Yessss gehaald!!

Op het moment dat ik dit schrijf ben ik ruim 31 weken zwanger van twee kleine mannetjes. Tot nu toe mag ik helemaal niet klagen want ik voel me redelijk goed. Wel vaak in de ochtend wat misselijk maar dat trekt ook snel weer weg. Lichamelijk kan ik eigenlijk nog best veel ook al merk ik nu wel dat alles wat moeizamer gaat. Logisch want die buik groeit wel door dus de teennagels lakken gaat soms niet zo heel netjes en de bikinilijn bijhouden gaat puur op gevoel (maar hé…het moet gewoon hoor).

Slapen…dat begint nu wel lastig te worden en ik kijk er ook niet meer naar uit zoals ik normaal doe. Het duurt lang voordat ik in slaap val, word zeker een paar keer per nacht wakker en rond tussen 7.00 uur en 7.30 uur ga ik eruit omdat ik het niet meer uithoud. Ik weet niet meer hoe ik moet liggen en blijf draaien van de ene zij naar de andere. Dit voelt bijna als een volksverhuizing om die buik te kantelen. Op mijn rug slapen heb ik nooit gekund, wel weer geprobeerd maar het gewicht dat nu door de zwaartekracht naar beneden drukt voelt alsof al mijn organen geplet worden. Zitten is ook al minder leuk omdat ze nu lekker hoog tegen mijn ribben aanzitten, zeker bij een harde buik. Maar waar ik wel echt van geniet is als ik een voetje oid zie en voel rondgaan in mijn buik. Als ik mijn vingers erop leg voel je dat het weggetrokken wordt, schattig toch? Omdat dit mijn laatste zwangerschap zal zijn geniet ik extra van dat soort mooie momenten. Voor je het weet zijn ze eruit en dan ga je dat soort kleine dingen missen.

Traplopen, dat duurt zeker een paar minuten langer dan normaal (naar boven dan). Soms even een hijgpauze nodig en weer door. Maar nog steeds mag ik niet klagen als ik soms verhalen van anderen vrouwen hoor of lees.

Dat ik me nog zo goed voel met dit termijn is niet het enige waar ik blij van word, ik heb de 30 weken gehaald, yesss !! Dat ik dit gehaald heb is een enorme mijlpaal met het gegeven dat mijn oudste met ruim 30 weken geboren is. Je houdt er toch rekening mee, zeker omdat de kans op vroeggeboorte bij tweelingen groter is. Harde buiken heb ik wel al regelmatig en ik heb ook zeker dagen dat ik me onzeker voel als de bewegingen in mijn buik veel minder zijn. Ik kijk dan ook elke keer weer uit naar de controle bij de gynaecoloog want dan zie ik ze weer en zie dan ook de kloppende hartjes en dat ze weer lekker gedraaid zijn (vooral baby 1 wisselt nogal eens van positie). Ze kunnen nog alle kanten op ook al voelt dat soms niet even lekker, zeker als je al wat misselijk bent. Ze zitten beide op ongeveer hetzelfde gewicht nu (circa 1600gram) dus ze groeien echt samen heel netjes.

De volgende mijlpaal is dan weer de 32 weken, dan weet ik dat ik in het ‘gewone’ ziekenhuis mag bevallen. Er is ons al verteld hoe de bevalling eruit gaat zien (in meerdere scenario’s). Er valt echt weinig aan te plannen of vooraf te bedenken wat mijn wensen zijn want het kan echt alle kanten op gaan. In het meest gunstige geval komt baby 1 netjes met het hoofdje naar buiten en is het daarna wachten op baby 2. Maar dat is ook meteen een spannend moment want als baby 1 eruit is kan baby 2 doen waar hij zin in heeft, dus ook in een stuit gaan liggen of nog erger…dwars. Ligt hij in een stuit is er niks aan de hand, de ruimte is al voor hem gemaakt dus ook op die manier kan hij naar buiten komen. Gaat hij dwars liggen wordt het lastig. Dan gaan ze proberen hem te draaien (zowel van onder als vanaf de buitenkant) met twee man sterk. Lukt dit niet dan wordt baby 2 alsnog met een keizersnede gehaald. Natuurlijk niet ideaal want ik word afgevoerd, Etienne gaat mee en baby 1 blijft achter met een zuster tot ik weer terug ben. Maar wat moet dat moet gewoon, dan is het niet anders. Het belangrijkste is dat zowel baby 2 als ik er goed vanaf komen!

Ik kijk ontzettend uit naar de bevalling maar vind het nu ook wel extra spannend hierdoor. Ik ben niet bang maar meer benieuwd en kan alleen maar hopen dat het voorspoedig zal lopen. Wanneer gaat het beginnen, hoe lang gaat het duren, waar gaan Giulian en Lylou naartoe. Alles is afhankelijk van elkaar.

Ik merk ook dat ik nu onrustiger in mijn hoofd ben, wat moet ik nog doen, wat moet ik klaarzetten om mee te nemen, heb ik alles in huis? Dan komt er ook nog eens een lock down bij waarbij je niet meer even een winkel in kan lopen om wat te halen. Gelukkig is het in huis zo goed als klaar dus dat zit wel goed. Bij Giulian was ik met 20 weken al klaar volgens mij, bij Lylou werd het al wat later en nu is het helemaal erg. Maar ja, nu moest er ook nog eerst een kamer bijgebouwd worden dus dat nam ook wat extra tijd in beslag. Daarnaast als je twee kinderen hebt rondlopen kun je ook geen hele dag bezig zijn met dat soort dingen.

De tijd vliegt wel voorbij de laatste weken, zeker nu met de feestdagen erbij. Dus deze week ga ik de vluchtkoffer (ja ik denk echt dat het een koffer gaat worden, wat een lijst aan spullen moet je meenemen zeg) klaarzetten en proberen zoveel mogelijk te wassen en in te ruimen. Daarna kan ik pas echt met de voetjes omhoog (hoop ik). Elke week is weer een nieuwe mijlpaal en vier ik in mezelf een klein feestje dat het toch zo goed gaat.

De geboortekaartjes is trouwens ook nog zo’n dingetje. Er is zoveel leuk maar toch is het moeilijk. En dan heb je ook nog wat eisen die je jezelf oplegt, er moet 2x zoveel info op en we zijn nog niet helemaal volledig uit de namen (oeps!). De voornamen wel maar we willen graag een tweede naam erbij en daarbij zitten we niet op 1 lijn. Giulian en Lylou zijn vernoemd naar onze ouders maar nu gaan we ze niet vernoemen dus zoeken we een mooie passende tweede naam. Dus mochten ze ineens nu komen…dan hebben ze maar 1 naam, gelukkig wel de belangrijkste naam ! Het formaat kaart staat wel vast dus ik wil vast de enveloppen gaan bestellen en schrijven (ik vind schrijven dan weer leuker als een geprint adresetiket). Dan ligt dat ook maar klaar.

Wat ik bij de vorige zwangerschappen niet heb gedaan en nu wel echt graag wil is een zwangerschaps fotoshoot. Op de een of andere manier besef ik nu meer dat dit de laatste zwangerschap is en heb ik ineens dat ik alles op de foto wil hebben! De shoot staat op dit moment gepland maar waarschijnlijk heb ik al wat foto’s tegen de tijd dat je dit leest.

Nou dan is het nu maar afwachten de laatste weekjes…misschien nog een blog tussendoor en dan uiteraard een blog over de bevalling !