Wisseling van school en een welverdiende vakantie.

In mijn eerdere vlogs had ik al aangegeven dat ik werkzaam ben op een middelbare school. Sinds maart ben ik gewisseld van middelbare school. De overstap vond ik best wel spannend, maar het was wel nodig voor mijn gevoel. Ik ging niet meer met plezier naar mijn werk en toen kwam daar ineens een nieuwe baan op mijn pad. Normaal gesproken is er heel veel vraag naar docenten. Behalve in het vak wat ik geef. Ik geef maatschappijleer en dit vak wordt alleen in jaar 3 gegeven (aan VMBO leerlingen). Logisch dus dat er minder beschikbare banen hiervoor zijn. Een oude vriendin van mij had op facebook gedeeld dat haar school op zoek was naar een nieuwe maatschappijleer docent. Dit was echt een kans voor mij, want dit was ook nog eens een stuk dichter in de buurt. Ik zou bij wijze van spreken op de fiets kunnen gaan. Nu wil het wel zo zijn dat ik een soort allergie heb voor fietsen. Fietsen en ik gaan gewoon niet samen. 

Ik heb dus de stap genomen om te solliciteren en al vrij snel werd duidelijk dat ik deze baan zou krijgen. Het was rond november dat ik deze vacature voorbij zag komen en in december nam ik ontslag bij mijn huidige baan. Ik heb daar gewerkt vanaf 2017 en ik had dus een opzegtermijn van drie maanden. Ik had zoveel zin in deze nieuwe uitdaging, maar moest dus voor mijn gevoel nog drie maanden uitzingen. Gelukkig bleek niets minder waar. Sinds ik daar begon met werken heb ik mijn persoonlijk budget opgespaard (degene die in het onderwijs werken weten waar ik het over heb). Ik kon dus na de kerstvakantie met verlof of het geld laten uitbetalen. Ik wilde veel liever vrije tijd, zodat ik  tijd had voor Mila maar ook om mezelf zo goed mogelijk voorbereiden op mijn nieuwe werkplek. Ik heb voordat ik daar ging werken wel een dagje meegelopen met die vriendin en haar man (aangezien zij met elkaar werken). Ik werd alleen maar enthousiaster hierdoor. Een leuke bijkomstigheid is dat het contact met deze vriendin weer was als voorheen. Niet alleen omdat wij nu zouden gaan samenwerken, maar we hadden ook een ander raakvlak. Zij was zwanger en zou binnenkort ook moeder worden. Deze twee punten zorgden ervoor dat het weer werd als vanouds.

De school was zoveel kleinschaliger dan ik gewend was. Na 4,5 jaar kon ik op die vorige school nog steeds niet iedereen. Ik had er zin in, maar eerst nog even lekker genieten samen met de kleine meid. De weken vlogen voorbij en toen was het ineens zo ver: 8 maart. Daar kwam ik dan aan op mijn nieuwe werkplek. Mijn vriendin was onderhand met zwangerschapsverlof, maar haar man heeft mij goed op weg geholpen. Maar hij niet alleen. Ik werd enorm hartelijk ontvangen en zoveel collega's hielpen mij op weg. Dit voelde als een warm bad. Die dag heb ik een aantal klassen gezien, waaronder mijn mentorklas. Qua leerling populatie was het precies wat ik al gewend was dus dit was ook niet echt een groot verschil. 

Er lag echter wel een flinke klus voor mij. Mijn voorganger heeft in dit schooljaar misschien 2 weken les gegeven en hierna hebben zij nooit meer maatschappijleer gehad. Je zag dat leerlingen aan de ene kant veel zin hadden om dit vak te volgen, maar het was ook wel vreemd. Voor zowel de leerlingen als mij. Voornamelijk binnen het VMBO zorgt relatie voor prestatie zoals dat zo mooi wordt gezegd. Dat is wel erg lastig om een band op te bouwen als je in maart binnenkomt. Uiteindelijk was het echt niet altijd makkelijk. In de eerste week wilden twee jongens in mijn les al met elkaar op de vuist. Of dit puur aftasten was van wat ik zou doen weet ik nu nog niet, maar al met al zijn de weken voorbij gevlogen. Ik kijk ontzettend uit naar het nieuwe schooljaar waarin ik met alle leerlingen een frisse start heb, want halverwege een jaar starten op een school is en blijft pittig. Nu is het lekker vakantie en kijk ik ernaar uit om over een week weg te gaan met ons gezinnetje. We blijven in Nederland, maar het is wel echt even genieten met elkaar. Want tussen alle lessen, voorbereidingen voor het nieuwe schooljaar en nakijkwerk door stond de ontwikkeling van Mila ook niet stil. 

Ze rent rond en begint steeds meer herkenbare woorden uit te spreken. Ik besefte mezelf laatst nog dat de tijd zo snel gaat. Over drie maanden wordt ze alweer 2 jaar. En ik zou mezelf niet zijn als ik niet al bezig was met de voorbereidingen voor haar tweede verjaardag. Lang verhaal kort zullen we de komende tijd veel genieten met elkaar en haar tweede verjaardag voorbereiden.