Wintertijd & een peuter

Mijn peuter is nogal van de regelmaat. De wintertijd brengt hem dan ook helemaal van de leg. Al de hele week wordt hij standaard een uur eerder wakker dan voorheen en hij haalt dat later op de dag ook niet in.

Op donderdag breekt het hem op. Mijn anders zo vrolijke peuter zeurt nu om alles. Eigenlijk had ik moeten weten dat de wekelijkse boodschappen met hem doen vandaag geen goed idee zou zijn, maar ik had nog de hoop dat hij er door op zou knappen. Meneer is namelijk grote fan van "naar de winkel" en de grote boodschappen zijn dan ook altijd een feestje.

Helaas geen feestje vandaag. Alles is een drama en zijn peuterbeentjes willen hem niet meer dragen. Huilend loopt hij achter me aan in de supermarkt terwijl hij "Kan nie lopen, mama tillen" brult. In het zitje past onze dinobaby al lang niet meer, maar in de kar zelf of op het rek wil hij niet. Mama moet tillen, en mama doet dat niet.

Als een soort circusattractie lopen we door de supermarkt terwijl ik bezweet alles wat we nodig hebben in de kar mik. Ogen prikken in mijn rug, ontaarde moeder dat ik ben dat ik mijn kind niet wil tillen.

"Heeft hij zijn dag niet vandaag?" Vraagt een oudere man.

Jawel hoor meneer, hij is zo uitzinnig van vreugde dat hij er gewoon emotioneel van is geworden.

Terwijl ik thuis de boodschappen opruim, valt peuterlief bijna in slaap op de bank. Ik breng hem naar bed. Waar hij normaal na de lunch al gaat, ligt hij nu al om kwart voor elf. Nu haalt hij gelukkig wel wat slaap in, vanmiddag zal het er een stuk vrolijker aan toe gaan in huis.

Ik zet een kop koffie voor mezelf, trek de zak chocolademuizen open die ik net gekocht heb en plof op de bank voor Temptation.

De klok verzetten, ik ben er geen fan van. Dat uurtje extra licht kan me eerlijk gezegd gestolen worden.