Wil ik nog wel verder met hem....

Ik heb er lang over moeten doen om aan deze blog te beginnen. Misschien omdat ik nog in een ontkenningsfase zat... ik schrijf deze blog ook voor mijzelf om te zien wat ik allemaal meegemaakt heb zodat ik die stap kan nemen om bij hem weg te gaan. Iedereen kan zeggen wat die wilt maar ik ga pas weg als ik daar volledig achter sta.

Hoe het begon

2009 leerde ik hem echt kennen. Hij was jonger dan mij maar leek erg volwassen. Van het 1 kwam het ander en toen hadden we een relatie. We zagen elkaar elke dag. Ik werd het echt verliefd op hem. Op een gegeven moment ging het mis. Hij bleek bijna vreemd te zijn gegaan. Mijn zus had hem betrapt. Ik was kapot en mijn vertrouwen in hem was totaal weg. Hij wilde met mij verder gaan en deed daar veel moeite voor. Ik gaf hem nog een kans. Maar we kregen steeds meer ruzies en praten dat kon hij niet dus wanneer er wat was dan werd er niet over gepraat. Ik was heel vaak bij hem thuis ik woonde daar eigenlijk meer dan bij mijn eigen ouders. Op dat moment was ik 19 jaar. Toen er weer een ruzie was wou ik naar huis want hij wilde er toch niet over praten. Echter liet hij me niet gaan. Ik werd het huis in gesleurd. Ik voelde me machteloos en ik wist niet wat ik moest doen. Hij maakte het weer goed met mij en zo gebeurde dat nog een aantal keer. Ik bleef een relatie met hem houden.

Curaçao

In 2012 besloten we samen naar curaçao te gaan om daar samen een jaar te blijven. We zouden daar gaan werken en konden bij een vriend in huis verblijven. Ik had mijn baan opgezegd om met hem mee te gaan. Toen ging het fout. Zijn moeder (die altijd een hand boven zijn hoofd houd) zou alles wel even betalen voor hem. Maar ik had geen poot om op te staan. Hij wou geen baan zoeken voordat we erheen gingen en toen heb ik gezegd dat ik niet mee ging. Hij is toen daarheen geweest en heeft een half jaar lang op zijn moeders zak geleefd. Ik maakte het uit want ik vertrouwde hem nog steeds niet.

Opnieuw 

Ik vond een nieuwe baan. En dat hij terug kwam kregen we weer een relatie. Toen heb ik een aantal keer dingen in zijn telefoon gevonden. Foto's en berichten. Ruzie kregen we erover en als ik weg wou gaan dan hield hij mij tegen met duwen, slaan, bijten, schoppen.. en dat werd steeds erger tot het uit de hand liep en hij meegenomen werd door de politie. Zijn ouders waren gewoon thuis toen het gebeurde maar grepen niet op tijd in. Ik deed aangifte tegen hem en eigenlijk alleen maar in de hoop dat hij Hulp zou krijgen. 

Zwanger 

We gingen uit elkaar tot ik erachter kwam dat ik zwanger was. Ik had al eerder een miskraam gehad. Dit kindje wou ik niet verliezen dus ik ging ervoor. Mijn vriend wou ook dat ik geen abortus liet doen en langzamerhand kwam het weer goed tussen ons. Tot de ruzies weer begonnen en hij me weer begon te mishandelen maar dan hoogzwanger. We kregen onder andere ruzie over waar we gingen wonen. Door wat er allemaal gebeurd was wou ik niet bij hem wonen bij zijn ouders omdat daar alles steeds gebeurde. Ik besloot bij mijn ouders te blijven en hij mocht daar langskomen maar er waren regels. En regels kent meneer thuis niet dus dat zou een drama worden. De babykamer had hij niet aan mee geholpen. De eerste 3 maanden was hij er ook amper. Een baan had hij niet meer sinds hij naar curaçao was geweest. 

En toen ging het weer mis

En toen ging het weer mis. Deze keer was mijn dochter erbij. Ik deed weer aangifte tegen hem en deze keer werd er wel wat mee gedaan. Jeugdzorg kwam en hij moest voorkomen. Ondertussen waren we weer bij elkaar gekomen. Jeugdzorg kwam elke 3 weken langs voor een gesprek en hij moest naar de waag voor een behandelplan. Ook moest hij zich melden bij reclassering elke 2 weken. Het ging de goede kant op. Ik raakte weer zwanger na 6 maanden. Kreeg op dat moment ook mijn huis dus besloot de baby te houden. Na een tijdje ging het toch weer mis. Hij was veel weg snachts. Mijn wantrouwen werd er niet beter op. In zijn telefoon kijken mag ik nooit.

Van korte duur 

Toen ik was bevallen was hij er niet eens in mijn kraamweek. Hij moest dingen regelen in Spanje. Toen besloot hij ook nog in een club te gaan werken van een vriend van hem. De laatste paar weken gaat  het gewoon niet meer. Het lijkt hem ook niks te schelen. Hij doet niks in huis. Hij leent telkens geld van mij en betaald het niet op tijd terug waardoor ik in de problemen kom. Hij betaald zijn eigen rekeningen  niet eens. Zijn moeder betaald nog steeds zijn zorgverzekering en autoverzekering en niet te vergeten zijn boetes. Hij betaald alleen de huur en af en toe boodschappen.

Hoe ga ik hier mee om?

Ik heb hem een aantal keer gevraagd of hij weg wilt gaan omdat ik niet meer verder wil maar hij gaat gewoon niet.  Hij zegt zelfs dan ga je toch zelf weg. Hij staat hier niet eens ingeschreven. Hij dreigt dan alles mee te nemen wat hij gehaald had zoals de koelkast en de wasmachine. Ik ga de waag vanmiddag bellen en vragen of hun mij misschien kunnen helpen ik wil niet dat het uit de hand gaat lopen met mijn dochters erbij. Maar ik realiseer me nu dat hij echt niet gaat veranderen. Anders was dat wel gebeurd in de afgelopen 5 jaar. Hopelijk werkt hij gewoon mee en komen we er samen uit wat betreft de kinderen. Het zal niet makkelijk worden met 2 kleintjes als alleenstaande moeder maar ik moet wel. Nu alleen nog die stap zetten....