wie zijn wij eigenlijk?! (deel 6/6)

Het eerste jaar met Eliah wonen we nog in de flat en dat was soms best een beetje lastig. 4 kinderen  rustig moeten houden. Terwijl ze vol energie zijn. 4 kinderen meenemen Naar boven in al hun momenten ( baby Met honger of een vieze luier, een peuter met driftbuien en al, kleuter die moe is van school) en dan ook al hun spullen. Zo stil mogelijk omdat anders de boven buren weer voor de deur staan.. 

Jef werkt op dat moment veel en ver weg. Hij is dus weinig thuis en ik sta er vaak alleen voor. Wat heel erg oke is hoor, even voor de duidelijkheid. Maar soms ook een beetje lastig.. en eenzaam. 

Eliah is een hele lieve baby, zolang hij in de draagdoek zit. Minstens 6 uur per dag dicht tegen me aan. Hij slaapt ‘s nacht best oke, wanneer hij aan de borst ligt. Lekker ontspannend allemaal dus. Het jaar gaat voorbij, een zwaar jaar,  waar ik wel met veel liefde aan terug denk. 

In juni 2016 was ons huis klaar! We slapen nog  heel eventjes bij mijn ouders met z’n alle, omdat het net niet goed in elkaar overliep maar dat is vooral heel chill. Er is genoeg afleiding voor de kinderen, want ik heb nog 3 broertjes thuis wonen en ’s avonds kunnen we zo aanschuiven voor het eten. En dan eindelijk in ons nieuwe huis! Het voelt  als vakantie de eerste weken of misschien wel maanden.

Wanneer de zomervakantie begint gaat Janou op zomerkamp met hockey. Voor het eerst dat ze zolang weg Is en dan heb ik ook nog is helemaal geen contact met haar. Heftig vond ik dat hoor!

We gaan dat jaar niet op vakantie.. Wel een paar dagen naar euro Disney. De leukste dagen van ons leven denk ik.

En ik ga eindelijk wat aan mijn lijf doen. Er zitten veel te veel kilo’s aan en de motivatie er wat aan te doen was ver te zoeken, maar in ons nieuwe huis ben ik er wel klaar voor. En het lukt nog ook!

We zijn weer helemaal in de gloria. Na toch wel een intens eerste jaar met Eli is onze energie weer hoger en maken we plannen. Geen baby meer, wel een hond! In november komt er een puppy bij. Onze lieve Billy.

We zijn dus een gezin met 2 ouders, 4 kinderen en een hond. En dat staat ons best wel goed al zeg ik het zelf.

Janou is inmiddels alweer 13 jaar oud en begint dus met puberen. Ik was eerlijk gezegd altijd een beetje bang voor de pubertijd. Toen het eerste pubergedrag om de hoek kwam kijken ( 9 jaar!) sloeg ik ook eerst dicht en was ik vaak mega gefrustreerd. Het was in de tijd dat Eliah net geboren was en ik zat met mijn hoofd gewoon meer in de modus van verzorgen dan in begeleiden. Heel moeilijk vond ik het om haar los te laten. Gelukkig kan je alles leren en deed ik een cursus om haar gedrag te snappen. Het hielp. Nu is het soms nog steeds oorlog in huis maar meestal gaat het goed. Het is eigenlijk heel gezellig met een mini volwassene in huis. Wel ongepast ook vaak..

Maeve is 9 jaar oud en dus ziek geweest vorig jaar. Dat was even heel erg schrikken en ook zwaar voor ons allemaal. Gelukkig is ze nu beter en wordt alles langzaam weer normaal. Zij heeft ook tegenwoordig last van wat pre-puber gedrag en weer moet ik even wennen, maar heb alle vertrouwen dat het goed komt. Ze is al van een best verlegen meisje naar een persoontje gegaan die precies weet wat ze wil en het ook durft te zeggen. Dus dat is fijn!

Dan mijn lieve Zola die de wereld toch wel anders ziet dan een gemiddelde. Ze is nu 7 en er heilig van overtuigd dat eenhoorns bestaan en dat glitter de oplossing is voor alles. Ik hou er van. Ik hoop dan ook dat het voor altijd zo blijft. Ze heeft het soms op school wel een beetje moeilijk met concentreren. En ook haar grove motoriek lijkt soms wat verstoord ( lees, ze kan nog niet fietsen, oeps) Maar ach, als je wel kan eenhoornrijden en op de thee kan bij elfjes..

Eliah is nu 5 en gaat dus al een jaar naar school! Altijd zag ik er tegenop dat al mijn kinderen op school zouden zitten. Wat moest ik dan? Maar het viel me alles mee. Het voelde eerder als een bevrijding. Hij had wel moeite met naar school gaan en was thuis soms onhandelbaar. Zindelijk worden en Ook blijven was lastig en slapen in een eigen bed gewoon vreselijk. We bedachten dat een sport zou helpen en begonnen met voetbal. Dit vond hij wel leuk tot er wedstrijdjes kwamen, dat was te heftig. Ik googelde op sport voor kind met veel energie, soms een beetje agressief gedrag. Er kwam boksen uit. Nou daar had ik natuurlijk wel even mijn twijfels over, maar zo blij dat we het zijn gaan uitproberen! Het was een schot in de roos, 3 keer in de week gaat hij een uur boksen en alles gaat beter. Naar school toe gaan, zindelijkheid en slapen in zijn eigen bed! Slapen doet hij trouwens nog steeds het liefst heel dicht tegen mij aan, maar hij slaapt nu ook regelmatig een hele nacht in zijn eigen bed, heel knap!

Zoals je al een beetje leest zijn het 4 verschillende typjes met elk een eigen handleiding. En dat is precies zoals ik het graag zie. Ze zijn alle 4 onze kinderen en we voeden ze ongeveer gelijk op, maar ze zijn wel 4 losse kinderen met allemaal eigen ideeën en wensen en dat vind ik gaaf.

Aan het begin van mijn moederschapscarrière wilde ik graag de controle houden over alles wat mijn kinderen mee maakte in hun leven. Had ik ook het gevoel dat ik ze bij alles moest ondersteunen of het liefst altijd hun hand vast houden. Dit heb ik 13 jaar verder een stuk minder. Kan ook gewoon simpel weg niet. De liefde die ik voel voor ze is niet minder dan toen, ik zou ze ook nog beschermen met mn leven als het nodig is. En ze sowieso opvangen als het moet, maar eerst zien hoever ze zelf al komen.

Ze mogen dus tegenwoordig gewoon zonder mij op de achterbank in de auto.

Dit was ons voorstelrondje. Ik hoop dat jullie het met plezier hebben gelezen!

Liefs, Lotski

Ps: 17 jaar in 6 verhaaltje stoppen was een. Uitdaging, er is jog zoveel meer te vertellen! Zo heb ik al mijn huilbuien en off-days weggelaten. Dat betekend niet dat ze er niet waren. Tegendeel. Ook zijn er nog heel veel meer mooie momenten geweest die in deze voorstel blogs geen plekje hebben gekregen. Het idee is dat ik het allemaal uiteindelijk ga opschrijven. Wil je ons dus nog beter leren kennen, blijf dan gezellig meelezen.