Wie moet er eigenlijk wennen?

Dat is de vraag... Officieel gaat ons regenboogje wennen bij onze gastouder. Maar officieus gaat ook ons meisje wennen. Hoe zal het voor haar zijn om samen met haar broertje te gaan? Maar er is nog iemand die behoorlijk moet wennen. En dat ben ik. 

Toen we 3 jaar geleden ons meisje voor het eerst lieten wennen zei onze gastouder dat het wennen niet zozeer voor ons meisje was. Het was vooral zodat zij ons meisje een beetje kon leren kennen, maar ook voor ons om te wennen om even zonder ons meisje te zijn. 

Toen zag ik dat helemaal niet zo. De eerste wendag van ons meisje gingen we kleding shoppen en de andere dag hebben we nieuwe stoelen gekocht. Het voelde als een vrij moment om even van te genieten en om wat dingen te regelen. Natuurlijk vond ik het wel fijn om haar daarna weer op te halen en heb ik haar de rest van de dag geknuffeld, want wat vond ik het vervelend dat ons meisje naar iemand anders rook. Maar toch... Al met al vond ik het eigenlijk wel prima.

Maar nu vind ik het niet zo prima. Nu is alles anders. Nu is ons mannetje veel te klein en vind ik het lastiger om hem los te laten. Door alle gebeurtenissen van de afgelopen tijd heb ik veel te weinig tijd met hem alleen gehad. Voor mijn gevoel heb ik nog zoveel tijd gemist. Waarschijnlijk spelen ook de gebeurtenissen rondom Mees mee waardoor ik ons regenboogje bij me wil houden.

Door ons meisje hoef ik overal niet zo bij stil te staan vandaag. Zij heeft er heel veel zin in en babbelt lekker door. Ik vergeet zelfs bijna om een foto te maken van de eerste momenten van ons regenboogje bij de gastouder. Het is dat onze gastouder het 'kodakmomentje' nog even benoemt waardoor ik wat foto's maak. Dus foto's van dit moment heb ik gelukkig wel!

Ik blijf uiteraard nog even hangen en kijken. Ons meisje mag een boxkleed uitzoeken en neerleggen. Zó lief. Het wennen is voor haar echt begonnen. Nog een kus en dan mag ons regenboogje in de box.

En dan ga ik toch maar. Anders blijft er weinig wentijd meer voor mij over. Nog twee uur zonder ons regenboogje... Ik vind hem toch nog steeds te klein en over stipt twee uur ben ik terug om hem de rest van de middag niet meer los te laten. Het is echt wennen!