Wie is degene die op zoveel blogs antwoord geeft

Hallo allemaal, ik ben Damaya, een naam "geleend" van een andere Queen fan, dus vond dat wel toepasselijk.

Vele van jullie zullen vast wel eens een commentaar van mij voorbij hebben zien komen want ik wordt oprecht geraakt door wat jullie delen in jullie blogs en ik vind dat zó knap hoe jullie dat doen, hoeveel emotie erin zit, echt sommige van jullie zouden zo schrijfster kunnen worden, zo goed geschreven, hoe verschrikkelijk triest het onderwerp ook is, maar wow heb echt bewondering voor jullie!!!

Maar goed, ik heb een aantal dingen moeten veranderen, want ik wil als het mogelijk is onherkenbaar blijven, dit omdat ik 4 jaar geleden erg gestalkt ben en dat is echt heel ver gegaan, mijn telefoon is zelf afgeschermd en beveiligd door de politie.

Ik vertel het een en ander over mijzelf en wat over mijn leven, of ik echt ga bloggen, dat weet ik nog niet want vond het nu al moeilijk om dit te schrijven, maar vond ook wel dat jullie nu wel eens moesten weten wie ik ben. Dus hou je vast want er komt heel wat voorbij <3

Na vele jaren werken in de horeca ( ik had al mijn Horecadiploma's en wasLeermeester, maar ook een Financiële opleiding met diploma's,maar in de horeca lag mijn hart, onderbroken door zwangerschappen, die steeds mis gingen, zelfs 1 keer met 18 weken, toch 2 zoons mogen krijgen, waar 2.5 jaar tussen zit. Om hun te mogen krijgen heb ik beide zwangerschappen in het ziekenhuis doorgebracht, vanaf 5 maanden plat op mijn rug aan meerdere infusen, maar het is het helemaal waard geweest.

Een half jaar nadat mijn jongste geboren was werd duidelijk waarom de zwangerschappen verkeerd gingen:

Door een vreselijke gebeurtenis op jong leedtijd is er rommel in mijn baarmoeder terecht gekomen, dat is gaan woekeren en heb je ineens kanker... geopereerd en gelukkig alles weg weten te krijgen, toen bleek ook nog dat de spierwand van mijn baarmoeder gescheurd was, dus achteraf niet zo vreemd dat er vele zwangerschappen op een drama uitliepen, maar ben mijn gyn. eeuwig dankbaar dat ik toch 2 prachtige zoons heb mogen krijgen.

Toen mijn jongens 2.5 en 5 waren ging mijn lief ( we waren vanaf mijn 15e, hij 16 samen dus echt de liefde van mijn leven) met onze oudste zoon de hond uitlaten en toen begaven zijn benen het,alles vanaf de taille zat geen gevoel meer in, en dat terwijl hij die dag nog in onze eigen zaak gewerkt had wat best intensief en zwaar was maar het bleek ALS te zijn. Ik heb hem naar huis gehaald ( ik was om meerdere redenen arbeidsongeschikt geraakt) want hij was zo bang in het ziekenhuis... Hij kwam thuis met allerlei slangen, buik, voedingstube en infuus en na een spoedcurcus in het ziekenhuis kon ik hem zelf thuis verzorgen, de injecties, buikspoelingen, darmspoelingen enz. Het heeft niet lang geduurd voor er meerdere functies uitvielen en toen hij ook niet meer kon slikken toen ging het heel hard, maar vreemd genoeg duurde het sterven iets meer dan 20 dagen, achteraf denk ik dat hij die tijd nodig had om ons los te laten en ik lag alleen 's morgens een paar uur naast hem, en dan waren er ff anderen voor de telefoon ed.Onze families kwamen wel, maar met een half uur was dat wel weer genoeg vonden ze. De nachten waren we samen, en beide groot fan van Queen/Freddie Mercury, dus van de kaart een opzet gemaakt hoe de rouwkaart eruit moest zien, (dat is nu 15 jaar en 7 maanden geleden) De jongens zongen en sprongen altijd op de muziek die wij draaiden, dus de keuze was snel gemaakt, alleen lag dat 15 jr geleden wat moeilijker als vandaag de dag. Die nachten zijn me zoooo dierbaar en wat mis ik hem nog iedere dag. Na zijn overlijden werd de muziekkeuze nog best wel een ding, want ouders, zussen, zwagers, broer schoonzusters vonden dit niet kunnen, maar dit was wat mijn lief wilde en heb daarvoor moeten vechten, maar het is gegaan zoals lief het wilde.

Ik zie veel terug van hem in mijn zoons, alleen de jongste heeft heel laag iq, door complicaties tijdens de bevalling en daardoor erg beÏnvloedbaar. Ik kon hem er niet van weerhouden bepaalde dingen te doen, en welke vrienden die hij had. Ik heb hem nu al een paar jaar niet gezien want hij heeft voor de drugs gekozen, later bleek dat hij op zijn 10e al blowde, en neem mezelf veel kwalijk daarover, later is hij overgegaan op de zwaardere middelen, en vind dat ik zijn papa heb doodgemaakt en hij reageerde dat op mij af met geweld, vandaar dat hij toen wegmoest, Ja, een waardeloze moeder, vind ik zelf ook want had hem moeten redden, maar dat is mij niet gelukt, gefaald noemen ze dat. Met mijn oudste gaat het gelukkig nu wel goed, is Electrotechniek gaan studeren dus die komt er wel.

De muziek van Queen met Freddie's stem heeft mij altijd geholpen. Getroost als dat nodig was, én hun muziek en stemmen waren er altijd, vooral wanneer iedereen je laat vallen als een baksteen, omdat ze je controleren en je de wet voor willen schrijven.

Ik heb er chronische post traumatische stress syndroom aan overgehouden en ben daarvoor in behandeling en heb heel veel aan mijn begeleiders, en aan mijn oudste zoon, een verschil van dag en nacht met zijn jongere broer, maar het is zoals het is.

Dit is nog maar een gedeelte van wat mij in het leven is overkomen, en misschien dat ik daar nog eens op in ga, maar dat weet ik nu nog niet.

Zo kennen jullie nu een beetje wie diegene is, die op vele blogs en berichtje achterlaat, vond dat dat wel het minste was wat ik behoorde te doen want tenslotte delen jullie al zoveel, en nu weten jullie waarom ik soms reageer zoals ik reageer

Mijn hele leven is eigenlijk een rollercoaster geweest en of dat ooit veranderen zal....... ik hoop het, Ik leid een eenzaam leven en vind vooral deze tijd van het jaar moeilijk want dan is het gemis het grootst.

Toch wens ik jullie allemaal een goede jaarwisseling en een heel goed 2017.

Liefs Damaya xxx