4 jaar geleden
Wie ben ik door mijn ogen?
Of denk ik te zijn?
Nog niet eerder mezelf voorgesteld, maar ik ben Samantha. Februari 2020 ben ik 30 jaar geworden, dat voelde als een mijlpaal blij om het te halen na een jaar onrust en burn out, maar voelde ook weer zwaar.. Gaat het leven echt zo snel, geniet ik wel genoeg van wat ik doe.
Ik woon samen met Pascal, samen hebben wij een rode “geholpen” kater Ajax en onze drie prachtige kinderen! Vigo wordt in oktober 7 jaar, Dani in november 4 jaar en Bodi in december 1 jaar. Het is een heerlijk stel bij elkaar!
Geboren en getogen Horinezen en nog altijd woonachtig in het mooie Hoorn!
Als gezin ondernemen wij veel, maar vooral minimalistisch! Wandelen, buiten eten, woonwijken door op zoek naar andere speeltuinen! Wij houden ook zeker van een uitstapje en genieten, maar belangrijkste is samen zijn!
Vanaf basisschool wist ik zeker dat ik Rechten wilde studeren.. na veel gedoe in privé sfeer besloten HAVO te doen en dan door naar HBO- Rechten. Mijn decaan in 4 HAVO zei telkens je moet meer keuzes hebben, maar ik hield voet bij stuk.
Na een zware examenperiode van ziek zijn en overlijden opa heb ik toch mijn HAVO in 5 jaar weten te halen en in 2007 mijn diploma gehaald. Direct in september begonnen met mijn droom HBO-Rechten. En wat was dat een goede keus! Interessant en cijfers gingen goed! Echt fijn om zo’n zekere bevestiging te krijgen van een studiekeus! Helaas haalde ik op een vak na niet mijn propedeuse en kon ik niet doorstromen naar de universiteit. Besloten de HBO af te maken en dan door te gaan!
Na vier jaar veel leren, interessante projecten te maken, bedrijfswagen te hebben georganiseerd, open dagen hebben gewerkt, studenten begeleid mijn HBO diploma gehaald! Super trots!
Direct had ik ook een baan bij mijn stageadres en kochten wij samen ons huis! Ik had diverse dilemma’s. Wilde graag doorstuderen maar had ook sterk gevoel ik moet uit huis. Dit bleek funest voor de studie want na een vak schakeljaar liep dit niet goed. Toen besloten mij te richten op werken en privé.
Zo verwelkomden wij de afgelopen jaren onze kindjes!
De studie kriebelt af en toe nog wel, maar geestelijk ben ik daar niet aan toe. Ik heb veel twijfels wat wil ik, wat kan ik, waar heb ik energie voor! Al jaren het gevoel altijd maar door te zijn gegaan, doorstomen, nooit extra rust ingebouwd, ontspannen, relaxen. Van studeren, direct werken, huis kopen, kindjes krijgen. Nu sta ik op het punt dat ik het na anderhalf jaar na constatering burn out niet meer weet! Wat wil ik doen qua werken, minder of hetzelfde, ander werk, waar krijg ik energie van.
Ik heb het gevoel even niets te willen behalve huishouden, kinderen en aan mezelf werken, fysiek gezond worden, geestelijk meer rust te vinden.
Maar hoe.. dat is nu mijn zoektocht!
Lastig om met mijn partner of ouders hierover te praten. Iedereen heeft zo’n mening, maar niemand luistert of begrijpt wat ik zeg!
Elke 6-8 weken ga ik jaar de haptotherapie en dat blijf ik nog doen! Heeft mij na de burn out enorm geholpen!
Maar de vraag die ik mij elke keer blijf stellen: Wie ben IK? Wat wil IK?
Zijn er andere die dit herkennen en iemand nog tips?
