Wennen aan de peuterspeelzaal

Natuurlijk voor de ouders!!!!! En daarna ook echt wel voor je zoon of dochter. Tegelijkertijd moet ik om mezelf lachen dat ik tot deze conclusie gekomen ben. Nooit gedacht dat ik zo zou opzien tegen deze eerste dag.

Vorige week schreef ik nog een blog over borstvoeding en hielp het schrijven om deze bijzonder mooie tijd af te sluiten en zo ben ik me nu al typend aan het voorbereiden op maandag, de start van Yara bij de peuterspeelzaal. De p.e.u.t.e.r.s.p.e.e.l.z.a.a.l. 

Volgens mij ben je als ouder nooit klaar voor de eerste dag dat je kind naar de opvang gaat, een gastouder, peuterspeelzaal of basisschool. Ik hoor mijn moeder haar woorden van vorige week nog nagalmen in mijn hoofd ‘ bereid je daar maar op voor, want ik heb drie dagen moeten huilen’. Toen voelde ik me nog heel stoer en nuchter en zei ik dat ik het Yara zo gun om lekker met leeftijdsgenootjes te gaan ravotten en nieuwe vriendjes en vriendinnetjes te maken. Inmiddels doe ik heel hard mijn best om er niet iedere dag aan te denken…

Maandag mag ze dus komen wennen. De gedachte dat ze de tijd mag nemen om te wennen vind ik wel heel fijn. Ze is namelijk nog niet leerplichtig en daarom zal de PSZ vooral een aanvulling moeten zijn op haar ontwikkeling en geen duw en trek werk, omdat wij dat nu eenmaal zo belangrijk vinden voor haar. Als ik heel eerlijk ben zie ik het ook al wel helemaal voor me hoor. Papa die haar graag wil wegbrengen en Yara die bij ‘the drop and go’ lijn zo naar binnen stuift, recht op het nieuwe speelgoed af. Hebben we ons daar dan zo druk om gemaakt? Die momenten hebben we wel eens eerder met haar meegemaakt. Iedere keer blijft ze ons dan ook verbazen hoe snel ze eigenlijk al toe is aan een nieuwe stap. Zo dus ook deze stap naar de peuterspeelzaal. Een plek met huisdieren en een grote tuin waarin ze lekker op fiets tractortjes streetraces kan houden met haar nieuwe vriendjes en vriendinnetjes. Een plek waar ze zichzelf mag zijn en een plek waar voor het eerst een ander wat van haar gaat vinden. Daar ben ik dan ook wel heel nieuwsgierig naar. Wat zal een ervaren peuterleidster gaan zeggen over onze dochter?

Het enige wat ik dan nog wel heel spannend blijf vinden, is het moment dat haar iets gaat overkomen. Als ze valt of ruzie krijgt met een ander kindje en altijd gewend is om hulp en troost te krijgen van haar papa en mama. Hoe zal ze dat moment gaan ervaren als ze er dus achter komt dat wij er op dat moment niet zijn. Persoonlijk vind ik het wel heel goed voor haar ontwikkeling dat ze zo jong gaat leren om haar leidsters op te zoeken en zich door hen te laten troosten, want papa en mama kunnen er nu eenmaal niet altijd en overal voor haar zijn. Ook al zijn het weliswaar mensen die ze minder goed kent, ik gun het haar wel heel erg om haar wereldje langzaam verder uit te bereiden. Om een tweede huisje te krijgen naast haar vertrouwde omgeving van zichzelf en die van haar familie en vrienden. Een plek om los te komen van papa en mama en op zoek te gaan naar wie ze zelf is. Vriendjes en vriendinnetjes die zij zelf gaat uitkiezen, omdat ze beter bij haar passen dan degene die papa en mama hebben uitgezocht voor haar. Dat ze gaat ontdekken wat ze leuker vindt, kleien of tekenen, omdat mama een bloedhekel heeft aan kleien. Dat ze weerbaar genoeg is om op te komen voor zichzelf als ze iets niet leuk of lekker vindt in plaats van dat papa en mama altijd zeggen wat wel of niet goed voor haar is. Groei maar lief meisje en wordt wie je wil zijn. Papa en mama hobbelen wel achter je aan en blijven gewoon lekker sentimenteel, omdat alle clichés waar zijn, maar dat zegt niets over jou.