Snap
  • Mama
  • baby
  • moederhormoon
  • babydrang

Wel of geen tweede?

"Ik wil nog een baby" schreeuwt mijn lichaam al sinds dat Emily net op de wereld is. Elke keer als iets niet meer paste aan kleding ging het in een doos. "Dat kan haar zusje mooi aan, als het een meisje wordt". De kamer in huis die nog niet meer is dan een opslag-/logeer-/speelkamer blijft een rommel. "Die knap ik wel op zodra het tweede kindje er is".

Toen Emily drie maanden oud was lag ik in bad, na te denken waarom ik elke dag maar denk aan een baby die nog niet bestaat, terwijl ik een prachtig gezond kindje in de kamer er naast heb liggen. Is dat niet genoeg? Waarom wil ik meer? Ik vertel mezelf dat ik al heel gelukkig ben, dat een tweede kindje helemaal niet zo leuk hoeft te zijn en dat ik moet genieten van wat ik nu heb. Ik ben nog maar 24 jaar oud, heb totaal geen haast. Tevreden laat ik de gedachten van het tweede gaan en glimlach naar Emily, die heerlijk ligt te slapen in haar bedje.

Maar de volgende ochtend is het er weer. "Baby, baby, baby" hoor ik dan. En al helemaal als ik om me heen hoor dat mensen weer zwanger zijn van een tweede of aan een tweede willen beginnen. Wat word mijn moederhormoon dan jaloers. Dat wil ik ook! En als Emily dan ook nog haar popje kusjes begint te geven beginnen mijn eierstokken toch wel heel hard te rammelen.

Mijn gevoel, of mijn hormonen, schreeuwen om een baby, maar mijn verstand wil het helemaal niet. Ik wil niet weer slapeloze nachten, aan de weer met flesjes en speentjes, uren lang een baby troosten zonder te weten wat je kan doen door die krampjes, een jaar lang niet roken en drinken vanwege de zwangerschap, slecht slapen door de dikke buik en het maagzuur. Misschien klikt het wel helemaal niet tussen die twee, verandert Emily door de komst van een tweede heel erg en wordt ze jaloers, kan ik mijn aandacht niet verdelen en... en...

Elke dag is het weer hetzelfde. Een tweestrijd in mijn lichaam. Mijn gevoel schreeuwt JA, mijn verstand zegt NEE. Naar wie ga ik luisteren? Normaal gesproken luister ik naar mijn gevoel, maar in dit gevoel durf ik het niet. Ik weet niet of ik het kan, een tweede kindje, en ik weet ook niet of ik het wel wil. Waarom zou ik het mezelf moeilijker maken dan het is? Het is toch goed zo? Ik heb toch een liefdevol gelukkig gezin? En zolang ik dit denk, begin ik er maar niet aan en probeer ik met mijn verstand het gevoel te doven.

Want bij Emily ging het zo vanzelf, we wisten het zeker. We hadden het er met elkaar over, zonder er al maanden over nagedacht te hebben, of we misschien een kindje wilde en volmondig zeiden we allebei ja. Geen angst, geen planning, het moest zo zijn. Dat moet het bij de volgende ook zijn. Ik wil niet met angst de zwangerschap in gaan, ik moet weten dat ik een goede keuze gemaakt heb en dat ik het echt wil.

Is dit herkenbaar voor jullie moeders, die babydrang? En houdt dat op als je dan eenmaal een tweede kindje hebt gehad? Voelt het dan compleet of hou je die drang, is het iets natuurlijks?

6 jaar geleden

Hallo, Ik zit nu met hetzelfde, precies ook dit gevoel. Dit is een aantal jaar terug, ik ben zo benieuwd, is het bij een kindje gebleven?

11 jaar geleden

Hoi mama van 4 kids....dat dacht ik dus ook, na deze 4 de stopt dat gekriebel wel....In het begin geen spoortje van kriebels, maar nu....de jongste is 2 jaar, en het gaat toch weer kriebelen. Ook wij zijn er daarom nog niet uit, ik denk dat het ook na de eventuele 5 de weer gaat kriebelen....dus dat gevoel gaan we dit keer maar negeren.

11 jaar geleden

@nancy het wil niet zeggen dat als je borstvoeding geeft je minder snel zwanger wordt ;-) heb zelf tussen alle kids exact 3 jaar maar vriendin had er 2 heel snel op elkaar en dat was niet echt mijn ding ieder voor zich maar je mist naar mijn idee zoveel van de eerste dan.rond de 1jaar verandert er zoveel en leren ze zoveel meer zoals praten lopen enz.. on topic : ik heb 4 kids en na de 3de had ik echt zoiets van neee ben nog niet compleet t bleef kriebelen maar de 4de zwangerschap had ik echt iets van hierna is het gezin compleet en onze jongste telg is 4,5 maand en geen kriebels meer hoor haha.dus uiteindelijk stoppen de kriebels ook wel :-)

11 jaar geleden

Nadat we vorig jaar hebben besloten dat we toch een kindje willen ging alles heel erg snel. Ik heb mijn spiraaltje op 15 augustus laten verwijderen en we hebben nu een zoontje van 12 weken, was dus meteen zwanger. Maar nu kriebelt het weer bij ons alletwee, we willen er toch heel graag een broertje of zusje bij voor onze kleine kerel. We hebben dus ook besloten om het lot z'n gang te laten gaan, we zien wel. Het zal zeker niet zo snel gaan als de vorige keer ook omdat ik borstvoeding geef en dan is zwanger worden vaak iets moeilijker heb ik begrepen. Zijn er meer mama's die twee kindjes snel na elkaar hebben gekregen?