Weg bij mijn grote liefde

Ik heb de moeilijkste beslissing uit heel mijn leven gemaakt: Weggaan bij Kelvin omdat ik in de toekomst graag moeder wil worden. En het liefst een toekomst die dichtbij is... 

Na veel gesprekken heeft Kelvin duidelijk gemaakt dat het voor hem echt geen optie is, hij wil van zijn vrijheid blijven genieten en de levensstijl die hij heeft (dure hobby's, veel reizen en op stap) behouden. 

De afgelopen jaren heb ik enorm van dit leventje genoten maar het moeder willen worden werd steeds heftiger. Ik ben zelfs gestopt met de pil (tijdelijk) zonder dat Kelvin dit wist. Maar dat is uitgepraat gelukkig. We gaan als 'vrienden' of eigenlijk geliefden uit elkaar. Dat doet me immens pijn! Maar het kan gewoon niet anders. 

Voor hem ben ik verhuisd, weliswaar naar een paleisje maar deze stond wel aan de andere kant van Nederland. Voor hem ben ik van baan gewisseld maar voor hem ga ik niet kinderloos blijven! 

Ik twijfelde nog een hele periode maar heb veel gesprekken gehad, met mijn ouders en twee vriendinnen (een mét en een zonder kind). ook met Kelvin uiteraard. 

Zelfs heb ik 'aangeboden' om bijvoorbeeld 5 jaar te willen wachten met stoppen met de pil en dan een bucketlist te maken en uitvoeren. Geen optie voor hem. Geen kinderen is geen kinderen zegt hij. Maar wel vindt hij het erg jammer dat ik daar niet mee kan leven. 

Mijn leven is nu 360 graden gedraaid: van gelukkig (redelijk gelukkig) samenwonend naar terug bij paps en mams. Ik ben wel echt met spoed opzoek naar een eigen woning, maar ook mijn baan is opgezegd. Nog een maandje uitwerken en op- en neer reizen. 

Verder zijn we financieel nog wat aan het afronden, maar dat gaat soepel want we hebben geen ruzie of zo. Gelukkig verdient hij genoeg om de hypotheek alleen te kunnen betalen. Hij was altijd al de kostwinner. 

Nou, dit dus. Ik ben een hoopje ellende, maar stap 1 van de 10000000 richting ooit moeder worden is gezet.