Weekoverzicht: zindelijkheidstraining & driftbuien

Note to self: Als ik elke week wat wil gaan schrijven, is het van belang dat ik aantekeningen ga maken gedurende de week…. 🤦🏻‍♀️ Man, wat een vergiet is mijn hoofd. Ik geef Indy de schuld. Al sinds de zwangerschap zorgt zij ervoor dat ik nog niet eens kan onthouden waarom ik nou ook alweer naar boven was gelopen. Afijn, voor de volgende week dus. Eens kijken of ik het uit m’n blote hoofd kan doen. 

Zindelijkheidstraining

De week stond vooral in het teken van de zindelijkheidstraining van Indy. Ze is nu 2 jaar en 3 maanden. Pas geleden had ze de waterpokken, dus om de boel wat te laten drogen, had ik de luier afgedaan. Na heel veel ongelukjes, lukte het zowaar aan het einde van de dag. Toen ook de juf een week later zei dat we het best eens konden proberen omdat ze bijdehand genoeg was, hebben we dat dan ook maar gedaan. 

Kerstavond ging de luier uit. Een paar dagen later gingen alle plasjes netjes op het potje. Nummer 2 was nog een spannende boodschap, maar ook dat ging uiteindelijk op het potje. Well done kleine Indy! Mooie mijlpaal weer. 

Twee weken ging het eigenlijk hartstikke goed, ook op het kinderdagverblijf. Ze gaat met de oudere kindjes mee met de plasrondes en geen ongelukjes. Deze week, nadat ze haar plasdiploma had gehad) merk ik dat ik haar er toch weer net even wat actiever aan moet herinneren. Soms zit ze op schoot en wordt het ineens nogal warm op mijn benen. Indy, vergat je even tegen mama te zeggen dat je moest plassen? Maar oké, geen punt en vooral niet boos worden. Blijven herhalen. Herhaling is key, met alles blijkbaar. 

Inmiddels kunnen we al naar buiten zonder ongelukjes onderweg. Vooralsnog hangt het er alleen nog wel vanaf of er wel of geen nummer twee in de lucht hangt, want die moeten we nog wat meer oefenen….

Peuterpuberteit 

Jaaa en deze week stond weer in het teken van de peuterpuberteit. De ene week gaat het top, de andere week is het hard werken. Ze gaat nu ook de gezichten erbij trekken. Je hebt het “zie je me mama, ik doe het lekker toch”-gezicht en wat dacht je van de “kijk mama, van papa mocht ik het wel”. Met twee jaar zijn onze kleine niet meer zo hulpeloze kindjes al prima in staat om papa en mama lekker tegen elkaar uit te spelen. Zij aan zij blijven staan is nu belangrijk. Het lijkt wel oorlog: wij vormen een front, zij mag niet door onze grenzen heen breken, wat er ook gebeurt  soms win je een veldslag, soms verlies je er eentje  

Hoe komisch het af en toe is, zo pittig vind ik het ook. Absoluut! Aan het einde van wat een gezellige dag met mijn dochter moest zijn, maar wat eindigde in driftbuien en discussies, bedenk ik me vaak dat een dagje kantoor helemaal zo slecht niet is. Ik vroeg mezelf de laatste week vaak af: sta ik nou echt een discussie te voeren met m’n tweejarige en ga ik die nou echt verliezen? Soms lukt het om mijn mond open te doen en nog voordat er geluid uit komt, weer te sluiten. Veel beter. Laat ik nou maar de wijste zijn…

Kroelkippie

Maar ach, als je dan ‘s avonds op de bank ligt en de dag weer even de revue laat passeren en je je weer herinnert dat ze een boks een kus en een kroel wilde omdat mama even maar naar de keuken moest, dan verdwijnt dat gedrag ook weer enigszins naar de achtergrond. Dat jij degene bent naar wie ze toe rent als ze haar teen minimaal gestoten heeft aan de drempel maar dat in haar beleving een verwonding van mega omvang is, dat is het dan toch allemaal weer waard?

Ik heb soms echt moeite met omgaan met die stomme driftbuien en betrap me er regelmatig op dat ik tegen haar sta te schreeuwen, maar ik ben ook maar een mens. Ik probeer er de volgende keer weer beter op te letten. Gelukkig krijg ik die kans ook alweer heel snel… 😉 

Liefs, Joyce 😘