We gaan uit elkaar

Jeetje, wel lastig, maar ik schrijf er toch maar een blog over. Misschien dat iemand wel goed advies heeft.

Na 14 jaar gaan mijn vriend en ik uit elkaar. We hebben een zoontje van 2,5 jaar. 

We zijn wel begonnen met therapie, maar mijn vriend kon daar niet het nut van inzien en had ook niet de motivatie om de oefeningen te doen. Dus de conclusie is afgelopen donderdag gemaakt dat we uit elkaar gaan. 

Gelukkig hebben we geen ruzie en willen we het beide zo goed mogelijk regelen voor onze zoon. Hij wil ook nog steeds samen dingen doen met ons (mij en onze zoon)

Mijn vriend (nu dus ex) heeft een goede baan en wil het huis dat gekocht is wel aanhouden, want hij kan de hypotheek wel opbrengen in zijn eentje.

Maar ik......ik heb een baan in de thuiszorg en werk maar 15 uurtjes per week. Dat ik parttime werk hebben we uiteraard samen besloten, zeker met onze zoon wil ik geen fulltime baan, omdat ik zeker ook genoeg tijd met hem wil doorbrengen. Straks gaat hij naar school en dan kan ik altijd nog meer gaan werken.

Ik ben wel nog zelfstandig grafisch vormgever (zzp) maar daar verdien ik niet genoeg mee om van te leven, de ene keer heb je wat meer opdrachten dan de andere keer. Dus eigenlijk was het geld dat ik dat ik daarmee verdiende een appeltje voor de dorst, of voor straks als ik met pensioen ga.

Het probleem voor mij is echter dat ik geen idee heb wat ik straks voor een inkomen heb. Wat ik dus kan betalen aan een huurwoning, krijg ik huursubsidie etc., in hoeverre ik benadeeld wordt vanwege mijn werk als zzp-er. Daarnaast is het in de thuiszorgorganistatie waar ik werk zo dat ze geen vaste contracten meer geven, met het oog op de bezuinigingen, dus dit is mijn 3e contract en hierna mag ik 3 maanden niet meer werken voor deze organisatie, daarna mag ik wel weer een contract krijgen. 

Natuurlijk gaat mijn ex wel alimentatie betalen, maar hoeveel is dat? Moet hij ook partneralimentatie betalen, want we hebben heel lang samengewoond en een samenlevingscontract. 

Ik heb ook geen idee hoe of wat, waar moet ik allemaal rekening mee houden, wat moet ik allemaal regelen. Over een kleine maand hebben we een afspraak bij de advocaat om de alimentatie te regelen. Maar ja dat duurt nog wel even. Terwijl ik dus een beetje op hete kolen zit om al uit te zoeken wat ik straks voor inkomen heb en wat ik dus uit kan geven. Zie ff door de bomen het bos niet meer.

Mijn ex woont nu bij zijn vader, dus zolang het allemaal duurt mag ik met onze zoon in ons huis wonen (is gekocht overigens) Mijn ex gaat straks als ik iets gevonden heb voor mij en Neo, dus gewoon in het huis wonen dat we gekocht hebben, omdat ik echt de hypotheek niet kan betalen met mijn zielige loon =)

Natuurlijk ben ik wel constant op zoek naar ander werk. En het positieve van het uit elkaar gaan is dat ik nu niet meer zo regio gebonden ben. Voorheen hield ik rekening met werk in de buurt, zodat mijn ex zijn baan niet hoefde op te geven omdat ik een baan ver weg had gevonden  en we zouden moeten verhuizen. Maar ja, nu moet ik sowieso verhuizen. 

Ik ben er ook over na aan t denken om naar België te gaan (we wonen in Zuid-Limburg dus België is niet ver) Daar i het toch al goedkoper wat betreft opvang en straks het studeren van onze zoon. Maar geen idee hoe het daar zit met huursubsidie etc. Want ik blijf toch met het gegeven zitten dat ik van mijn loon nog niet eens een fatsoenlijke huur kan betalen, zonder in een appartementje in een achterbuurt te zitten. En je wilt toch dat je kind in een goede omgeving opgroeien kan.

Al met al komt er nog een hoop op me af. =(

(ben wel blij dat we er tot nu toe goed mee om gaan, hopelijk blijft het zo, niet dat we straks alsnog ruzie krijgen over een paar centjes) Want als er iets is dat ik verschrikkelijk zou vinden dan is het dat Neo straks rekening moet gaan houden met papa en mama die niet door een deur kunnen. 2 verjaardagen etc. etc.

Maar ik blijf het moeilijk vinden voor onze zoon. Ik hoop dat hij er niet teveel last van krijgt of heeft, want ze weten heus wel dat er iets anders is. Ook al was hij wel gewend dat papa wel eens in de avond of in de nacht niet thuis was vanwege ploegendienst. Nu weet hij wel dat papa bij opa is. En dat is toch raar.

Het breekt mijn hart ook iedere keer weer als ik er aan moet denken dat hij even bij papa is. Dan ben ik (op de hond na) helemaal alleen in huis. Zondag blijft hij bij opa (en papa) slapen, dus ik kom die dag in een leeg huis. Gek, want als ie in bed ligt ban ik eigenlijk ook alleen, maar het is toch anders voor mijn gevoel als ik weet dat mijn zoon niet boven ligt te slapen. Huil Huil =(

Nou genoeg getikt. Ben benieuwd wat jullie ervaringen zijn. En of ik er wat aan heb.