Wauw dit zijn echt mijn kinderen!
Mama met meer dimensies
๐๐ฒ๐ฏ ๐ท๐ถ๐ท ๐ผ๐ผ๐ธ ๐๐ฒ๐น ๐ฒ๐ฒ๐ป๐ ๐ฑ๐ฎ๐ ๐ท๐ฒ ๐ป๐ฎ๐ฎ๐ฟ ๐ท๐ฒ ๐ธ๐ถ๐ป๐ฑ(๐ฒ๐ฟ๐ฒ๐ป) ๐ธ๐ถ๐ท๐ธ๐ ๐ฒ๐ป ๐ฑ๐ฒ๐ป๐ธ๐ "๐ช๐ฎ๐๐, ๐ฑ๐ถ๐ ๐ถ๐ ๐ฒ๐ฐ๐ต๐ ๐ด๐ฒ๐๐ผ๐ผ๐ป ๐บ๐ถ๐ท๐ป ๐ธ๐ถ๐ป๐ฑ"? "๐ข๐ผ๐ถ๐ ๐๐ฎ๐ ๐ท๐ถ๐ท ๐ถ๐ป ๐บ๐ถ๐ท๐ป ๐ฏ๐๐ถ๐ธ ๐ฒ๐ป ๐บ๐ผ๐ฒ๐ ๐ท๐ฒ ๐ป๐ ๐ฒ๐ฒ๐ป๐ ๐ธ๐ถ๐ท๐น๐ฒ๐ป!"
Zelf heb ik dit best vaak. Vooral als ik ze zie slapen of ze zelf lekker aan het spelen zijn. Dan komt er ineens zon besef dat ik รฉcht moeder ben van, in mijn geval, deze 2 jongens. En dat zij mij ook echt alleen zien als mama. Niet als de Laura die ook studeert of vrouw is of dochter van... Je bent voor hun gewoon mama, punt. Zo'n bijzondere 'titel' vind ik! Geeft helemaal een warm gevoel.ย
Ik vind het ook zo mooi dat ze je gewoon helemaal onvoorwaardelijk accepteren zoals je bent. Bijvoorbeeld, mijn rechter oog is een prothese en soms, als ik bijv verkouden ben, slaap ik een nacht zonder mijn oog in. Niel keek de eerste keer dat hij dat bewust zag mij even wat langer aan, maar ging vervolgens gewoon door met kletsen. Het maakte hem blijkbaar echt niks uit! Dat vond ik wel mooi om te zien :) Was nl van tevoren wel benieuwd hoe hij zou gaan reageren. (Zonder prothese heb ik nl alleen een echt mini oog)ย
Het voelt ook zo vertrouwd als ik naar mijn kinderen kijk, alsof ik ze al altijd heb gekend. Dit had ik met hun beide direct na de geboorte, terwijl ik in de zwangerschappen toch ergens nog wel bang was dat ik geen connectie zou voelen. Hier ben ik dus erg gelukkig over en ik hoop dat het zo blijft!ย
Ikzelf voel me eigenlijk dan weer niet alleen moeder, maar nog gewoon "Laura" met een extra dimensie. Want dat geeft het moederschap wel. Een nieuwe kant van jezelf ontdekken, maar je ook weer niet alleen in die kant verliezen want je hebt er nog meer! - - vind ik persoonlijk vooral lastig na een pasgeboren baby. Dan kan mijn brein echt alle andere "Laura dimensies" niet zo goed tevoorschijn toveren" en daar heeft mijn man dan volgens mij weer wat moeite mee haha- -ย
Volgens mij begint dat mu sinds Dean 3 maand is weer een beetje terug te komen, zo af en toe dan ;-)ย
Wanneer voelden jullie je weer niet alleen mama, maar kon je jezelf weer thuisvoelen in al je andere "rollen"? Of bleef je lekker alleen in de bijzondere mama dimensie?ย