Wat zou jij naar jezelf schrijven?

Als ik naar foto's kijk van zo'n 10 jaar terug, waar je de twinkeling van blijdschap in mijn ogen ziet. Dan zie ik zo een ander persoon dat ik nu ben, maar ergens ook nog zo het zelfde. Natuurlijk logisch dat je verandert, wie veranderd er nou niet in 10 jaar tijd. Denk aan uiterlijk, innerlijk, ervaringen en persoonlijk. Nu is er bij mijn natuurlijk wel echt een hele heftige gebeurtenis gebeurd, het verliezen van je kind. Dat heeft ook vooral mijn kijk op het leven veranderd.

Maar als ik een brief mocht schrijven naar mezelf, van 10 jaar terug. En ik zou de mogelijkheid hebben om dus een brief uit de toekomst te kunnen lezen. Zou ik dan ook echt vertellen wat er gebeuren gaat? Het lijkt mij niet. Want als ik had geweten dat mijn kind plotseling zou te komen overlijden had ik haar in bubbeltjes plastic ver buiten van alles en iedereen gehouden. En had ik daardoor niet het leven gehad waar ik echt zo genoten van heb. Vooral dat jaar met Samara en Senna. Maar wat dan wel? Dat ga ik proberen hier op te schrijven. Een brief aan mezelf, 10 jaar terug van nu.

Lieve ik,

Om maar met de deur in huis te vallen. niet iedereen is geboren voor geluk, waaronder jij. Natuurlijk heb je wel het geluk met alle lieve vrienden en familie om je heen. En ik kan je zeggen, je kan echt op ze bouwen. De meeste van de mensen die je nu om je heen hebt, zullen er nog voor je zijn wanneer je ze het hardst nodig hebt. Ookal zie je niet iedereen iedere dag. Weet dat ze er voor je zijn. Ook zullen er gaandeweg wat mensen bij komen die veel voor je gaan betekenen. Ook zij zullen een belangrijk deel van je leven worden.

Ook vind je de liefde van je leven, of jullie zijn nu al samen of je begint elkaar nu een beetje te kennen. Jullie zullen samen voor aardig wat uitdagingen komen te staan. Maar jullie kunnen dit aan. Ook als je denkt alles nu een wel gehad te hebben, krijgen jullie weer een nieuwe klap te verwerken. Maar het gaat jullie sterker maken. Ook al verwerken jullie dingen anders. Geef elkaar de ruimte, maar verlies elkaar ook niet uit het oog. (Oh en om toch een ding te verklappen, je bent nog steeds niet ten huwelijk gevraagd 10 jaar later, dus heb geduld 😜❤️). Het zwaarste wat jullie mee zullen maken gun je niemand. Maar met wat hulp van andere en met elkaar komen jullie er wel doorheen.

Om te zorgen dat ik je niet alleen maar bang maak voor de toekomst, kan ik je wel vertellen dat je grootste wens uit gaat komen (kinderen krijgen). Ze zijn geweldig en je bent echt een geboren moeder. Je weet wat je doet en al zeg ik het zelf, je bent er goed in. Ze zijn lekker energiek en je zult je niet snel vervelen. Maar wat zal je ervan gaan genieten. Luister goed naar je gevoel, want die heeft het heel vaak goed. Jij weet echt wat het beste is voor de kinderen. En laat je niks anders wijs maken. En dit is op meerdere vlakken wel is bewezen. Deze mooie kinderen gaan jou wel het geluk gevoel geven die soms een beetje kwijt lijkt te zijn. Of waarvan je denkt dat jij zult denken dat geluk niet echt voor je weggelegd is, kan je dat zeker uit je kinderen gaan halen.

Luister dus echt heel goed naar die gut feeling. Dat onderbuikgevoel. Wat dat gevoel zit er bijna nooit naast. Ookal maken andere mensen je wijs dat er niks aan de hand is. Als jij denkt van niet, of je hebt een andere gedachte. Laat je niet zomaar afwimpelen. Ook al is dat wel een lastig stukje voor je. Want je wilt snel andere het gelijk geven. Wees sterk en sta duidelijk achter je eigen keuzes.

Geniet verder van de dingen waar je blij van wordt. Ga lekker af en toe voor jezelf wat doen. Of doe lekker gekke dingen. Het is wie jij bent en wat maakt dat jij bent zoals je bent.

Lieve ik, ik ben trots op jou! 🤍

Na het schrijven van deze brief dacht ik opeens. Jeetje wat fijn om is zo positief over mezelf te denken en te schrijven. Het geeft een soort kleine boost. Ik kan iedereen aanraden om een keer is iets naar jezelf te gaan schrijven. 

Ik ben benieuwd...

Wat zou jij naar jezelf gaan schrijven?!

X