Wat vliegt een jaar toch om!

Hier lig ik dan in bed. Zojuist de boel beneden leuk versiert. Meneertje heeft er nog geen besef van maar hij wordt vandaag 1 jaar en dat moet gevierd worden natuurlijk. Ik was helemaal blij en de kamer werd steeds gezelliger. Toen ik klaar was keek ik naar het resultaat en ik weet zeker dat ie morgen de hele dag naar de slingers zit te kijken.

Wanneer ik de deur open om naar bed te gaan valt mijn oog op de klok. 02.00 uur alweer. Een jaar geleden lag ik nu te rommelen en draaien in bed. De hele dag heb ik al dit soort terugblikken "ow toen begonnen de weeën" "ow toen werden de weeën minder en ging ik warm douchen in de hoop ze op te wekken" "toen belde we de verloskundige om door te geven dat het afgezwakt was maar het er dus wel aan zat te komen en zij ons adviseerde om gewoon lekker vroeg te gaan slapen"

Maar nu, 02.00 uur, deze komt ineens binnen. Ik kom in de gang en kijk naar de spijlen van de trap. Het is stil in huis, iedereen slaapt. Net als toen. Vorig jaar ben ik om deze tijd naar beneden gegaan en heb uren aan deze spijlen gehangen terwijl ik rustig mijn weeën opving. In mijn eigen bubbeltjes, in alle rust. Ineens krijg ik het een beetje moeilijk. Een jaar geleden liep ik 2 weken overtijd en nu... nu heb ik een prachtig mooi mannetje dat zo snel groot wordt. 

Ik pak de spijlen en sluit mijn ogen en ga even terug in de tijd. Bevallen is geen pretje maar heel even zou ik terug willen. Het nog een keer over doen. En dan nog een keer dat mooie moment meemaken van dat kleine mannetje dat op je borst gelegd wordt. Even ben ik weer in mijn bubbeltjes alleen nu is het mijn fantasie.

ik slik het brok in mijn keel weg en in gedachten bedank ik de spijlen voor hun steun. Straks gaan we feest vieren maar nu, in alle rust, laat ik mijn emoties even gaan...