7 jaar geleden
Wat een respect, voor die alleenstaande moeders
Voor het eerst sinds de geboorte van mijn kinderen, dus ruim 3,5 jaar, was mijn man meer dan 1 nacht niet thuis. Maar daar gaat het niet om.
Afgelopen dagen waren voor mij nogal bijzonder. Voor het eerst sinds de geboorte van mijn kinderen, dus ruim 3,5 jaar, was mijn man meer dan 1 nacht niet thuis. Nu zul je vast denken, dat is bij ons best normaal, maar bij ons dus niet. Hij was voor zijn werk vier dagen weg, en ik ben zo blij als hij weer thuis is. Maar daar gaat mijn blog niet helemaal over.
Ik wil namelijk mijn diepe respect uitspreken voor alleenstaande moeders. En vooral alleenstaande moeders met twee kinderen onder de vier. Wat hebben jullie het toch pittig. En wat heb ik het toch makkelijk. Afgelopen dagen werd me pijnlijk duidelijk hoe gewend ik ben dat mijn man aanwezig is, of binnen enkele uren thuis komt. Als mijn peuter een dag heeft waarop mama niets goed kan doen is het fijn als 's avonds mijn man thuis komt en hij dit overneemt. Of midden in de nacht voor de vierde keer je baby niet meer wil slapen en je elkaar ook even kan afwisselen. Of als de kinderen eindelijk slapen, en je niet tegen iemand aan kan liggen die precies begrijpt dat jij het net zo zwaar vindt. Een maatje in de zware jaren van de kinderen, een steun en toeverlaat. Ik heb diep respect dat jullie dit dag in dag uit zonder een partner in crime doen.
En naast dit alles, hoe doen jullie alles praktisch gezien? Ik ben wat dat betreft echt verwend, maar ik zie af en toe door de bomen het bos even niet meer. De woonkamer is een speelgoedorkaan van een driejarige, de keuken is ontploft alsof er tien dagen niet is opgeruimt, en laat over de was maar even de metaforen achterwege want dat is gewoon niet mogelijk. Nu begrijp ik heus wel dat dit niet normaal is, en door gewenning je er vanzelf een ritme in krijgt, maar toch. Wat een werk in je eentje, en wat ben ik verwend met zo'n helpende man in huis.
Dus beste mama's zonder partner in crime, ik heb diep respect voor jullie. En als jullie het even niet zien zitten, ik snap het helemaal want moeder zijn is hartstikke zwaar. Maar jullie kunnnen het gewoon helemaal zelf. Maar stiekem ben ik toch blij dat straks mijn man er weer is.
Sangiechel
Ben het met je eens! Snap je volledig!
Anoniem
Owja ik moet nog even wat kwijt:p ik vind het ook vervelend als moeders zich alleenstaande moeders noemen terwijl ze co ouderschap hebben en kind lief gewoon elke week 3 dagen naar papa gaat. En ze dus punt 1 iemand hebben om op terug te vallen en punt 2 3 dagen elke week voor zichzelf hebben. Sorry als ik mensen beledig hiermee. Het zit me soms dwars:)
Anoniem
Dank je:) ik moet zeggen dat ik het niet ervaar als zwaar. Ik ben niet anders gewend. Ik weet niet hoe het is met partner. Het enige wat ik echt vervelend vindt zijn moeders die zeuren over te weinig tijd voor hun zelf... die heb ik dus niet.. gewoon niet.. En ik zit daar niet mee.. of naja ik accepteer de situatie dat ik het gewoon niet heb. Verder vind ik het heerlijk zonder man! ik ga lekker op tijd naar bed, niemand die zeurt dat ik ongezellig ben. Ik hoef niemand in bed te porren van het is nu jou beurt om eruit te gaan. Ik heb geen vieze stink sokken in de was die niet uitgerolt zijn of over mn hele huis verspreid liggen. Geen discussies over opvoeding. Geen irritante schoonmoeder die rare dingen met mn kind doet.. Ik zeg aanrader; )