10 jaar geleden
Wat de maatschappij van je verwacht.
Iedereen heeft zijn mening klaar als het aankomt op de opvoeding van jouw kindje. Wat kan absoluut niet en wat wel. Maar wat als jij het nu net even allemaal anders doet?
Ik geef het direct toe; was het bij een ander zo dan had ik mijn mening ook gevormd. Misschien had ik mijn mening niet gegeven, maar hij was er zeker. En erg positief zou het ook niet zijn. Maar
pas wanneer het jezelf betreft ben je in staat er anders naar te kijken.
Na mijn afstuderen ging ik op zoek naar een baan als docente, een baan waarna ik momenteel nog steeds naar op zoek ben. Ik vond ander werk, maar geen vaste aanstelling of een vast inkomen. En toen kwam het weer ter sprake. We waren er beide klaar voor, een kindje! Maar het was toch wel fijn als er meer vastigheid zou zijn, een mooi inkomen, beide een leuke baan, rijbewijs, een auto en zeker een huis op de grond. Als we dat hadden zouden we met de pil stoppen. Maar de situatie op de arbeidsmarkt werkte niet in ons voordeel, de gewenste banen kwamen maar niet een het inkomen bleef variëren. De rijbewijzen kwamen er niet en dus ook geen auto. En een huis kopen, hoe doe je dat zonder vast contract!?
Omdat het er niet naar uit zag/ ziet dat dit op korte termijn zal veranderen kwam het toch weer ter sprake. We waren er aan toe, was geld dan de enige reden om nog niet met de pil te stoppen? Geld, we hebben het wel maar niet zoveel als gewenst. De keuze was een goede, we gingen ervoor! En nu is er een prachtige zoon, moeder zijn is meer waard dan al het geld in de wereld!
En dan is het er ineens.... het gevoel dat men het een domme keuze zou kunnen vinden laat me al twijfelen. Was het wel een goede keuze? Doe ik mijn zoon tekort? Ja, 'ze' hebben gelijk, het is geen ideale situatie. Ik had ook graag een auto en een ander huis gehad, een vaste baan en een leuke spaarrekening. Maar mijn zoon komt niks tekort! Hij is de beste keuze die wij ooit gemaakt hebben. Hij is er omdat wij er aan toe waren ouders te worden. Er zijn genoeg mensen die juist aan kinderen beginnen omdat de maatschappij dat van ze verwacht. Is dat dan wel juist?
Ik begon er al mee, ik heb ook snel een mening gevormd als ik hoor over mensen die een kindje verwachten terwijl ze in mijn ogen nog niet de 'juiste' omstandigheden hebben gecreëerd. Maar wat zijn de juiste omstandigheden?
Anoniem
Ik heb inmiddels tig kids en heb vanaf het begin een struggle gehad met 'hoe heurt het eigenlijk'? Maar sta nu volop in het leven met kinderen die naast regulier onderwijs zeker en juist bepaalde levenslessen en aandacht tekort komen, en daar geef ik (bijna) al mijn tijd, geld een aandacht aan. Voor ieder persoonlijk in te vullen. Want waar is de handleiding die zegt wat een ideale situatie is? Die creeert iedere ouder toch voor zichzelf, als hij slim is? Oftewel, blijf jezelf in welke omstandigheid dan ook is voor mij de enige juiste situatie voor een kind!
braamn
Helemaal mee eens!
Laura1188
Wij wonen op een 1 kamer appartement, dus de kleine bij ons op de kamer. Mijn man is werkzoekende en ik zelf heb ook geen baan. Alles behalve ideaal. Maar als ik naar zijn schaterlach luister en zijn pretoogjes zie dan is moeder zijn het beste wat er is. Het kan me totaal niet schelen wat anderen vinden. Hij is nu half jaar en van het zomer gaan we voor een tweede. Liefde, kleren, eten en een dak boven het hoofd is het belangrijkste. Zolang iedereen maar gelukkig en gezond is.
yvetb
over mij is er ook aardig wat geroddeld..want persoonlijk durven ze het vaak niet te zeggen. ik ben bijna afgestudeerd, zonder baan en nu bijna 2 jaar samen met mijn vriend. ben nu 19 weken zwanger, het gaat harstikke goed. de baan van me vriend is onzeker vanwege de crisis maar familie heeft altijd klaar voor ons gestaan, en het leuke is nog heb sinds vandaag een baan, dus of je nou wel of niet zwanger bent dat maakt niet uit. en wat iedereen nou denkt jij kan je kleintje alle liefde van de wereld geven..ik denk altijd maar zo ze zijn lekker jaloers omdat jij gelukkig bent met je gezinnetje ;)