Wat als wij er niet meer zijn? - Blog over Downsyndroom

Wat als wij er niet meer zijn? Iets waar je misschien minder over nadenkt bij je andere kinderen, omdat die (hopelijk) op gegeven moment uitvliegen en zelfstandig worden. Voor zichzelf kunnen zorgen. Maar ja, hoe goed we alles ook zullen regelen voor Joas, Joas heeft downsyndroom en 100% zelfstandig zal hij nooit worden. Hij heeft altijd een handje nodig, een stukje zorg, iemand achter de schermen die dingen voor hem regelt.

Uiteraard gaan wij ons best doen om alles zo goed mogelijk te regelen voor Joas later. Zijn eigen plekje, werk waar hij zijn ei in kwijt kan. Zijn eigen sociale leven. Want net als de andere drie is hij zijn eigen persoontje. Met dromen, wensen en verlangen naar vriendschap en liefde. Ik geloof oprecht dat hierin hetzelfde mogelijk is als voor mijn andere kinderen. Vooral met alle voorzieningen en leuke clubs die er tegenwoordig zijn ben ik er van overtuigd dat wij hem dit kunnen bieden.

Ik hoop dat ik mijn kliek zo kan opvoeden dat ze van elkaar houden. Dat ze later altijd op elkaar kunnen terugvallen. Dat ze elkaar helpen, elkaar zien, elkaar af en toe even een lekkere knuffel geven, elkaar door moeilijke tijden helpen en samen de prachtige momenten in het leven vieren. Dat ze trots zijn om deel uit te maken van dit gezin, van deze familie. Ik hoop dat ze er zijn voor Joas. Die gewoon dat extraatje nodig heeft. Een extra paar ogen, een schouderklopje, maar ook de zorg. Dat ze er SAMEN voor hem zijn en dat ze dit SAMEN delen, met ELKAAR. Gewoon, omdat ze dit willen, uit liefde! One for all, all for one.

Maar goed, laten we dan eerst maar eens starten met dat ze elkaar niet afmaken voordat ze überhaupt volwassen zijn.

Want voor nu…. ze kunnen niet mét, maar ook niet zonder elkaar kunnen. Maar ben ik blij dat ze ELKAAR hebben.

Volg je ons al op Instagram?