Wanneer je voelt dat er iets niet klopt..

Ons zoontje wordt bijna 2, waar zijn zus op een sneltrein zat, gaat hij op zijn eigen slakkengangetje verder..

Onze vriend is namelijk niet van de snelle aanpak, om het zo te stellen. Als 6 maandertje had hij weinig zin om de wereld te verkennen, het was al goed voor hem, dicht bij mij, beetje slapen, beetje chillen..

Op dat moment was er ook nog geen enkel ogenblik dat ik me vragen stelde bij het niet uitgieren wanneer papa en ik gek deden, of wanneer hij niet excited werd toen hij ons zag wanneer hij zijn oogjes opende in de ochtend.

Onze zoon zat/zit vol met allergieën, dus de dokter vertelde ons eerder dat zijn ontwikkeling wel eens een beetje op zich kon laten wachten, daar hij continue bezig was met krabben en allergieën verwerken.. 

Wanneer deze lieve knappe chiller op 11 maanden nog steeds niet zelf op zijn poepje wou zitten en gewoon omviel, begon ik dit toch wel wat vreemd te vinden.. bij het aankaarten kregen we een geruststellend antwoordt, en ik zette mijn bezorgdheid opzij.

Hij zette zijn eerste stappen op 18 maanden en ik vond dat ik misschien wel wat overdreef toen ik begon te denken dat er iets anders was aan hem omdat hij nog steeds niet reageerde op zijn naam en wel erg flapperde met zijn handjes.

Een tijdje na zijn eerste stapjes merkte ik op dat hij begint te lopen op zijn teentjes en ik ging op onderzoek uit bij dr google 😶.. De mama's die ervaringsdeskundige zijn, weten vast wel waar ik op stuitte... AUTISME?! 

Alles klopt, alles wat ik las beschrijft onze lieve kleine chiller..

We hebben nu een aanvraag gedaan om testen te doen, en maandag hebben we al een uitslag van een genome EEG.

TO BE CONTINUED

Liefs ❤️