4 jaar geleden
Wanneer je gezin maar af en toe compleet is..
Als 1 van je kinderen niet bij jou woont.
Schaamte en verdriet komen er naar boven nu ik dit stukje schrijf.
Behalve vrienden en familie weten maar weinig mensen dat ons gezin maar 1x in de 2 weken compleet is. Het is ook niet iets waar ik trots op ben of iets wat je zo maar even op het schoolplein verteld. Toch is het de keiharde realiteit dat mijn dochter niet bij ons woont maar bij haar vader. Iets wat je veel minder vaak hoort want meestal blijven na een scheiding de kinderen bij hun moeder of is er sprake van co-ouderschap.
Laten we vooropstellen dat ik van mening ben dat wanneer je gaat scheiden kinderen net zo veel recht op hun vader als op hun moeder hebben, dat is ook iets wat mij altijd op de been heeft gehouden. Toch doet het mij nog steeds erg veel verdriet dat ik maar af en toe mijn 3 kids onder 1 dak heb.
Over het hoe en waarom wil ik niet teveel vertellen, mijn dochter is inmiddels 12 en na 8 jaar hebben we onze weg hierin gevonden, wat ik wel wil vertellen is dat als ik van te voren had geweten dat ze nooit meer bij mij zou komen wonen ik echt andere beslissingen had gemaakt en 8 jaar geleden niet was verhuisd naar de plek waar ik nu woon met mijn mannen.
De eerste jaren waren zwaar, heel zwaar en leefde ik van weekend naar weekend. Je kind niet elke dag uit school kunnen halen of naar bed kunnen brengen is heel erg moeilijk en zeker toen haar broertjes werden geboren werd ik daar weer keihard mee geconfronteerd.
Soms komt het weleens ter sprake op bijvoorbeeld het schoolplein, zoals gisteren toen Sid blij tegen de moeder van een vriendje vertelde dat zijn zus het weekend weer komt. De vraag die daar dan automatisch op komt is natuurlijk goh heeft hij ook nog een zus joh? Waar zit zij dan op school? Soms probeer ik het nog een beetje te verbloemen door te zeggen oh ze zit al op de middelbare joh, maar steeds vaker voel ik me sterker en zeg ik dat ze in Venlo op school zit en niet bij ons woont. Tuurlijk vraag ik mezelf daarna direct af goh zouden ze me nu een slechte moeder vinden? Wat zouden ze denken? Moet ik nu het hele verhaal vertellen?
Jarenlang voelde ik mij ook die slechte moeder, maar inmiddels weet ik dat ik dat niet ben. Ik voel me juist een hele goede moeder, eentje die altijd in het belang van haar dochter denkt. Maakt het mij dan een minder goede moeder omdat ze niet altijd bij me is? Nee!
Geloof me het heeft me heel wat tranen gekost, heel wat ongelukkige jaren maar inmiddels weet ik dat het goed zo is. Wat de toekomst brengt? Ik weet het niet, en ook dat is goed want inmiddels heb ik mijn rust hier in gevonden.
Benieuwd naar ons leven? Volg me dan op Instagram @mama.van.drie
Liefs Marjolein
Abrightnewdayisabouttostart
Ik zou proberen mij geen slechte moeder te voelen. Jullie/je dochter woont bij haar vader, dat is de situatie. (Punt). Het zegt niets over jou of over hem of over haar. Wees trots dat jullie er zo je weg in hebben gevonden!
Omabenik
Wees trots op jezelf, dat je samen met je ex deze keuze hebt kunnen maken voor het welzijn van je dochter, Dat doen niet veel mensen je na. De meesten drammen door, ten koste van hun kinderen. Wat ben jij een geweldige moeder en je ex een geweldige vader. 👍
Boterham1985
Ik kan alleen maar bewondering voor je hebben. Want hoewel het niet tof en standaard is, hebben jij en je ex deze keuze waarschijnlijk gemaakt omdat dit het beste is voor jullie dochter. Scheve gezichten of niet; zo hoort het toch? Super knap meis, ook dat je het verteld. En echt, schaam je er niet voor. Je bent een top moeder, juist hierdoor!
Mamatje1
Allereerst heel knap en goed ook dat je dit tóch deelt. Ik weet zeker dat je niet de enige bent en heel eerlijk heb ik die gedachtes ook wel eens, wat als..ze straks niet meer bij wil wonen? Of ik een leuke man tegenkom die wat verder woont? Wat doe je dan.. En hoe moeilijk ook , je kan niet heel je leven aanpassen aan je kinderen. En ik geloof écht dat als je een keuze maakt om bijv. te verhuizen die keuze niet van de een op de andere dag gemaakt is maar een weloverwogen keuze. Ik kan me heel goed voorstellen dat het veel verdriet geeft , ik vond de weekenden en vakanties erg moeilijk de eerste 2 jaar , maar des te belangrijker om die dagen/weken iets moois van je eigen leven te maken zowel voor Jouw als eigen persoon als mama met je andere 2 zoons ❤