Wanneer houdt het op

Daar zaten we dan afgelopen week, jouw papa en mama bij de psycholoog, om uiteindelijk geconfronteerd te worden met jouw achteruitgang van jouw ass.

Jij mijn lieve schat gaat niet met kleine stapjes achteruit, Maar met enorme sprongen. En wat is dat moeilijk om te zien als ouders dat dit gebeurd en je dit niet kan stoppen.

Wat het helemaal confronterend maakt is dat de hulpverlening dit ook ziet, Hierdoor krijg je de bevestiging van hun, dat het ook echt niet goed met je gaat.

En wat nou als dezelfde hulpverlening zegt. dat ze zich zorgen maken, over hoelang wij nog rechtop kunnen staan. Dan denk je als mama helemaal. maar dat blijf ik. Ik blijf staan.

Want voor mijn kind zorgen hoe moeilijk het ook is, doe ik.

De psycholoog zei "dat weet ik dat maakt jullie zulke goede ouders, maar ook voor jullie kan dit verkeerd aflopen"

Er komt een moment dat jullie zoon niet meer thuis zou kunnen wonen. helemaal omdat de situatie nu zo hard achteruit gaat.

Ik wist serieus niet wat ik hoorde, Ik hoopte dat ik het verkeerd had verstaan. Maar aan mijn man zijn reactie te zien was dit niet het geval.

Ze vertelde er achteraan, dat sommige kinderen er juist zich beter/veiliger voelde.

Nu dacht ik, en zei ik hardop `hoe kunnen wij nou geen veilige basis zijn voor hem`

Ergens als ouder diep in je weet je dat dit niet zo door kan gaan, Hij heeft meerdere woede uitbarstingen per dag, en wordt daarbij agressief.

En je weet ook dat hij steeds sterker wordt, dat is hij nu al.

Maar wanneer iemand anders dit tegen jouw zegt, doet het veel pijn.

Deze woorden schieten constant door me heen.

Ik hoop dat wanneer ik volgende week vakantie heb, dat je geniet van ons. En dat we er met zijn allen een mooie vakantie van maken.

Allerliefste schat `mama houdt van je`