Wanneer het even teveel wordt..

Hi!

Yes, eindelijk weer eens een blogje. I know, het duurde veels te lang! maar heb ik stil gezeten? Nee.. Dit zit niet in mij.. Mama zijn, mijn gezin, mijn liefde, fotografie, Instagram, bloggen, werken... Ik doe het allemaal!

Waar ik mij dus de laatste tijd vooral mee bezig heb gehouden?Als je me volgt op Instagram : -- https://www.instagram.com/mamashuisje.nl/?hl=nl dan weet je dit. 

Ik heb een nieuwe passie, en dat is fotografie! 

Ik hou me nu vooral bezig met newborn en cake smash fotografie. Maar geboorte en zwangerschap zijn de volgende stappen. Als iemand model wilt staan als zwangere zijnde? Wil je een geboorte reportage laten maken, die ik mag gebruiken voor mijn portfolio, laat het me weten..

Anyway, daar ben ik dus OOK super druk mee. En dat is niet erg, want ik hou er van!Dus sommige dingen moet ik dan even opzij schuiven, en dat is dan vooral bloggen en Instagrammen.. Hoe jammer ik dit ook vind, want ik vindt dit ook enorm leuk! Prioriteiten stellen, dat vindt ik lastig, ik wil alles doen en het liefst tegelijk.. Maar ja, dat gaat nou eenmaal niet. Soms vindt ik dat lastig te accepteren, en dan wordt het druk in mijn hoofd. Ik vergeet dingen,manlief wordt er soms gek van, data, momenten, afspraken.. Dus prioriteiten stellen en een vaste planning, dat wordt mijn nieuwe aanpak. Vaste tijden om te bloggen en Instagrammen. Want ik vindt dit veels te leuk, en therapeutisch, om dit te laten verslonzen..

Nu zit ik in een situatie, (in mijn IG storie heb ik dit verteld), en ik vindt het zo vervelend. Maar goed, we zijn allemaal mensen, en ze zeggen ook, tja, kan gebeuren. Het is menselijk, je leert ervan.. Ja, die cliché antwoorden wil je echt niet alleen maar horen. Maar ja, again, wél de waarheid. 

Maar goed, in dingen vergissen, of vergeetachtig zijn.. Ik heb hier niet voor getekend hoor, dat dit bij het moederschap zou horen. Maar goed, als ik dit wel van tevoren had geweten, had ik alsnog gewoon getekend hoor. Haha! Lekker dubbel he? Het mama-zijn is zo een voorrecht. Zo een kado, zo intens! Intens vol liefde!

Maar goed, niet alleen door dit alles wordt het druk in mijn hoofd. Ook door tegenslag op tegenslag.. Vooral het lichamelijke  wat ik te verduren heb gehad.. Zo ook vandaag een uitstrijkje laten doen voor wat vage buikklachten. Laten we het hopen dat het door mijn darmen komt, waar ik al jarenlang bekend mee ben..

Wat ook een uitdaging is, of beter gezegd wie.. Mijn lieve, knappe en vooral uitdagend 2 jarige peuter. Man, o man, wat kan hij een handful zijn.. Soms vindt ik dit echt maar lastig hoor. Elke keer maar weer verzinnen, nadenken over een goede en rustige aanpak. Zoals het verschonen van de luier, of het aankleden, het eten.. Het willen lopen, of niet.. Ja uitleggen , en praten, vanalles probeer je dan, maar dan uiteindelijk komt het niet meer binnen bij hem. Strijd, alles is een strijd.. En dan kan hij echt enorm boos zijn, gefrustreerd, verdrietig.. Dat zie je aan hem. Je merkt ook dat hij vanalles wilt vertellen en zich wilt uiten, maar niet weet hoe. En dat uit zich dan in driftbuien. Ook naar zijn kleine broertje toe, die zich gelukkig wel weet te verweren, maar leuk is het niet. Is het jaloezie? Te weinig aandacht? Geen idee!

Door dit word je als mama zijnde zó onzeker van. Je gaat jezelf afvragen of je het wel goed doet, hem goed begeleiden in zijn leventje, hem geruststellen, zich geborgen en veilig voelen.. Hoort dit erbij? Kan iemand mij, als mama zijnde, geruststellen en zeggen dat je ook dit meemaakt, of meegemaakt hebt? En bovendien, dat dit erbij hoort en vooral ook weer weggaat? Dat het weer echt leuk wordt? Ik vindt het echt wel leuk hoor, die 2 jarige opmerkingen, liefde en ontwikkelingen. Maar op het moment van zo een driftbui, dan boek ik het liefst een enkeltje Curaçao ofzo! Haha!!

Wat wij doen tijdens zo een driftbui:

- Uitleggen waarom- Uitleggen wat we doen op dat moment- Time out op zijn stoel- Hem soms maar even laten

Heb je nog tips? Dingen die ik nog kan proberen om die driftbuien te verminderen of te verzachten?

** Zelfs tijdens zijn driftbuien voel ik een oergevoel vol met liefde, eeuwige en onvoorwaardelijke liefde!   Want het moederschap is niet vanzelfsprekend. Je weet het moederschap nog meer te waarderen, vooral als je zoveel nare verhalen om je heen hoort.. laten we even stilstaan bij onze kindjes en geef ze een extra nachtkusje voor je slapen gaat! **

(Ik vind het heel eng om dit te plaatsen en me kwetsbaar op te stellen, maar ik weet ook dat ik toch op de 1 of andere manier met deze blog iemand kan helpen of gerust kan stellen..  Dus, we doen het gewoon! #pleaseweeslief

Liefs,

Karine