Wanneer gaat iets goed of eigenlijk slecht?

Hoi hoi,,

Het is weer wat langer geleden dat ik wat geschreven heb. Ik vind het soms ingewikkeld, weet niet wat er leuk is. Je wilt toch de mensen om je heen ook niet kwetsen. En soms is eerlijk zijn ook een proces. Want wanneer gaat iets goed of eigenlijk slecht?

Vanaf de zomer wist ik al, dit gaat niet goed komen in de herfst. De medicijnen die ik toen nam gingen goed, maar ik weet dat zodra de herfst gaat beginnen er iets moet veranderen. Want dan komt bij mij de extreme pijn, het gillen omdat ik het gevoel heb neergestoken te worden en alles wat ik doe zeer doet.

Nu weet ik niet waar ik precies gebleven was. Maar rond april denk ik heb ik nog een soort ruggenprik gedaan om mijn zenuwen vol te spuiten met botox in de hoop dat de pijn uiteindelijk minder/milder zou zijn. Dit heeft helaas niet geholpen en de behandeling vond ik echt hels.

Hierna zou ik starten met ketamine infusen. Ik ben hier nieuwsgierig naar en hoop dat het helpt. Nu ben ik vanaf half juni bezig met een brief doorkrijgen naar goede personen. Dit heeft mij tot en met november gekost. Heel frustrerend en pijnlijk. Want ondertussen moest ik alles wat ik nog deed opgeven. Zwemmen met vrienden, nee te veel pijn. Helpen bij iemands bedrijf ochtendje, nee teveel pijn. Mijn dochter paar dagen achter elkaar verzorgen, nee deed teveel pijn. Vriendjes van de oudste laten komen spelen, nee teveel pijn. Ipv al die dingen en zoveel meer, lig ik in bed. Hopende dat die ketamine mij gaat helpen. En zo niet dat we mijn medicijnen misschien bij moeten werken. Maar ik moest wel eerst behandeling afwachten. Nu weet ik dat ik gelukkig nog voor de kerst een dag opgenomen wordt voor het infuus. Hopelijk gaat alles goed en helpt het mij iets.

Oja we zijn ook nog bezig geweest met werk zoeken voor mij. Iedereen begrijpt dat dat eigenlijk niet te doen is. Maar omdat ik 10j geleden geen 40u per week werkte heb ik nu nergens recht op. Heel frustrerend. De man des huizes doet wat ie kan en meer. Want ook voor hem is het niet alleen werken, maar ook nog eens vrijwel alles thuis doen. En op 1 salaris is bijna niet te leven. Soms is het wel even oneerlijk. We doen onwijs ons best en meer kunnen we er niet van maken. Gelukkig hebben we zonnepanelen en elektrische kachels. Dat scheelt al heel wat.

Nu denk ik dat de werkende ouder hetzelfde gevoel heeft als ik, ik heb zoveel moeite met m'n dochtertje zo weinig te zien. Ze gaat 3 en wanneer plek en uren over zelfs 4 volle dagen naar de opvang. Dat wilden we nooit, want ik ben thuis. Maar ze is een geweldige, lieve, pittige tante die je niet uit het oog kan verliezen. Het schuldgevoel dat ze dan daar is, is soms erg groot. Herkennen jullie dat?

En mijn jongen van 7 begint steeds minder te spelen en gamen komt steeds meer op. Hij geniet er mega van. Wat doen jullie? Strenge tijden of gewoon regelmatig toestaan. En dan op tablet (roblox is hier helemaal wauw) of dan iets van squla? Maar dat vind ik te duur dit jaar. Of mogen ze bij jullie op playstation 4/5? En zo ja welke spelletjes?

Als ik veel pijn heb lig ik dus ook regelmatig in bed met de 7 jarige, op de tablet naast mij. Voor hem is het na al die jaren de normaalste gang van zaken. Mama veel pijn is meer op tablet mogen. En zodra papa dan thuis is lekker ravotten, rennen en stoeien om energie eruit te gooien.

Ga proberen wat meer te schrijven. 

Mag toevallig ook wat luierbroekjes uit gaan testen, ben benieuwd.