Wanneer angst je leven overheerst..

SAD (Social anxiety disorder) oftewel sociale angststoornis. Ook wel sociale fobie. Angst hebben voor sociale situaties. Kort door de bocht. Want wat is het, wat ervaar je, en benieuwd hoe het is als ouder? In een aantal story's wil ik jullie meenemen naar mijn ervaringen.

Ik ben altijd al een verlegen meisje geweest. Stil, liet gemakkelijk over mij heen lopen. Mensenschuw werd het wel eens genoemd. Na een aantal sociale vaardigheidscursussen kroop ik een beetje uit mijn schild. Zoals een schildpad, veronderstel ik.

Tijdens therapie heb ik geleerd, dat ik altijd wel een 'angstprobleem' heb gehad. Bang voor mensen, bang voor dieren, bang voor situaties waarvan ik niet weet hoe ze gaan uitvallen. Angst om mezelf te zijn. Want keer op keer werd er maar bewezen dat mijn angst juist is, gegrond. Voornamelijk negatieve kritiek krijgen, in plaats van opbouwende (al dan positieve) kritiek. Waar een mens wat aan heeft, om te kunnen groeien.

Niet alleen maar je slechte dingen benoemen, je keuzes. Bijv, je school niet afmaken. Om welke reden dan ook. Je rijbewijs niet halen met 18 jaar. Te vroeg kinderen krijgen.

Voor de ander al gauw een mening gevormd. Want ja, je weet immers het hele verhaal. De achtergrond. De reden waarop de keuze is gebasseerd. Je kunt immers in mijn hoofd kijken. Wat er speelt, wat ik denk, wat ik wil.

Echter is het in werkelijkheid anders. Maar dankzij deze maatschappij waar wij in leven, is er een 'perfect' plaatje gecreeerd. Hoe je moet leven, en met wie. Baan, rijbewijs, koophuis. Social media. Want, if its on the internet, it must be true. Jou perfecte plaatje, op sociale media. Positieve aspecten opgesomd. Jou perfecte relatie. Verloofd, getrouwd. Jou perfecte kinderen met een grandioos rapport. Rozengeur en manenschijn.

Maar wat als dat plaatje op internet maar een fractie van jou werkelijkheid is. Een puntje van de ijsberg, de kers op de taart. Jou perfecte leventje, in werkelijkheid helemaal niet zo perfect is, als dat jij doet lijken.

Hoge verwachtingen worden gesteld aan de manier waarop je leeft. Je wilt tippen aan die ander, anders doe je er niet toe. Althans, dat denk je maar. Want, wie bepaald die hoge verwachtingen? Jij? Je familie, je ouders, je vrienden, je social-media vrienden? Wie bepaalt wanneer het perfecte plaatje compleet is. Wie bepaald uberhaupt wat perfectie is? Wanneer is je leven perfect. Ook als je die hoge baan niet hebt? Jou relatie met ups and downs, hard werken is? Jou kinderen minder goede punten behalen, maar wel gelukkig zijn? Je afhankelijk bent van een fiets, omdat je geen rijbewijs hebt om welke reden dan ook? Gescheiden, alleenstaande ouder of sterrenouder bent? Geen koophuis hebt, (studie)schulden hebt?

Dankzij deze hoge verwachtingen, voelde ik mij vaak gefaald als dochter, vrouw, moeder. Want, ik heb mijn studie niet afgerond, ik heb geen rijbewijs gehaald. Geen koophuis. Ben gescheiden. Jong kinderen gekregen. (Studie)schuld en noem maar op. Toppunt van falen.

Mijn angst voor falen kreeg een naam. Faalangst. De angst om te falen, het niet goed te doen, goed genoeg te doen. Niet voldoen aan verwachtingen van anderen en bovenal van mezelf. Want die maatstaaf word hoger gelegd. Verwachtingen van andere, worden omhoog geschaafd voor jezelf. Het doel beter te presteren. Creeerd en resulteerd in mijn geval in chaos, en faalangst.

Sinds mijn 16e heb ik last van een recidiverende depressie. Een terugkomende depressie, vooral als de voorgaande depressie niet volledig is hersteld.

Na de geboorte van mijn tweede kind, ben ik in een donker gat gevallen. Ik had geen tot weinig emotie met betrekking tot mijn kind. Ze was een huilbaby, en huilde 18 uur per dag. Ik was op. Ik had geen connectie met haar, en mijn grootste angst kwam uit. Ik was bang mijn kind iets aan te doen, mijzelf iets aan te doen. Het huilen te stoppen. Ik was op. Mijn man trok aan de bel. Dit klopt niet.

Daar kwam het. PND - Postnatale depressie.

Met therapie en medicatie kwam ik er langzaam weer bovenop. Ik kon weer genieten van mijn gezin, mijn kinderen. Ik ging weer werken. Het ging de goede kant uit. Met angst op de achtergrond.

- Wordt vervolgd - (27 September komt deel 2 online op mijn pagina, www.rainbowafterstorm.nl)