Waarom wilde ik zo graag moeder worden?

Dit weekend was ik met mijn beste vriendin lekker gaan uiteten zonder man en kind. HEMELS vond ik het, al heb ik wel 1328437895 keer aan het thuisfront gedacht en dan toch even een appje sturen of alles goed gaat. De autorit naar huis betrapte ik mezelf erop dat ik zat te fantaseren hoe het zonder Tess zou zijn. 'Ik kan dan weer uitslapen, hoef met niemand rekening te houden, kan gaan en staan waar ik wil'. Ik moet eerlijk toegeven dat ik het de laatste tijd lastig en zwaar vind. Tess is nu 2,5 en heeft me er af en toe toch een grote mond op staan. De twee-is-nee fase is hier in volle gang. Nu heb ik ook altijd gezegd dat ik niet graag een kind zonder pit heb, maar de pit van mijn man en ik zijn wel een hele grote plus geworden bij Tess. Zo heb ik de laatste tijd echt dagelijks minimaal 5 discussies waar ik 'boos' moet worden en het antwoord krijg 'nee jij hebt een grote mond'. (Heb ik al gezegd dat Tess pas TWEE-EN-EEN-HALF is...). Laten we het nog niet hebben over de mentale breakdowns die ze af en toe al heeft als ze iets niet mag en de huilpartijen erbij. Ik vind het op dit moment oprecht écht niet leuk om mama te zijn. En ik schaam me hier enorm voor.. Er zijn zoveel vrouwen die mama willen worden, hier was ik er zelf ook eentje van! Onze zwangerschap richting Tess was ook geen gemakkelijke, heb hier verschrikkelijk veel verdriet om gehad en nu hebben we een prachtig gezond meisje en vind ik moeder zijn gewoon kut.Uiteraard hou ik enorm veel van Tess en is ze een enorme kroelkont, maar die discussies met haar en het niet luisteren naar ons breken me echt op. Ik voel me door deze gedachten ook echt vaak een slechte moeder. Hoe kan ik dit nou denken, zo'n klein wezentje heeft ons enorm nodig en geeft nou eenmaal tegengas. Maar toch het breekt me op en ik word zelf dan ook zo snel boos omdat mijn emmer is overgelopen met geduld.Het zou zo fijn zijn als je wat meer handvaten krijgt als mama zijnde en er een soort van 'Peuterpubertijd' handleiding bestond! 

(P.S. Ik ga nu met piepende bandjes weer naar huis rijden om de kleine draak op te halen en enorm te knuffelen na een werkdag)