Waarom, waarom, waarom?

De fase duurt al een paar maanden en ik word er zo langzamerhand he-le-maal gestoord van. Ze zeggen wel dat er geen domme vragen bestaan, maar Sara heeft het inmiddels tot een kunst verheven. Natuurlijk stelt ze ook hele zinvolle vragen en luistert ze aandachtig naar alle antwoorden die ik geef. Een kleine greep uit de conversaties die wij dagelijks voeren:

'Waarom kan die mevrouw niet lopen?'
- 'Eh, misschien heeft ze pijn in haar been, ik weet het niet. Je kan het natuurlijk altijd vragen.

'Waarom regent het?'
- 'Eh, omdat dat soms nodig is. Dan kunnen de bomen en planten weer groeien en ook de boeren zijn blij met regen.'
'Waarom zijn de boeren blij? Wat is een boer?'
(Aaargh! Stom, stom, stom om te zeggen dat boeren blij zijn met regen.)

'Waarom gaan we schoenen aantrekken?'
- 'Omdat we naar buiten gaan, je kan toch niet mee op blote voeten?'
'Ja hoor, mama, dat kan best!'
'.....'

'Waarom is de auto groen?'
- 'Eh...'

'Waarom ga ik niet naar school (zo noemen wij de peuterspeelzaal) vandaag?'
- 'Omdat je alleen op dinsdag en donderdag gaat.'

'Waarom ligt hier zand?'
- 'Eh....'

'Waarom heb ik 2 Twilight Sparkles en 2 Rainbow Dashes?'
- 'Waarom heb je überhaupt 20 My Little Pony's?'

'Waarom ga ik niet douchen?'
- 'Omdat je morgen gaat douchen.'

'Waarom zijn hier zoveel boeken?'
- 'Omdat dit een boekenwinkel is.'

'Waarom is mijn beer wit?'
- '.....'

'Waarom moet ik een onderbroek aan?'
- 'Dat hoort nou eenmaal zo.'
'Maar ik heb toch een luier aan?'
(Zucht) 'Prima, doen we geen onderbroek aan.'

'Waarom is hier een winkel?'
- '.....'

'Waarom mag ik niet met klei spelen?'
- 'Omdat Iris het in haar mond stopt. Het mag wel als ze slaapt.'

'Waarom moet Boef buiten plassen? Hij kan toch ook een luier om?'
- '.....'

'Waarom is mijn iPad aan de lader?'
- 'Omdat de batterij bijna leeg is.'
'Waarom?'
'Hij heeft de hele ochtend voor Jan Doedel aan gestaan, dus nu moet hij worden opgeladen.'

'Mag ik een snoepje?'
- 'Nee.'
'Waarom niet?'
'Omdat je net fruit hebt gehad en die kaken niet de hele tijd hoeven te kauwen.'
Driftbui volgt. 

Soms zijn het gewone 'waarom-vragen', meestal volgt er een 'waarom-vraag' op iets dat ik zeg. Uit pure angst dat ik het antwoord niet weet zeg ik dan maar zo min mogelijk, ik beperk het praten tot een minimum, of ik schakel over op de apengeluiden die Iris tot op heden produceert. Het is mij opgevallen dat ik dacht alles te weten maar dat dit allerminst het geval is. Ik ben van een complete Winkler Prins Encyclopedie gedegradeerd naar een of andere nitwit en vaak moet zeggen dat ik het niet weet of 'dat het gewoon zo is'. Het universele antwoord; daarom, volstaat in lang niet alle gevallen en ik wil mijn kind echt wel wat bijbrengen. Ik ben natuurlijk door het dolle heen dat ze zo nieuwsgierig is, aan de andere kant word ik er zo langzamerhand stapelgek van en ben ik oprecht blij als deze fase over is. Ik sommeer Iris vaak om alvast mee te luisteren, dan hoeft zij al deze vragen straks niet meer te stellen. 'Elke fase heeft zijn eigen charmes,' hoor ik vaak. Wie kan mij vertellen wat de charme is van deze fase? Dat het zo schattig is dat ze onbenullige vragen stelt? Jahaa! Dat was zeker schattig, de eerste week. We zijn nu tientallen weken verder en er is echt niets schattigs meer aan hoor! Deze fase heeft wat mij betreft al zijn charme verloren.