Waarom mijn eerste blog?

Waarom? Een vraag die ik mij de afgelopen jaren heel vaak gesteld heb. Waarom lopen dingen zoals ze lopen? Moet de een keer op keer verlies en tegenslag incasseren waar de ander ogenschijnlijk overal zo doorheen vliegt? Waarom kreeg ik miskramen? En een buitenbaarmoederlijke zwangerschap? En had mijn kind een darmafwijking bij de geboorte? Waarom kon ik niet volledig tevreden zijn met een fantastische dochter en was (is?) de wens voor een groter gezin groot en bij vlagen allesoverheersend? Waarom ontving ik niet altijd de zorg waar ik zo de behoefte aan had?

Maar ook waarom wil ik hierover schrijven? En waarom zou ik het in godsnaam willen plaatsen? Misschien wel de enige vraag waar ik een (gedeeltelijk) antwoord op heb. De afgelopen jaren was het niet allemaal rozengeur en maneschijn. En wat heb ik Google platgezocht naar informatie. Naar ervaringen van anderen. Deze vond ik vaak, niet altijd, en dit vond ik zo ontzettend waardevol. Informatie, herkenning, begrip en daardoor een soort van voorbereid gevoel of iets van controle. Natuurlijk is elke situatie en ervaring anders, maar toch hielp het mij.

Recentelijk las ik een artikel over een vrouw die zwanger was van een meisje met een double bubble (darmafwijking). Een groot 'feest' der herkenning. Ook moest ik direct denken aan hoe weinig informatie ik destijds kon vinden en ik besloot haar een bericht te sturen. We hebben vervolgens best wat contact gehad en waar ik hoop dat het haar geholpen heeft, heeft het mij ook wat opgeleverd. Het voelde fijn om ervaring te kunnen delen ipv alleen te teren op andermans ervaring. Het bracht mij tevens terug naar een jaar daarvoor toen wij net in die shitshow zaten. Ik vond het fijn contact. Verder twijfelde ik al bijna een jaar om al dat gepasseerd is eens op papier te zetten. Geen idee of ik het ooit echt wilde plaatsen, maar dit contact deed me besluiten om het nu maar eens te gaan doen. Hoe ik dit ga aanpakken en wat ik allemaal ga schrijven, werkelijk nog geen idee, maar het begin is er.

Ik denk dat ik een vrij nuchter en stabiel persoon ben, maar wanneer of hoe weet je zeker of je dingen verwerkt hebt? Komt er ooit nog een klap? Ik weet het niet. Gaat het opschrijven en plaatsen wat opleveren? Evengoed geen idee. Maar als ik er maar 1 iemand iets mee kan helpen, dan heb ik mijn doel bereikt. Tegelijkertijd ben ik ook onzeker over het plaatsen van mijn 'shit'. Dit is internet, iedereen kan dit lezen. Vrienden, familie, vage kennissen, schoolpleinouders, maar ook collega's, mijn baas en als ik ooit besluit van baan te wisselen ook al mijn toekomstige bazen. En in de toekomst mijn lieve dochters. En sommige van deze mensen hoor ik diezelfde 'waarom?' vraag nu al stellen.

En dan nog al die mensen die online hun mening geven, positief super leuk, maar geregeld ook onnodig negatief. Nu ben ik een persoon die snel een mening heeft, maar ik uit deze zelden online. Wie ben ik om ergens lelijk op te reageren op internet? Waarom zou je dat doen? Wel iets om rekening mee te houden. Voor hetzelfde geld leest helemaal niemand dit. Dat kan natuurlijk ook. Maar weetje wat, ik zie het wel gewoon en moet misschien ook maar gewoon maling hebben aan de mening van anderen. Als je dit leest heb je hierbij level 1 van mijn verhaal in ieder geval uitgespeeld. Hulde.