7 jaar geleden
Waarom is hiervoor een compliment nodig?
Ik ben al een tijdje weg bij de vader van mijn twee oudste heren maar er begint me nou toch wat dwars te zitten.
Sinds een aantal jaren ben ik alleenstaand(voor het gemak reken ik even niet de korte relatie mee me de vader van mijn jongste. Daarover komt nog een andere blog) en ik denk dat mijn ex en ik het best goed doen samen. Natuurlijk we hebben onze dingetjes nog wel eens maar daar zullen de jongens nooit wat van merken.
Een tijdje terug moesten we op gesprek bij de orthopedagoog op de school van mijn oudste (hij gaat naar het speciaal onderwijs)en toen kregen we van haar een compliment over hoe we daar dan toch samen zaten en dat we zo leuk ook over dingen uit het verleden en elkaar praten. Toen ik weer thuis was zat ik daar eens over na te denken... Eigenlijk is het belachelijk dat je een compliment hiervoor krijgt. Ik snap het hoor en natuurlijk vindt ik het ook leuk om te horen dat andere mensen ook zien dat we het goed proberen te doen voor de kinderen. Maar waarom is het nodig. Blijkbaar is het heel uniek dat hij en ik het zo doen en wordt het 'normaal' gevonden als gescheiden ouders dus niet samen naar een gesprek op school o.i.d. gaan. Mijn ex en ik zien het zo... Op het moment dat je uit elkaar gaat telt wat jullie van elkaar vinden niet meer. Je hebt een manier te vinden om met elkaar door een deur te kunnen zodat je op momenten dat het moet er samen kan zijn voor je kind hetzij tijdens iets op school maar ook bijv bij een ziekenhuisopname. Dan moet je er ook als gescheiden ouders gewoon samen staan. Toch heel normaal. Of zie ik het verkeerd? Ik ben benieuwd wat jullie er van vinden. (En ja ik weet dat er uitzonderingen zijn hoor waar dit gewoon echt niet meer mogelijk is na een scheiding om wat voor reden dan ook)
SiBo
Ik denk dat volhouden de enige manier is. Maar ik ben er wel van overtuigd dat er maar één is die je kan veranderen, en dat ben jijzelf. Ik heb alleen mijn een gedrag in de hand, niet dat van een ander. Soms is het best lastig. Zo weet ik dat hij kwaad spreekt over mij tegen anderen, en ook tegen onze dochter. Dat doet mij pijn. Toch blijf ik er voor kiezen om het andersom niet te doen. Mijn dochter kent mij goed genoeg om zelf een oordeel te kunnen vellen. Ooit, als ze volwassen is, mag ze zelf haar keuzes maken. Maar wat betreft jouw punt, echte samenwerking, daar heb je er toch twee voor nodig, dat kan je niet alleen... en ik bewonder ieder stel waar dat wel lukt! Dus chapeau!
mamaendrieheren
Natuurlijk zijn er twee mensen voor nodig om zoiets te kunnen doen en ik kan me heel goed voorstellen hoe moeilijk het voor je is dat je ex zo doet. Wat een lef trouwens om zoiets op school te zeggen en niet tegen jou..Ik heb echt de mazzel dat mijn ex en ik op 1 lijn staan. Ik moet woensdag met hem naar een gesprek voor de oudste(hij wordt getest op adhd) en dat kan nog wel eens lastig worden want hij ziet het iets anders dan ik. maar hij maakt hem ook niet dagelijks mee dus ja...We zullen zien. Maar ik vindt het knap dat je het toch zo blijft volhouden. Compliment voor jou!
mamaendrieheren
hihi ik snap je opmerking hoor. En ik heb ook gewoon dank je wel gezegd tegen de mevrouw die het compliment maakte en dat doe ik altijd. Het was gewoon iets wat ik me afvroeg zeg maar.
mamaendrieheren
Daar heb je ook zeker gelijk in. Het geeft ergens bevestiging dat andere mensen zien dat je het goed probeert te doen.