Waarom ik 3 maanden non-stop ging kolven na de geboorte van mijn eerste baby

Tijdens mijn zwangerschap was ik vooral bezig met de ontwikkeling van mijn baby (en mijn buik natuurlijk 😅) en de meeste focus had ik op de bevalling. Uiteindelijk duurt een bevalling een dag, max twee, en in mijn geval 9 uur. De grootste impact en verandering in mijn leven startte daarna pas. Op het moment dat de baby geboren werd. Ik wist letterlijk niet hoe ik een luier moest verschonen, hoe borstvoeding werkte of hoe de baby in bad moest. Gelukkig hebben we hier kraamhulp, want anders had ik overuren gemaakt op Google 😅.

Wat ik wel wist, is dat borstvoeding het beste is wat je je baby kan meegeven. Nou had mijn dochtertje gepoept in het vruchtwater waardoor ze na de geboorte misselijk was voor zo’n 48 uur. Hierdoor ging het aanleggen aan de borst niet goed, ze wilde gewoon niet. Omdat ik niet wilde opgeven ben ik gaan kolven en zijn we in eerste instantie de borstvoeding via een spuitje gaan geven. Na vele pogingen om direct borstvoeding te geven (inclusief lactatiekundige, tepelhoedje, etc) en veel frustraties bij mij en mijn dochtertje later, besloot ik me erbij neer te leggen dat het niet ging lukken. Wel bleek ik over te produceren dus het kolven ging me gemakkelijk af. Wat betekende dat ik elke keer als mijn dochtertje dronk, ik in de weer ging met het kolfapparaat. Om de drie uur. Ook s nachts 🙈.

Van buitenaf kreeg ik opmerkingen dat het knap was dat ik het fulltime kolven volhield. Ook dacht ik dat ik het fijn vond, af en toe even terugtrekken en een momentje voor mezelf. Ik weet nog dat ik tegen de kraamhulp zei dat het mijn meditatie momentje was, als een koe uitgemolken te worden. Serieus 🧘‍♀️? Who was I kidding? Uiteindelijk heb ik drie maanden fulltime gekolft. Drie maanden lang 8 keer op een dag heb ik aan dat monster gehangen. En dan ook nog maal twee, want ik had een enkel kolfapparaat. Jep. En nu denk ik, wie hield ik voor de gek? En vooral: was ik maar veel eerder gestopt, want dit was niet te doen. Ik miste vele momenten mijn pasgeboren baby en dat was het absoluut niet waard. Dan is kunstvoeding stukken beter. Voor mij en voor de baby. Want ik kon pas echt goed voor mijn baby zorgen, toen ik ook goed voor mezelf ging zorgen. Edgar heb ik echt moeten leren en ging zeker niet van de ene op de andere dag.

Maar als je nu jezelf afvraagt, in hoeverre zorg ik goed voor mezelf? Maak ik keuzes waarbij ik aan mezelf denk of hou ik vooral rekening met iedereen op me heen? Alleen al door deze vragen te stellen, word je je er bewust van dat je beter voor jezelf moet gaan zorgen. Door dit te realiseren heb je de eerste stap al genomen. Want alleen als je zelf er bewust van bent, ben je ook gemotiveerd om er verandering in aan te brengen. Stap voor stap kan je hier mee aan de slag gaan, en je zult merken dat het moederschap je op een natuurlijke manier zult afgaan. Meer als een flow. Ik merk dat doordat ik nu doe waar ik blij van wordt, beter mijn grenzen kan aangeven en vooral meer in verbinding met mezelf sta. Waardoor ik ook de verbinding met mijn kindjes voel. En dat is echt magisch 😍.