Waarom blijft een miskraam zo’n taboe?

Hoewel er jaarlijks 23 miljoen miskramen plaatsvinden, praten we er zelden over. Gewoon uithuilen en opnieuw beginnen, dat lijkt vaak de reactie bij een miskraam. Miskramen worden gezien als onvermijdelijk, maar dat is onterecht en doet geen recht aan het verdriet van vrouwen die het overkomt.

Eenzaam proces

Als je weet hoeveel stellen te maken krijgen met een miskraam, is het opvallend dat je er relatief weinig over hoort of leest. Veel koppels kampen na een miskraam met een schuldgevoel. Tegelijkertijd ondervinden ze een gebrek aan begrip vanuit hun omgeving, waardoor ze zich niet vrij voelen om er openlijk over te praten. Het proces waar je doorheen gaat na een miskraam kan daardoor heel eenzaam zijn.

Praten over iets waarvan we niet weten wat of hoe het is, creëert over het algemeen angst, vertelt Manu Keirse. Hij is naast klinisch psycholoog ook geneeskundige en promoveerde in de jaren 80 met een proefschrift over prenataal verlies.

“Mensen hebben niet geleerd om om te gaan met dit soort verlies. De meeste mensen moffelen het dus een beetje weg en staat er niet te lang bij stil. Zelden wordt er na een paar maanden nog naar gevraagd of over gepraat. Pas dan begint de echte eenzaamheid voor de ouders. Mensen zeggen: ‘Je moet er maar niet teveel aan denken.’ Maar zo werkt het natuurlijk niet. Verdriet en rouw maken deel uit van ons gevoelsleven." 

Goedbedoelde reacties

Wanneer vrouwen het taboe rond miskramen wél doorbreken, volgen er veelal goedbedoelde reacties als 'gelukkig heb je al een kind' of 'je weet tenminste dat het kan'. En die kunnen wel eens pijnlijk vallen. Volgens journalist Marjolein de Cocq komt het door de vergelijkingen die worden getrokken met ander geboorteleed: ‘Denk aan een doodgeboren kind dat je in je armen houdt. Dat is anders dan een miskraam in een vroeg stadium.'

Tips voor stellen die een miskraam hebben gehad

- Je bent niet schuldig. Je vóélt je schuldig. Laat het toe: door het hardop uit te spreken, raak je het kwijt.

- Je mag er altijd over praten. Zoek eventueel professionele hulp.

- Als je weer zwanger wordt, is het heel normaal dat je veel onrust ervaart. Geef dit ook aan bij je dokters.

- Iets loslaten dat je nooit hebt vastgehouden is heel moeilijk. Leer anders vasthouden.

- Het is belangrijk om te beseffen dat je partner er anders mee omgaat. Dit geeft niet, probeer dit te accepteren

Tips voor de omgeving

- Ga ervan uit dat een miskraam heel ingrijpend is. Dat het veel voorkomt, neemt niet weg dat er achter elke cijfer in de statistieken een persoonlijk verhaal zit.

- Ga het gesprek aan. Mensen denken heel vaak dat, als je het er niet meer over hebt, je het vergeten bent. Maar mensen zijn vaak blij dat ze erover mogen vertellen.

- Biedt een luisterend oor.

- Hang niet de betweter uit.Vermijd elke vorm van minimalisatie. Dus niet: focus je lekker op de toekomst; je weet nu in elk geval dat je zwanger kunt worden, enzovoort.

- Geef mensen ruimte en tijd.

Foto: Bron

Trending: Placenta eten: Wel of niet doen?

Wil jij mom influencer worden bij Mamaplaats? Maak hier je account aan!