Vurig sensitiefje

Vurig sensitiefje. Het beschrijft precies wat Semm is. Vurig, maar sensitief. En beide aspecten brengen het nodige met zich mee. Ik ben het boek "Vurig sensitiefje" van Nessie de Zitter aan het lezen. Er stond een stuk in wat precies beschrijft wat hier gebeurd.

"Vurig sensitieve kinderen voeren als het ware voortdurend een innerlijke strijd, en die strijd vertaalt zich ook naar buiten toe: ze gaan in conflict met ouders, leerkrachten, vriendjes, broers en zussen..Vurig sensitiefjes krijgen regelmatig labels als "gedragsproblemen/autisme/ADHD/lastig kind" als 'oorzaak van wat er mis is'. Helaas helpen ze deze kinderen absoluut niet verder, integendeel zelfs. Vergeet niet: vurig sensitieve kinderen hebben niet alleen een sterke wil, ze zijn ook erg gevoelig. Ze voelen dus maar al te goed aan dat er iets niet klopt en dat ze niet aan de 'norm' voldoen. De teleurstelling, de machteloosheid, de oordelen en verwijten: het komt allemaal bij hen binnen. Dit bezorgt het vurig sensitiefje alleen maar meer stress. De gevoelige kant van je kind komt onder hoogspanning te staan en die spanning moet er uit. Alleen uiten de meeste vurig sensitieve kinderen die spanning niet door hun verdriet of angst te laten zien, maar gaat hun innerlijke vuurtje zich als een duiveltje in een doosje weren. Het resultaat? Het kind wordt agressief, gaat zeuren, gaat in de weerstand. Zo kom je al snel in een vicieuze cirkel terecht: het kind is gespannen en uit die spanning ontstaat moeilijk gedrag; volwassenen interpreteren dat gedrag onterecht als 'lastig', waardoor het kind nog meer stress krijgt, enzovoort."

En dit stuk, raakte mij. Weten dat mijn kind eigenlijk stress ervaart. En dit is ook vrij duidelijk aan hem te zien. En dat doet mij verdriet.Maar hoe kom je uit deze cirkel? We hebben al zoveel geprobeerd, gedaan, gelezen. We lopen nu bij de kinder psycholoog, om te kijken of er dingen zijn die we toch nog anders kunnen doen, want als je denkt dat je een manier hebt gevonden, dan is het de volgende dag weer helemaal anders en heeft hij er dus geen baat bij.. En vooral om nog beter te begrijpen wat er eigenlijk in zijn hoofdje rond gaat en hoe we met zijn heftige emoties om kunnen gaan of hem daar in kunnen sturen. 

Ik merk ook dat ik het zelf moeilijk vind te weten waar hij behoefte aan heeft. Of laat ik het zo zeggen; een balans te vinden in wat goed werkt voor ons allemaal. Als het aan hem ligt vermaken wij hem de hele dag, want hij wil liever niks alleen doen. Of hij zit de hele dag op de iPad, wat ik ook niet de bedoeling vind. Maar als ik dit niet doe, heb ik een zeurend/boos kind of een kind dat zich uitermate verveeld, en daardoor ook heel vervelend wordt en zichzelf maar ook ons in de weg loopt. Aanmoedigen tot spel, naar buiten gaan, knutselen; soms werkt het. Maar soms ook niet. En dit is natuurlijk allemaal in een noten dop, maar er is uiteraard nog zoveel meer. 

Ik ga binnenkort een planbord aanschaffen, op school heeft hij daar veel baat bij. Ik zal hierop de tijd samen, maar ook zijn eigen tijd indelen. Kijken of dit misschien een manier is om wat meer rust in zijn hoofdje, maar ook het gezin te krijgen. 

Tot die tijd blijf ik lezen, en leren hoe mijn kindje zich ontwikkelt en hoe ik/wij hem daar zo goed mogelijk in kunnen helpen.

Liefs! Xoxo