"Vruchtbaar huwelijk"

3 jaar geleden postte ik, een aantal dagen na ons wat regenachtig huwelijk, een prachtige foto. Daarbij schreef ik o.a. de hashtags #vruchtbaarhuwelijk #beautifulday en #darkskies. Zoals Alanis Morissette al zingt, wil niemand "rain on their wedding day". Wij hadden het geluk het wel zo te treffen en naast dat het jammer was, leverde het mooie plaatjes op én staat regen op je huwelijksdag symbool voor vruchtbaarheid. Nou, dat kwam dan wel weer goed uit, want we spraken al jaren over het hebben van kindjes.

Ik heb kinderen altijd mogen krijgen altijd als iets bijzonders beschouwd, als iets dat niet vanzelfsprekend is en toch had ik van tevoren niet écht verwacht (en vooral ook niet gehoopt) dat wij dit proces in zouden gaan. Dat toen ik in vriendenboekjes al schreef dat ik mama wilde worden en toen ik die uren speelde met alle kindjes van vrienden, vriendinnen en familie waarbij het zo 'makkelijk' was gegaan, dat bij ons misschien wel nooit zou gaan lukken.

Maar het #vruchtbaarhuwelijk bleek toch niet zo voor ons op te gaan, of in elk geval niet in de zin van de pilstrip de deur uit doen en wel kijken hoe het loopt. Al snel werd duidelijk dat zonder inmenging van vele dokters, onderzoeken en medicatie het ons niet gegeven zou zijn. En daar kwamen de #darkskies

Hoewel 'hoop doet leven', wij dat denk ik absoluut ter harte hebben genomen en veelal positief zijn gebleven, zegt het vrij weinig over de uitkomst.

Er bestaan nog steeds veel misvattingen over allerlei fertiliteitstrajecten, waarbij men er van uit gaat dat het altijd goed zal komen. Waarbij er onderscheid wordt gemaakt in ernst. Ikzelf deed dat ook, er waren toch tenslotte mensen die direct een IVF traject inmoesten. Er waren ook mensen die uiteindelijk dat traject niet hoefden te starten omdat zij op natuurlijke wijze zwanger waren, waar ik met een lijf vol medicatie nog steeds met lege armen stond.

Het maakt niet uit en zegt niets, het is allemaal ronduit verdrietig en moeilijk. Want in een wereld waar zoveel maakbaar is, is, is misschien wel de grootste wens van zovele mensen: kinderen, dat niet.

Gelukkig zijn de dokters knap en de middelen vaak effectief. Toch is er zelfs in wat lijkt het 'simpelste' traject, geen garantie op een kindje. En zo wisselde ook onze hoop zich af met verdriet en rouw. Met boosheid en speculaties over wat dan. Met plannen over emigreren en adopteren (iets wat we altijd al als optie beschouwden).

We hebben onwijs veel respect en ook verdriet voor mensen die nog meer jaren dit soort trajecten ingaan of waarbij het mogen krijgen van kinderen is uitgesloten.

Ja ik ben jaloers en verbitterd (geweest), hoewel dat niet in mijn aard zit. We zijn gekwetst door mensen om ons heen door dingen die zijn gezegd, hoewel we wisten dat ze goed bedoeld waren. We hebben het moeilijk (gehad) met zwangerschapsaankondigingen, kraamvisites en babyshowers. Ik vind het nog steeds moeilijk wanneer het mensen in 1, 2, 3 maanden lukt. Ik heb meermaals gedacht dat mijn kinderwens groter was dan die van anderen en ik heb heel naar zelfs lichte jaloezie gevoeld naar mensen die een miskraam hadden, omdat zij in elk geval zwanger waren geworden en het ze misschien wel weer vlot zou lukken. Omdat wij dachten ooit een miskraam te hebben gehad, waardoor het leek of ik natuurlijk zwanger kon worden, maar dit uiteindelijk niet het geval bleek te zijn.

Ik heb gevonden dat mensen zeurden over zwangerschapskwalen en ik vond dat je het niet over 'een jankend kind' hoorde te hebben, hoewel ik verwachtte dat ik beiden heus ook zou doen als het ons wel gegund zou zijn.

Ja het was en is een eenzaam pad. En ook nu ik in verwachting besef ik me des te meer wat het teweeg heeft gebracht. Dat het een wond blijft. Dat dingen die moeilijk waren aan zwangerschappen van anderen, dat nog steeds zijn. En vooral hoe moeilijk het is te geloven dat het ons nu ook gegund is. Om dat te durven. Om niet continu in zelfbescherming te geloven dat het toch wel mis zal zijn/gaan, of het nu bij 8, 12, 20, 38 weken of de NIPT is. Om het nieuws te delen omdat het dan zo echt is. Wat als het mis gaat? Lukt het dan nog een keer en hoe lang zal het dan duren? Want nog steeds, zal die garantie er nooit voor ons zijn.

#1in8 #taboe #fertiliteit #geenkaartjes #geenbloemen #geenvragen #welgoedbedoeldadvies #rouw #verdriet #eerlijkheidduurthetlangst #dingendiejenietwiltdenken #dingendiejenietmagdenken #PCOS #HSG #kwakjesinbakjes #prolactine #tumor #medischemolen #medicatienietleverbaar #angst #jabijna32isaandelatekant #wantjebentnogzojong #biologischniethelemaalcorrect