Voor nu en voor altijd

Twee jaar geleden gingen we trouwen. Trouwen was iets waar mijn man eigenlijk nooit voor te porren was, gedoe en we weten toch wel dat we van elkaar houden, waren zijn redenen. Ik ben niet zo romantisch aangelegd, dat is zijn sectie in onze relatie, maar wat trouwen betreft waren de rollen eens omgedraaid. Ik zag het wel zitten om voor een dag een prachtige jurk aan te trekken en elkaar de eeuwige trouw te beloven. 

Toen Elfa een paar maanden oud was hadden we het er weer eens over: trouwen. Hij zei me, dat nu we samen een kind hebben we sowieso voor eeuwig aan elkaar vast zaten: "dan kunnen we net zo goed trouwen". Het meest romantische aanzoek EVER! Maar hey, ik had er überhaupt niet meer op durven hopen dus ik nam alles. Voor we het door hadden zaten we al te bedenken hoe deze dag eruit ging zien. We wilde een thema, geen stukjes en vooral een informele sfeer waarbij we niet alle buren en collega's ook hoefden uit te nodigen. Stiekem had ik af en toe toch wel zitten spieken op Pinterest naar leuke bruiloft ideeën. A girl an dream en kijk aan een droom wordt werkelijkheid. Had dat nutteloze Pinterest gesurf toch nog nut, want ik had een leuk thema gezien: roaring twenties. Gelukkig was mijn man to be ook enthousiast en kon het plannen beginnen. 

Een ambtenaar van de burgerlijke stand met een praatje heb ik nooit iets gevonden. Ieder het zijne, maar ik vind dat ze toch net altijd een foutje maken of soms zelfs een standaard verhaal hebben waarbij ze alleen de details veranderen. Hier hadden we allebei dus niet echt behoefte aan. Dat was makkelijk, dan konden we gewoon op maandagochtend. Maar toch vonden we het jammer dat de hele ceremonie dan kwam te vervallen. Mijn moeder heeft veel ervaring met diensten organiseren en leiden dus we hebben de stoute schoenen aangetrokken en gevraagd of zij de ceremonie wilde doen. Ze vond het wel erg spannend maar natuurlijk ook heel leuk dat ze dit kon doen voor ons. We hebben, net als bij een "echte" bruiloft een paar keer samen gezeten wat het huwelijk voor ons betekende en wij voor elkaar. Daarbij kwam ook het lied aan bod en dat mijn moeder het wel erg leuk zou vinden om Elfa er ook bij te betrekken. We plande de bruiloft en hadden al veel voorpret. Toch was er een hele grote maar: ik had een post partum depressie en de twijfel bestond of we de bruiloft wel door moesten laten gaan. Ik kon de stress eigenlijk helemaal niet handelen en liet veel aan mijn man over. Toch wilde ik doorzetten, ik wilde ook vieren, dat we ondanks mijn gezondheid op dat moment heel gelukkig met elkaar waren en zijn.

Ik ging, zoals het hoort, met mijn moeder en zussen op jurken jacht. De echte bruidswinkels konden we links laten liggen er was immers een thema. Ik had alle vintage winkels in Amsterdam opgesnord en zo liepen we ze allemaal af. Maar alles viel tegen, ik had nog niet eens iets gepast toen we een winkel passeerde die op het oog niet echt iets leek te hebben. In de etalage hingen felgekleurde jurken die niks weg hadden van het twenties thema, maar mijn moeder overtuigde me om nar binnen te gaan. En daar helemaal achterin de winkel stond een rek vol met jurken geschikt voor het thema en ze waren prachtig en een beetje boven budget. Ik mocht ze passen, want het prijskaartje zouden we het later wel over hebben. En hij at erbij hoor, dé jurk! De bruiloft kon op een aantal details na, doorgang vinden. 

We hebben een prachtige zonnige ochtend gehad op het gemeentehuis en tijdens de foto shoot (door mijn zus). Daarna ging het plenzen maar gelukkig werd het weer droog en kon het feest in de tuin gewoon van start. Uiteraard hadden we wel een grote partytent voor zulke buien, maar toch is een droge avond net iets ontspannender. We hadden een super uitnodiging, een stomme film, slapstick in zwart/wit. De jongen die deze had gemaakt had ook nog een heel leuk idee voor op de bruiloft, een slomo video. Daarbij worden de beelden vertraagd en krijg je een leuk effect als je confetti rondstrooit en met serpentines gaat knallen. Dus ook een mooie herinnering aan al onze bruiloftsgasten. De ceremonie was emotioneel en precies zoals ik hem me had voorgesteld. Met mijn familie konden, ondanks het dringende verzoek om geen stukjes te doen, de stukjes niet uitblijven. Natuurlijk heb ik ervan genoten, zo lief en mooi! 

Ik kijk terug op een prachtige dag en ben getrouwd met de liefste (ja echt) man die ik me kan voorstellen. Hij staat er altijd, ook al baalt hij soms ontzettend van me hij laat altijd merken dat hij van me houdt. Ruzies duren hier nooit lang en we missen elkaar enorm als we soms door onze wisselende roosters langs elkaar heen leven. Vandaag zeg ik opnieuw ik wil, voor nu en voor altijd.