Snap
  • Mama
  • Relatie

Voor de eerste keer verliefd zijn...

...en verwachtingen die niet helemaal nagekomen worden. Maar hey,,, gewoon doorgaan!

15 jaar was ik...

15 jaar toen ik op school zat en een leuke jongen tegenkwam. Hij was erg populair door zijn toenmalige voetbalcarrière, alle meiden vonden hem geweldig en jongen vonden hem een 'toffe gozer'. Natuurlijk wilde ik ook wel eens zien wie hij was. Had ik even mazzel dat mijn verjaardag eraan kwam! Toen ik hem uitnodigde voor mijn 16e verjaardag en dus een 'op stap feest' hield kreeg ik meteen als antwoord: "Jazeker, gezellig! Ik ga wel mee op stap. Helaas heb ik dan geen vervoer naar huis. Kan ik blijven slapen?" Mijn ouders waren in die tijd niet zo van het 'blijven slapen' maar gelukkig was er nog een meisje dat bleef overnachten dus was het probleem direct opgelost. Een paar weken later op mijn verjaardag, die nacht, de eerste zoen. Er werd die nacht nog wel even bij verteld: "Ik ben geen blijvertje hoor. Een vriendin is leuk, maar voor een korte periode"

Toen had ik het eigenlijk al moeten weten...maar hey, ik had er toch geen idee van dat dat serieus zou zijn enne...ik werd net 16!

2 en een half jaar is dit toch goed gegaan. Bij elkaar op de opleiding. Veel lessen die we samen volgde. Hij kwam geregeld bij mij thuis. Ik iets minder bij hem thuis. En we mochten dan eindelijk (sinds mijn 18e) samen slapen. Oftewel,,, we waren onafscheidelijk. Ondertussen was ik helaas wel mijn hele hechte vriendengroep kwijt doordat hij mijn vrije tijd enorm claimde. Hij voetbalde bij mij 'om de hoek' dus vond het doodnormaal dat hij na school elke dag mee naar mij thuis ging om daar mee te eten en hierna te gaan trainen. Mijn ouders vonden het best want het was 'zo'n sympathieke jongen'. En ik... ik vond het zo sneu voor hem als hij in de stad moest blijven en vond het natuurlijk leuk als ik hem vaak zag. Hoewel dit wel erg veel werd en best benauwend was... Wat hebben mijn (overgebleven) vrienden me er toen toch vaak op gewezen dat dit niet helemaal klopte. Maar ik zag dat niet...ik was verliefd.

In dat laatste jaar van mijn opleiding had ik het weer moeten inzien dat dit het niet worden ging. Hij kwam thuis na een kamp vanuit school en vertelde doodleuk dat hij met mijn vriendin gezoend had; "Ik vond haar al een tijdje leuk en zij hem ook dus hey, dat is dan normaal toch?! Maar ik zie dat je het vervelend vindt dus zal het echt niet meer doen." Als 18-jarige was dit natuurlijk een mega probleem! Hoe kon hij dat nou doen?! In plaats van dat ik boos wegliep liep hij weg... Hij was boos dat ik het niet begreep, had er enorm veel verdriet van, moest veel huilen en het kwam volgens hem omdat hij zo'n slechte verhouding met zijn vader en moeder heeft, etc. Ik had enorm veel medelijden met zijn situatie thuis en dus ook met hem. Natuurlijk gingen we gewoon verder alsof er nooit iets gebeurd was.

"Alsof er nooit iets gebeurd was..."  Ondertussen ben ik 32... dat 'alsof er nooit iets gebeurd was' ging helaas nog héél vaak terug komen...

Mamaplaats's avatar
8 jaar geleden

Hi, Welkom op MMP!! Super leuk dat je bent begonnen met bloggen! Wij van de redactie wensen jou heel veel succes en plezier met bloggen! Liefs, Mamaplaats

Hi! Praat je ook mee met postauthor?

Sharing is caring! Deel ook jouw ervaring of mening over dit onderwerp.

Pssst... Ben je er nog?

Er staan nog meer inspirerende verhalen op je te wachten! Maak nu gratis een account aan of log in om verder te gaan.

Nooit meer iets missen van Mamaplaats?

Schrijf je nu in voor de nieuwsbrief!

Hi! Laat je ook een reactie achter bij Nova-Lynn?

Of praat mee en deel direct jouw ervaring of mening!

Heb je ook een verhaal of tips om te delen?

Start dan nu je eerste post! Een story, forumtopic of poll plaatsen kan ook.