1 jaar geleden
Voltijds werken en mama zijn
Zoveel schuldgevoelens…
Al van toen Aurélie 2 maanden was moest ik terug voltijds beginnen werken en dus moest ik haar op 8 weken al naar de kinderopvang brengen (dit wel met een heel klein hartje)…want zeg nu zelf, dit is toch echt wel heel vroeg.
Het gedacht dat ik mijn kind al naar iemand anders moest brengen om te gaan werken voordat ik het mama zijn een beetje gewend was deed pijn.
Hierdoor heb ik amper kunnen genieten van die eerste maanden en daar heb ik zoveel spijt van…ook merk ik dat door voltijds te werken, het huishouden te moeten doen en toch nog wel een beetje tijd voor mezelf te hebben er soms weinig aandacht gegeven wordt aan mijn kleine prinsesje en dan komen al mijn schuldgevoelens naar boven.
Ook begin ik het mentaal heel lastig te krijgen waardoor de zorg voor mijn dochter ook vaak niet optimaal is en ik naar de gemakkelijke opties zoek (vooral schermtijd) om haar te entertainen, zodat ik gewoon een beetje op mijn gemak in de zetel kan zitten…
Mama zijn en schuldgevoelens gaan wel hand in hand heb ik al gemerkt.
Als je je het kan veroorloven en je hebt een kamer over neem een nanny of tenminste een hulp in de huishouding, laat je boodschappen bezorgen neem alle betaalde hulp/ en onbetaalde hulp die je kan krijgen. Zodat jij weer tijd krijgt voor je kind en jezelf
XKVW
Ik begon ook te merken dat het niet haalbaar is om alle ballen in de lucht te houden als werkende moeder. Het was constant kiezen welke vervelende keus ik deze week nou weer moest gaan maken; vies huis, ziek melden, geen tijd voor m'n zoontje. Ik werd er zo gestrest en ongelukkig van. Alsof je constant blijft falen, als moeder, als werknemer en als persoon. Onzin natuurlijk, want het is bijna onmogelijk om al die ballen constant in de lucht te houden. We zijn mensen, geen robots. Dus ik besloot dat het anders moest. Tijd om rust te creëeren. Deze week komt mijn nieuwe huishoudelijke hulp voor het eerst langs. Bedoeling is dat ze iedere week langs komt om mij voornamelijk de grote klussen uit handen te nemen (badkamer/toilet/keuken/ramen ect) zodat ik een stukje rust terug krijg en meer oprechte aandacht kan geven aan zoonlief. Bedenk voor jezelf wat je nodig hebt om meer ademruimte te krijgen en gun jezelf dat
Ambervandevel
Dit berichtje doet me deugd om te weten dat ik niet alleen ben! En inderdaad, ik moet nog wat uitzoeken om mezelf meer rust te geven (momenteel probeer ik al zo min mogelijk overuren te doen op mijn werk), maar er is zeker nog werk aan de winkel 🥲
Anoniem
Hahahaha ik ben een beetje voorstanders van offeren
Anoniem
Misschien kunnen jullie als partners om tafel gaan zitten. En overleggen en uitleggen aan elkaar waar de knelpunten zitten. Vertel eerlijk hoe je je voelt. En dan hopelijk vinden jullie samen een oplossing.
Ambervandevel
Doen we redelijk vaak en dan gaat dat een tijdje goed…maar uiteindelijk gaan we toch altijd terug naar dezelfde situatie 😅