Vlokkentest

Na het langste weekend ooit werd het uiteindelijk toch maandag.. 

Na uren lang op google gezocht te hebben en alle mooie en verdrietige verhalen te hebben gelezen voelde ik me leeg, ik had dikke ogen van het huilen en ontzettende hoofdpijn.

Ik schrijf deze blog in de 'ik' vorm maar mijn man Sander had het er natuurlijk net zo zwaar mee.. Ik ben zo dankbaar dat hij degene is die altijd aan m'n zij staat. Mijn luisterend oor. Mijn steun en toeverlaat. We zijn zo naar elkaar toe gegroeid in deze moeilijke tijd.

Maar om verder te gaan met mijn verhaal...

Hoe het precies is gegaan weet ik niet meer, de dagen en tijden bedoel ik. De rest zal ik nooit vergeten..

We werden de sombere steriele ziekenhuis kamer in geroepen, zo voelde dat tenminste, 

Ik mocht gaan liggen, mijn buik werd ontsmet en binnen enkele minuten zou er een lange naalt mijn buik ingaan om aan de buitenkant van m'n placenta cellen weg te halen en op kweek te zetten. Na een paar dagen zouden we dan de uitslag van de 'snel' test krijgen. Ze kijken met een 'snel' test of er in elke cel patau zit, dat het een mozaïek vorm is, of misschien toch niks want dat was ook nog een mogelijkheid.. Als ze wat zouden vinden moest ik nog een keer komen voor een vruchtwaterpunctie dan gaan ze in de placenta prikken. Want het zou ook nog een mogelijkheid zijn dat het alleen aan de buitenkant van de placenta zit. 

De vlokken test was zo gebeurd even op m'n tanden bijten en het was voorbij.

We kregen nog een echo, bij kindjes met trisomie 13 is eigenlijk alles mis. Denk aan een open ruggetje, open gehemelte, extra vingertjes, 1 hersen 'helft' ipv 2 en afwijkingen aan het hart. 

Gek genoeg waren er geen afwijkingen te zien op de echo.. ik kreeg een beetje hoop!

Mijn emoties en gevoelens gingen alle kanten op. Het ene moment dacht ik dat alles goed zou komen en het andere moment dacht ik erover na of ik een begrafenis wilde of niet..

Het is zo gek hoe snel je emoties 'up en down' kunnen gaan. Hoe gespannen een lichaam kan zijn. En dat ademen opeens zo veel moeite kan kosten.

Ondertussen droeg ik kleding dat wijd viel, probeerde ik mijn zwangerschap een beetje te verbergen. want als de uitslag niet goed zou zijn. hoefde we het niet aan iedereen te vertellen..

Sander en ik hadden afgesproken om leuke dingen te gaan doen om onze gedachten te verzetten. Ik had een nachtje weg geboekt en we gingen lekker uitwaaien op het strand in Scheveningen.. Na 3 lange moeilijke, verdrietige maar toch ergens ook mooie dagen wachten kregen we de uitslag...