Verwen ik mijn baby?

Tijd voor een nieuw blogje. Dit keer over een topic dat ik me best wel hard aantrek. Ik heb hierover al met zoveel mensen een discussie begonnen...

Dus bij deze de vraag: "Kan ik mijn baby verwennen?"

Dit blogje is geschreven vanuit mijn standpunt en is niet bedoeld om andere mama's hun aanpak te veranderen.

Dus:

Mijn antwoord op die vraag is: NEEN! 

En met heel veel overtuiging "Neen". Uiteraard is het belangrijk om grenzen te stellen, zeker vanaf een bepaalde leeftijd. Maar ik ben er van overtuigd dat een baby, op ze n minst tot de leeftijd van 6 maanden, niet verwend kan worden.

En om duidelijke argumenten te geven, richt ik me even op de wetenschap. Ondertussen zijn we er achtergekomen dat de 1ste 3 maanden van een baby's leven beschouwd zou moeten worden als en 4de trimester van de zwangerschap. 

Je baby heeft immers 9 maanden lang lekker warm in je buik gezeten, waar hij of zij alles kon horen wat jij deed. Je hartslag, je maag, je darmen, het wandelen, de rust die je vond tijdens het slapen, de warmte van een bad, ... en dan plots, op enkele minuten tijd, na eerst en vooral een gigantisch traumatische ervaring van de weeën te doorstaan, wordt hij/zij uit de comfy omgeving weggeduwd en komt ie in een koude ruimte, met zoveel nieuwe gezichten. Je baby moet vanaf dan alles zelf doen: temperatuur regelen, gaan huilen om aan te geven dat er iets ongemakkelijk voelt, drinken, ademen, ...

Dit is een gigantische inpak op zo een klein hulpeloos wezentje en daarbij komt dus kijken dat hij of zij nood heeft aan mama. Aan huidcontact en gewoon aan dicht bij jou te zijn. 

Als 2de argument beroep ik mij op de psychische ontwikkeling van een kind. Een baby begint pas vanaf 6 maanden te begrijpen dat huilen aandacht te weeg brengt. Die 1ste maanden is huilen enkel een communicatieorgaan voor een baby. Als je baby huilt, heeft hij/zij een probleem. Dit kan uiteraard het simpele zijn: vieze pamper of honger, vermoeidheid is ook een optie. Maar vaak ga je merken dat je baby ook gewoon huilt om, opnieuw, lekker bij je te zijn. Om tegen mama of papa te kunnen liggen. 

Helaas bots ik vaak tegen mensen op die blijven beweren "dat je ze maar moet laten huilen". Als ik dan vraag achter argumenten, krijg is steevast, al lachend, het antwoord: "dat is goed goed voor de longen! Ze moeten maar leren alleen zijn."

Zelfs als ik vermeld dat wij er bewust voor kiezen om onze dochter tot haar 6 maanden in de co-sleeper te laten slapen en zelfs na die 6 maanden, zeker tot de leeftijd van 1 jaar, bij ons op de kamer in haar eigen bedje, word ik voor gek verklaard! Want hierdoor ga ik "zeker en vast problemen veroorzaken in het slaappatroon van mijn kind, gaat mijn kind onhandelbaar worden of zelfs erger! Verlatingsangst krijgen!"

Wel, misschien. Misschien bots ik binnenkort op zulke problemen, maar misschien ook niet. 

Mijn dochtertje krijgt op dit moment borstvoeding en het feit dat ze lekker naast me ligt, maakt het voeden 's nachts supermakkelijk. Als ik iedere nacht 1 tot 2x moest opstaan, naar een andere ruimte gaan (met licht & temperatuurverschil!), dan sliep zowel ik als mijn dochter erna niet meer goed en ging de vermoeidheid ons parten spelen. 

Sinds dat wij deze aanpassing hebben doorgevoerd, slaapt mijn dochter zelf bijna 6u door voordat ze opnieuw een voeding vraagt 's nachts (laatste voeding om 24u) en ben ik zelf ook weer meer opgeladen 's morgens. En wat werkt, dat werkt! 

Dus ja, misschien "verwen" ik mijn dochtertje. Maar ik geniet van ieder moment. En ook al pas ik alle bovenstaande zaken toe, ook mijn dochter krijgt structuur. Zo heeft ze namiddag een vast slaapuur, waardoor ze (alleen!) een drietal uur slaapt in haar co-sleeper. 'S avonds gaan we op een vast uur naar boven en is ons slaapritueel (knuffelen, boekje lezen, ...), uiteindelijk krijgt ze om 24u haar laatste voeding en valt ze rustig in slaap om zo bijna de hele nacht door te slapen. 

Dankzij deze structuur zijn er zelfs momenten dat ik, samen met mijn dochtertje, tot 9u 's ochtends in bed kan liggen. Wij hebben onze uitslaapmomentjes dus werkelijk wel! :-D 

Dus mijn boodschap aan alle mama's die commentaren krijgen over het "verwennen", doe maar lekker voort! Knuffel je kindje, neem hem of haar lekker dicht bij je en laat je baby maar bij je slapen. Is helemaal OK! Uiteindelijk weet een mama toch wat het best is voor haar kind. 

Dan ga ik nu stilletjes afronden! Tot snel!

En onthoud: je bent supergoed bezig, mama! 

XXX