Vervolg postnatale depressie, #Roze wolk 2doc

Vorige week schreef ik al over de documentaire over de postnatale depressie die vanavond is uitgezonden. Wat ongelofelijk moedig van deze vrouwen om hun verhaal te vertellen en Nederland zo een inkijkje te geven in hun leven en vaak verborgen gevoelens. Diep respect. 

Wat herkenbaar ook. Vooral het verhaal van Femke, die zwanger was en zo bang voor weer dezelfde ervaring als na de geboorte van haar eerste kindje. Ontzettend fijn dat ze dat niet nog eens heeft hoeven doormaken. 

Stukjes die me zijn bijgebleven waar ik veel in herkende: het gevoel van schaamte, het naar de buitenwereld laten zien dat het héééél goed gaat, het alles in een waas beleven en daardoor bepaalde dingen niet kunnen herinneren. Ook het je af en toe goed voelen en de dag er na alleen maar in bed willen liggen, het je nutteloos voelen en soms zelfs hopen dat je in het ziekenhuis terecht komt zodat je maar even niets hoeft. Het weten dat er eigenlijk geen aanleiding is om je zo leeg te voelen, omdat alles wat je gelukkig zou moeten maken aanwezig is. Ook het niet kunnen uitleggen wat je doormaakt en het daarop volgende onbegrip van mensen om je heen is zo herkenbaar. 

Mijn man herkende met name het niet kunnen praten, veel afstand en het soms letterlijk zeggen dat hij van me af moet blijven. 

Mooi om te zien dat er enorm veel reacties zijn op social media over de documentaire en dat er zodoende meer aandacht voor de postnatale depressie is.