Vermoeidheid, onzekerheid. Dat ben ik op dit moment, maar ik geniet wel!

Nou maar eens een blog over hoe het mij gaat en hoe ik mij nu op dit moment voel. Als ik een aantal jaar terugkijk dan denk ik wel eens aan het leven wat ik toen leefde, ik was vrijgezel had een huisje ne een fulltime baan. Ik genoot van het leven maar toch miste ik altijd wel wat. Niet wetende dat ik binnen 3 jaar getrouwd was en 2 kinderen had, als ze mij dat toen zouden zeggen zou ik ze voor gek verklaren. 

Het is allemaal best snel gegaan maar he het voelt goed dus wat is er dan mis aan? Helemaal niks, als iets goed voelt moet je het doen heb ik altijd geleerd. Maar soms heb ik mij wel vergist in het moederschap, het brengt zoveel stress mee, vermoeidheid mee en onzekerheid. Want doe ik het allemaal wel goed, kan ik het wel, zijn mijn kinderen wel blij met mij als moeder en is mijn man wel trots op mij? Het rare is dat je deze onzekerheid eerder niet kende maar nu in overvloed voelt soms, vooral als er iets met je kind is. De oudste is 1,5 en de jongste is 4 maanden maar ze kunnen niet vertellen wat er is en ben je soms maar aan het gissen wat er kan zijn, doe je het dan wel goed? Ik merk aan mijzelf dat ik echt onwijs veel geniet van mijn 2 jongens maar ik ben nu weer volop aan het werk, en mijn man is ook weer volop aan het werk. Er komt veel op je neer werken, thuiskomen, boodschappen doen, kinderen ophalen van de crèche eten koken, kinderen in bed stoppen en dan kan ik zelf nog niet gelijk naar bed omdat de jongste nog een laatste fles krijgt tussen 22:00uur en 23:00uur. Bij de jongste zit er geen ritme in en wij hebben er wederom voor gekozen om hem te bepalen hoe laat hij eten wilt, en overdag slaapt hij erg weinig maar he s nachts slaapt hij wel door. Wij zijn blij dat hij lekker doorslaapt maar dan heeft de oudste weer doorkomende kiezen die hem s nachts wakker houden en je daar soms weer 2 uur mee bezig bent, maar we klagen niet, wij zijn alleen doodop. Maar het hebben van kinderen brengt gelukkig zoveel meer geluk mee, elke ochtend krijg ik van beide jongens een lach van oor tot oor, de oudste geeft mij dan knuffels en een kus, de jongste geef je de fles en ligt daarna lekker tegen je aan, wat geniet ik van die momenten. Ook het spelen van de oudste die steeds meer begint te praten, geniet ik elke dag van, de ondeugende dingen die hij doet vind ik stiekem wel erg grappig en moet dan ook mijn lach in houden als hij iets doet wat niet mag. Door mijn 2 jongens leer ik ook meer over mijzelf. De waardering die krijgt voor je eigen ouders nu je zelf kinderen hebt, de liefde tussen ouders en kind en dat je voor je kinderen door het vuur zou gaan, ook al moet je ze af en toe eens corrigeren. Ik leer ook echt van andere dingen te genieten in het leven, want kinderen laten zien dat ze van kleine dingen kunnen genieten. Heel soms denk ik nog wel eens zullen we nog gaan voor een 3de maar nee ik ga het niet meer doen, ik heb 2 gezonde jongens en houdt ontzettend veel van ze, maar een 3de zou ik echt over over over oververmoeid van raken. 

Met Djairo moeten we elke 3 maanden naar het ziekenhuis toe voor controle maar wat is hij een super vrolijk en makkelijk mannetje, waar wij een moeilijke start hebben gehad met hem, gaat het nu zoveel beter met hem. Hij geniet van de dingen om hem heen en geniet als hij samen met zijn grote broer naar de crèche gaat. 

De onzekerheden probeer ik zoveel mogelijk los te laten want ik doe dingen op gevoel en dat is het juiste wat ik kan doen, ik maak het bespreekbaar met mijn man en hebben het veel over bepaalde dingen. Soms was het makkelijker geweest als ze een soort van gebruiksaanwijzing erbij hadden zitten want dat had ik mij niet zo onzeker gevoelt. Ik vind dat nog wel het naarste van alles, die onzekerheid maar dat gaat toch vanzelf wel over hoop ik? Ik weet nog goed dat ik vaak zei als ik later kinderen heb doe ik het zo of zo, maar daar is niet veel van te zien. 

Sinds juni ben ik van 24 uur naar 28 uur per week gaan werken gegaan, en ik moet zeggen het bevalt mij prima. Vind het zo heerlijk om op het werk gewoon Debbie te zijn en even geen mama te zijn. Even je gedachten ergens anders op te zetten en je niet druk moet maken om bepaalde dingen. Maar na een dienst ben ik altijd blij als ik weer naar huis mag, als ik dan s avonds laat thuis kom geef ik mijn kinderen altijd een kus ook al zijn ze aan het slapen. 

Maar mensen, wat ben ik toch ontzettend trots op mijn man en mijn kinderen, hun zijn het beste wat mij ooit is overkomen. Ik zou niet meer weten hoe het is zonder kinderen en zonder mijn geweldige man. Mijn motto is ook gewoon go with the flow en je doet het goed als het voor jou ook goed voelt. Ik leef ondanks de vermoeid een super gelukkig leven met mijn 3 mannen.