Verklevingen na een keizersnede: pijn onhoudbaar

Negen jaar geleden werd Sem via een spoedkeizersnede geboren. Wist ik toen maar wat ik nu wist over de mogelijke complicaties en pijnen na een keizersnede. En vooral hoe ik dit had kunnen voorkomen. 

Ongeveer twee jaar geleden kreeg ik steeds vaker last van mijn onderrug en onderbuik. De fysio dacht aan mijn spieren, dus ik kreeg oefeningen mee om mijn rugspieren te versterken. 

De pijn werd niet minder en soms zelfde meer. Op een geven moment kon ik niet eens meer opstaan vanuit een stoel of van de bank. De pijn zat diep en zelf dacht ik dat het mijn eierstok was. Na een uitwendige en inwendige echo, waar niks op gezien werd, was ik de wanhoop wel een beetje nabij. 

Toen ik zelf op onderzoek uitging kwam ik op een website over verklevingen van een keizersnede. De klachten die ik had kwam vrijwel overeen. Omdat ik mij op dat moment niet serieus genomen voelde door de huisarts. Heb ik contact gezocht met een osteopaat. Zij helpt veel zwangere vrouwen en vrouwen die bevallen zijn. 

Al bij de eerste onderzoeken, bleek dat mijn keizersnede verkleefd is. Maar ook dacht zij aan endometriose. Jammer genoeg wordt de osteopaat niet vergoed, dus ben ik weer terug naar de huisarts gegaan, met de diagnose die die de osteopaat gesteld had. 

De dokter adviseerde om een hormoonspiraal te laten plaatsen. Als het endometriose is, moest de pijn snel verminderen. Volgens de huisarts konden het eigelijk geen verklevingen zijn. Terwijl 80% van de keizersnedes verkleven.. 

de hormoonspiraal werkte bij mij averechts. Mijn hormonen ging alle kanten op en de pijn was niet uit te houden. Ik lag regelmatig met een kruik en pijnstillers op de bank. Na een half jaar proberen heb ik het spiraal er uit laten halen. In de tussentijd was ik via de huisarts doorverwezen naar de bekkenbodemfysio. Door de pijn die ik de afgelopen jaren gehad had, waren mijn bekkenbodemspieren behoorlijk verkrampt. Het leek verlichting te geven, maar na een aantal maanden kwam de pijn toch weer terug. 

De bekkenbodemfysio dacht met alles mee en snapte mij volledig. Ook zij voelde knobbels en bobbels bij mijn litteken. Na deze constatering, attandeerde ze mij op cupping. Ik had hier nog nooit van gehoord en gelukkig heb ik het ook niet opgezocht voordat ik er heen ging. Ik liet alles over me heen komen en had er alles voor over om van die pijnen af te komen. 

Tijdens de eerste sessie kwamen er vooral veel tranen los. Alsof alles er uit kwam van de afgelopen jaren. Het cuppen zelf was ontzettend pijnlijk. Ik was twee weken behoorlijk beurs en blauw. MAAR de pijn was weg! Alsof het zo opgelost was. En ook het gevoel op mijn buik, kwam weer terug. (Sinds de keizersnede was mijn huid onder mijn navel gevoelloos). Daarnaast voelt mijn litteken ook veel minder strak en ribbelig.

Ik kon weer wandelen, had veel meer energie en voelde mij weer langzaam mijzelf worden. Ik heb nog een paar sessies te gaan en dan zijn mijn verklevingen helemaal weg en blijft het ook weg. 

Cupping maakt het bindweefsel los en zorgt er dus ook voor dat verklevingen loskomen. Je kan dit ook operatief laten doen. Maar de kans dat je daarna nieuwe verklevingen krijgt door de operatie is groot. Wanneer de verklevingen worden losgecupt, zijn en blijven deze ook los. Het is even door de zure appel heen bijten. Maar ik heb nog nooit zo iets meegemaakt. En wat kan je lichaam dan sterk zijn en tegelijkertijd veel loslaten wat vast zit. 

Ik raad iedereen aan die een keizersnede heeft ondergaan, om je goed te laten voorlichten over mogelijk complicaties en wat je kan doen om dit tegen te gaan. Je kan de kans op verklevingen al verminderen, door je litteken elke dag of om te paar dagen zachtjes te masseren. 

Als ik dit negen jaar geleden allemaal geweten had, dan had het mij nu een hoop pijn, stress, onbegrip en verdriet bespaard. 

Door het cuppen lijkt de pijn van mijn endometriose ook verminderd te zijn. Dus nogmaals, ik raad het iedereen aan!