Verblind door liefde

Na 2 weken elkaar vrijwel constant te hebben gezien gaat Ronald op vakantie. 2 weken naar lesbos met een groep vrienden. De vakantie stond uiteraard al gepland voordat wij elkaar überhaupt ontmoet hadden. “Ik maak me geen zorgen. Ik geloof dat het goed zit tussen ons” schrijf ik.

Het afscheid is moeilijk. Ik zwaai hem uit terwijl hij in de auto stapt richting het vliegveld.

Ik kus hem wel duizend keer. Mijn tranen vallen op de grond zodra hij uit het zicht verdwenen is.

De dagen dat hij weg is, mis ik hem enorm. We bellen, mailen en sms'en elkaar dagelijks. Ik vertel hem terloops dat ik buikpijn heb. Ik zeg hem dat het waarschijnlijk komt omdat ik hem zo mis, maar toch voelt het anders. Mijn menstruatie verloopt anders dan anders. Het zit me niet lekker. Terwijl ik dit lees weet ik het. Toen wist ik niks. Ik herbeleefd het moment. Ik weet het nog zo goed...

Ik stelde een huisarts uit. Vond het onzin en dacht dat ik me druk maakte om niks.

Mijn (inmiddels) vriendje kwam terug na 2 weken. Ik vloog in zijn armen. Die avond hadden wij voor het eerst seks. Het was geweldig. Het was totaal anders dan mijn eerste keer en totaal anders dan dat ik dacht dat seks was. Het was liefde. Nadat we eenmaal een keer intiem waren geweest leken we er niet meer mee te kunnen stoppen. We hadden altijd seks. Overal. Ik was in de wolken. Tot over mijn oren verliefd.

Ik vertelde hem een ochtend voor ik naar werk ging over mijn verhuizing naar Groningen. Dat ik nu twijfelde omdat ik bij hem wilde zijn. “Hij was lief en zei dat ik mijn toekomst niet moest vergooien voor hem terwijl ik nu niets liever wilde dan dat hij mijn toekomst was".

Nu ik dit zo terug lees, lees ik het verhaal van een tiener. Een meisje en haar eerste liefde. Een kind nog eigenlijk.

Ik lees verder. We hadden onenigheid. Ik wilde bij hem blijven en hij wilde dat ik mij op de toekomst zou richten. “Het zal best gaan” schrijf ik. “Het is wennen voor ons allebei, maar elk weekend en elke vakantie kom ik terug naar huis, naar hem”..

Dan sla ik de bladzijde om. Ik heb 6 pagina's geschreven. Aan 1 stuk door te zien aan het wat slordig wordende handschrift. Ik lees wat er staat. “Vlak voor ik naar werk vertrek ( een vakantiebaantje in een verzorgingstehuis) kus ik Ronald. Hij ligt nog op bed. In mijn zolderkamer in mijn ouderlijk huis. Mijn vader, stiefmoeder en zusjes zijn op vakantie naar Spanje.Ik bleef liever thuis. Ik heb al dagen, eigenlijk inmiddels al ruim 2 weken, buikpijn. Ik besluit eerst langs de dokter. Deze ( vrouwelijke ) dokter wil graag een uitstrijkje doen. Ik vind het maar niks. Lig ik daar met mijn benen wij met zo'n ijzeren ding dat inwendig wordt ingebracht. Maar goed, het moet maar. Hopelijk weet ik straks meer.”

Ik Skip een bladzij en lees verder;

“Ik ben zojuist gebeld terwijl ik op werk was. Ik heb chlamydia. Er gaat van alles door mijn hoofd. Hoe? en wanneer? en “oh shit, ik moet het Ronald vertellen.! Wat zal hij van mij denken” Ik huil en huil en huil nog meer. Ik loop de hal uit en meld mij ziek bij de balie. Ik zeg slecht nieuws te hebben gehad en naar huis te gaan”. De medewerkster wenst mij sterkte en zegt dat ze mij zal afmelden.

Thuis aangekomen loop ik direct naar boven. Ik huil en maak Ronald wakker. Slaperig en verbaasd kijkt hij mij aan. Ik moet je wat zeggen... en val direct met de deur in huis;

“Ik heb Chlamydia en jij misschien ook. Je moet je laten testen. We hebben onveilige seks gehad toen laatst in de douche. Ik heb voor jou maar 2 bed-partners gehad. De eerste was veilig de tweede niet. Het moet van hem zijn. Alsjeblieft ik ben niet zo'n meisje, een losbandig meisje dat met iedereen naar bed gaat. Ik heb gewoon pech gehad. Het spijt me” Ik lijk haast te stikken in mijn woorden en verdriet. Ronald zegt eerst niks. Hij kijkt mij alleen maar aan. Zijn blik verandert. Hij wordt hij boos, zo boos. Hij belt zijn moeder. Die is ook boos. Op mij. Hij loopt de deur uit. Ik voel me zo klein. Diezelfde dag krijg ik nog een kuur van 2 tabletten die ik eenmalig in moet nemen. Een week later moet ik terug komen voor controle. Ronald moet ook naar de dokter. Het onderzoek is ook naar voor een man. Er moet een uitstrijkje worden gedaan bij de uitgang van de penis. Met een wattenstaafje gaan ze dus daar graven... Ronald verbreekt het contact en onze relatie….

Ik zucht. Ik weet nog zo goed hoe ik mij toen voelde. Ik voel het verdriet en machteloosheid weer nu ik dit lees. Ik weet nog dat ik mijn ex bed partner waarmee ik onveilige seks had gehad berichtte. Ik verweet hem niks, maar wilde hem wel zeggen wat ik had opgelopen en dat het van hem is. Ik weet nog wat hij zei. Ik blader verder en zie het staan. “het kan niet van mij zijn”. Nu ik dit zo lees wordt ik weer opnieuw boos. Ik weet namelijk dat dat wel zo is. Er is geen enkele andere mogelijkheid. Ronald zei ,en ik geloof hem daarin, dat hij voor mij alleen 1 vriendin heeft gehad waarmee hij intiem is geweest en niet “intiem intiem” Ze hebben nooit vaginale seks gehad. Alleen orale seks.Via orale seks kan je geen Chlamydia oplopen.

Ik sluit het dagboek. Voor vandaag is het genoeg. Ik hoor mijn dochters al lachend de deur voordeur binnen komen gevolgd door mijn man. Ik loop de trap af en kus ze alle drie en ben weer terug in het nu...