2 jaar geleden
Vanaf welke leeftijd laat je je kind alleen buitenspelen?
Een boze wolf kan overal zijn
"Mam, ben ik een pietlut, omdat ik mijn kind nog niet alleen buiten laat spelen?" Ik weet nog dat ik dit een poos geleden aan mijn moeder vroeg, mijn vraagbaak, de vrouw aan wie ik mijn opvoedkwesties voor kan leggen. Mijn band met haar is goed, ik ben een moederskindje en hang ook nog enorm aan mijn pa. Noem mij een familiemens.
Enfin. Ik zag om mij heen zoveel kindertjes, nog jonger dan mijn kleuter (5), die alleen op straat spelen. Niet voor hun eigen huis, maar uit zicht van hun ouders. Dat is natuurlijk helemaal prima, iedere ouder kent de grenzen van hun kind. Maar ik voelde de drang niet zo. Ik ken mijn kind ook: een allemansvriend, kletst met wildvreemden en kan uit enthousiasme blind oversteken. Het is de onschuld van een kind, die hij mag hebben, het is tenslotte een kind. Vanaf het moment dat hij kan lopen breng ik hem bij dat hij moet kijken bij het oversteken, ik laat het hem zelf doen en als hij zegt dat het kan, check ik. Ik vertel hem dat hij niet tegen iedereen hoeft te praten en gevonden snoepjes moet laten liggen. Snoepjes van iemand aannemen? Nooit doen. Ik vertrouw hem, maar ik ken ook zijn onschuld, zijn naïviteit. Logisch, hij is 5. Ik heb hem één keer laten gaan, naar het speeltuintje aan het einde van de straat, na 5 minuten was hij terug om thuis te spelen met een vriendje. Dat vond hij leuker. Ik kon weer ademen. Het nieuws van afgelopen week bracht mij terug naar bovenstaande gebeurtenis, het gaf angst en besef. Ookal breng je jouw kind de regels van alleen buitenspelen bij, wanneer jij er niet bij bent heb je geen grip meer op situaties. De zon kan buiten schijnen, maar een boze wolf kan overal zijn.
Noem mij overbezorgd, noem mij te beschermend, maar mijn kleuter gaat nog niet zonder mij van huis. Hij is te onschuldig, te naïef, hij is een kind van 5 die situaties nog niet kan overzien. Dat verwacht ik ook niet van hem, hij is pas 5. Dus laat ik hem thuis het vrije kind zijn en buiten het vrije kind onder het toeziend oog van mij.
Ooit komt het moment van alleen buitenspelen, maar nu nog even niet.
diva77
Een kind van 8 zou ik nog niet alleen laten. Ik ben dan maar gek of overbezorgd maar ik heb daar geen rust mee. En hier spelen ze ook jonher dan 5 met hun broertjes of zusjes buiten en ik heb half zicht op de speeltuin mijn zoon is 6.5 hy speelt niet alleen buiten ook niet voor op de straat. En iedere moeder heeft afspraken met het kind met naar buiten gaan dat respecteer ik . Ik zelf ben er nog niet gerust op
Mdriel
Het ligt misschien ook aan de plek waar je woont, op sommige plekken kan het makkelijker dan anderen. Je geeft kinderen wel een bepaalde ruimte door ze af en toe alleen met vriendjes te laten spelen. Je kan zeggen ze zijn nog kind en naïef maar iemand die slecht wilt weer toch wel hoe ze een kind moeten benaderen ook al is hij/zij groot genoeg en vergeet niet ze groeien juist door ze los te laten zelfs al is het super moeilijk. Kinderen van 5 spelen op school ook heus wel eens even alleen of uit het zicht van de juf 😉
bloemenschoen
Een wijs persoon zei ooit tegen mij: opvoeding is een samenhang tussen controle en loslaten. Als moeder wil je alles controleren, maar het is de kunst om los te laten als je kind hierdoor kan groeien. Dus toen de oudste voor het eerst aangaf dat ze alleen buiten wilde spelen dacht ik hieraan en heb haar losgelaten. Super spannend natuurlijk en ik sta stiekem toch veel voor het raam te controleren. Het gaat denk ik niet zo zeer om de leeftijd, maar of je kind er zelf klaar voor is. Als jouw zoontje van 5 er nog niet om maalt lekker laten voor wat het is.
StasyMae
Hier lopen ze ook soms met 3 jaar al over straat zonder ouders. Ik moet er niet aan denken. Die van mij is nu 4 maar die mag echt pas alleen over straat als ik het 100% vertrouw. Want inderdaad in de onschuld van een kind kan er van alles gebeuren.