Vanaf vandaag ritme en regelmaat

Na twee weken vakantie gehad te hebben is vandaag de dag aangebroken dat mijn vriend aan de slag moet, hij moet weer werken. Voor hem is dit wel even lekker. Even iets anders aan zijn hoofd dan de hele dag de baby :)) Voor mij is het best eng. Natuurlijk kan ik genoeg mensen bellen welke direct voor me klaar staan wanneer ik ze nodig heb maar toch overheerste het gevoel van 'er alleen voor staan' het afgelopen weekend. 
Ik heb er niet heel erg naar uit gekeken om dit alleen te gaan doen na de heftige drie weken welke inmiddels voorbij zijn (zoals je kunt lezen in mijn vorige blog). Maar toch stond ik vanmorgen om 7 uur op met een 'frisse en goede moed' gevoel. Want we gaan dit gewoon doen dacht ik.
De eerste fles na de nacht is (naast die van de avond) één van de moeilijkste flessen. Milan is dan wakker, het wordt al licht en hij heeft na het geven van de fles totaal niet de intentie om ook maar iets te gaan slapen.
Na nog wat tips te hebben gelezen op internet over rust en regelmaat heb ik met mezelf afgesproken om er eens een paar te gaan proberen. Onder het mom van baad het niet dan schaadt het niet.
Allereerst heb ik hem niet wakker gemaakt voor de voeding. Ik heb hem laten liggen totdat hij zelf aan gaf honger te hebben en heb hem uit zijn bedje gehaald. Na het verschonen heb ik hem rustig op zijn eigen kamer de fles gegeven. Na de fles heeft hij nog een kwartiertje bij me gezeten en vond ik het tijd om hem in zijn bedje te leggen. So far so good zou je zeggen... Maar het zwaarste gedeelte zat er nog aan te komen; Milan moet namelijk gaan slapen en dat helemaal uit zichzelf. Ik heb hem wakker in zijn bedje gelegd, ingebakerd, een kus gegeven en ben zijn kamertje uitgelopen. Natuurlijk zette meneer het meteen op een brullen. Maar dit huiltje herken ik inmiddels; het huiltje van ik ben moe maar wil eigenlijk niet slapen en laat me al helemaal niet alleen.
Ik besloot mijn timer te zetten op 10 minuten en tussentijds tijdens hard huilen even een aai over zijn hoofdje en een kus te geven.
En het moet niet gekker worden..Binnen 10 minuten ligt ons ventje heerlijk te slapen in zijn eigen bedje! Dus dat 'in slaap huilen' wordt toch niet voor niks gezegd en aangemoedigt :)) Vanaf nu ga ik deze tactiek gebruiken en hoop dat hij zichzelf zo uiteindelijk makkelijker over kan geven aan de slaap. Want baby's moeten nou eenmaal heeeel veel slapen. En dat geeft mama even de tijd om ook nog wat voor zichzelf te doen!

Liefs,
Chris

PS: bedankt voor alle lieve reacties op mijn vorige blog en alle tips welke jullie me hebben gegeven!