Van ‘zomaar’ zwanger naar wensmama

Lua is 1,5 en het begon te kriebelen, die wens voor een tweede. We prikten letterlijk een datum: ‘vanaf deze maand gaan we aan de gang’.

Tussentijds ging ik naar de huisarts voor pijn linksonder in mn buik. Na inwendig onderzoek bleek de pijn van mijn linkereierstok te komen. Ik werd doorgestuurd voor een echo. Daar bleek ik een cyste te hebben op mn linkereierstok, wat opzich niet heel erg een issue schijnt te zijn. Maar ze zagen ook een niche, ontstaan door mijn keizersnede. Een gaatje in mn baarmoeder waardoor de kans aanzienlijk kleiner wordt om zwanger te raken. Het eitje nestelt namelijk niet omdat ie door dat gaatje glipt en daarnaast blijft er een laagje vocht in mn baarmoeder staan wat de kans op een zwangerschap beperkt.

Dit viel me echt rauw op mn dak.

Opereren kan alleen nog in Amsterdam maar bied geen zekerheden. De slagingskans is 50%. Mijn eigen ziekenhuis heeft te weinig expertise hiermee en dus ben ik doorgestuurd naar een ander. Daar gaan we over een aantal weken een fertiliteitstraject in.

Of dat gaat baten, gaan we zien en hopen. Naast die niche kamp ik met een cyclus die elke maand langer wordt. Ik ga nu richting de 50 dagen.

We willen er voor gaan en willen gaandeweg in dit traject gaan voelen of het goed blijft voelen. Het leven is niet maakbaar. We zijn blij en dankbaar al een gezonde, lieve dochter te hebben.

Ik merk dat ik het zo spannend vind. En hoeveel ik er over praat, dat het me niet oplucht. Omdat ik me niet kan voorbereiden. Niet weet wat ons te wachten staat. Hoe lang dit traject gaat duren. We kunnen alleen hopen en positief zijn. 

Bij deze schrijf ik onze wens de wereld in. En hopen we dat ie uitkomt. ❤️🍀