Van twee borsten naar een borst

Soms hoor je van die verhalen, verhalen die eigenlijk altijd een ver van je bed show lijken (en meestal ook blijven). Maar die in sommige gevallen ook realiteit worden. In dit geval mijn realiteit. Een trotse mama van drie jonge kinderen (5 jaar, 3 jaar en elf maanden) en over een paar weken dezelfde trotse mama maar met een borst minder. Binnenkort wordt mijn borst geamputeerd. Hieronder mijn verhaal, voor mezelf, voor later en voor iedereen wie het wil lezen. En met vooral de boodschap; controleer jezelf, hoe jong je ook bent! Zo kan je er - net als ik waarschijnlijk - op tijd bij zijn!

7 augustus 2021:

Sven is uiteten met vrienden. Flore en Vive slapen al en Mees en ik liggen samen in bed te stoeien. Hij trapt tegen mijn borst en het voelt pijnlijk - heel pijnlijk. Op dat moment gaat er eigenlijk niet echt iets door mij heen, ja het voelt heel beurs maar wat verwacht je na een ‘’trap’’ tegen je borst.

27 augustus 2021:

Het blijft toch wel heel beurs voelen en ergens voelt het toch niet helemaal lekker. Waarom blijft dit zo’n pijn doen? Waarom kan ik amper op mij zij liggen? Toch maar even langs de huisarts.

De huisarts voelt ‘’gelukkig’’ niets verontrustends en geen knobbel oid, geeft nog aan dat het geen typische symptomen voor borstkanker zijn en dat we het maar even aan moeten kijken. Wel voelt hij iets ‘’geks’’ wat ik zelf ook voel, mijn ene borst voel toch wel harder / anders aan dan mijn andere borst.

Ook kan het te maken hebben met dat ik in juli ben gestopt met geven van borstvoeding, kan het te maken hebben met je cyclus - voelen je borsten natuurlijk ook weer anders en zou het toch ook een kneuzing kunnen zijn.

8 oktober 2021:

Aankijken dus, en dat doe ik dus ook.. veel te lang.. het blijft toch pijn doen, kan de kids inmiddels niet meer optillen zonder pijn te hebben en dat het na een menstruatie minder zou worden is ook echt niet zo. De borstvoeding is toch ook echt wel heel lang geleden en die kneuzing had ook al 93247 keer over moeten zijn. Ik bel weer en krijg gelijk een verwijzing. Wanneer de verwijzing in mijn mail zit maak ik gelijk een afspraak; 21 oktober kan ik langskomen.

21 oktober 2021:

Voelt ook weer als een eeuwigheid wachten, maar prima.. want wat zou het kunnen zijn? Toch? Vandaag naar het ziekenhuis voor een echo en mammografie. Ik ga alleen, verwacht ook niet echt iets te horen dan.

We beginnen met een mammografie, dus tijd om de borsten te laten pletten. Moet zeggen dat ik het bij de pijnvrije borst ook echt niet onwijs voel, het doet in ieder geval geen pijn. Dan komen we bij de rechterborst, dat is toch wel even een ander verhaal. Ook merk ik dat er vocht uit mijn tepel komt.. (en voor wie ook net zo goed is in Google bestuderen als ik, meestal is dit niet een heel goed teken).

Na de mammografie is het tijd voor de echo, borsten en klieren worden goed bekeken. Radioloog geeft gelijk aan dat hij het allemaal wel ‘’bijzonder’’ vindt. De borsten verschillen veel van elkaar, rechts voelt een stuk ‘’harder’’ en daar zit voor wat op de echo te zien is een groep kalkspaties. Hij geeft aan dat hij even met de mammachirurg wil bellen en dan terugkomt.

Na overleg hebben ze besloten dat ze mijn borsten dmv een MRI goed willen bekijken (bizar idee dat echo en mammografie dus niet voldoende zicht kunnen geven?!). Maar oké, verontrustend, maar fijn dat ze goed willen kijken.

Tien min later kan ik ook al gelijk bij mijn mammachirurg terecht, ook zij wil even kijken, voelen en vertelt nog het een en ander over wat ze nu hebben gezien.

Ik maak overal altijd lijstjes en notities, zo ook na afloop van dit gesprek. In mijn telefoon zie ik staan;

- GEEN PANIEK

- Onderzoeksfase

- We zien wat, moet zeker en snel onderzocht worden

- Willen onderzoeken of het kwaadaardig is

- Niet meer alleen naar afspraken

- MRI is het allerbeste op dag 10 van je cyclus

28 oktober 2021:

MRI! Gelukkig geen ervaring met door een MRI gaan en na afloop ben ik blij dat het achter de rug is haha. Wat een herrie en ik ben gewoon niet gemaakt voor het lang stilliggen. Op je buik. Op een harde plaat. Niets comfortabels aan haha. Maar goed, infuus zat in een keer, lieve mensen en maar weer een ervaring rijker. Ik zal later door de chirurg worden gebeld over de uitslag.

28 oktober 2021:

Eind van de middag word ik gebeld door mijn chirurg. Ze krijgen een bevestiging en nog meer zicht op wat ze op de echo en mammografie al zagen, rechts zit een heel groot gebied met kalkspatjes (dit kan niet goed zijn, maar kan gelukkig ook wel goed zijn). Omdat je gelijk goed wordt nagekeken hebben ze links ook grondig bekeken op MRI beeld en hier hebben ze twee kleine bultjes gevonden. Een daarvan wel zichtbaar op de echo en mammografie, de ander was ze niet eerder opgevallen. We spreken af dat ik maandag 1 november weer naar het ziekenhuis kom voor een nieuwe echo en punctie van de linkerborst en dat van rechts biopten moeten worden genomen, dit zal 9 november worden gedaan.

Binnenkort volgt hier deel 2 van mijn verhaal met de overige onderzoeken (echo’s, MRI’s, biopten en het uitslaggesprek).