Van postnatale depressie naar fantastisch trotste vrouw en moeder!

Het is alweer bijna 3 jaar geleden. 3 Jaar sinds het moment waarop ik niet meer kon. Het moment waarop ik op het punt stond om er een eind aan te maken. Het moment waarop ik dacht "Ik kan niet meer. Van mij hoeft het niet meer. Laat allemaal maar zitten."

Het is nog geen 3 jaar geleden. En toch lijkt er inmiddels een eeuwigheid te zijn verstreken. Een eeuwigheid sinds ik depressief was. Zo'n 5 maanden na de geboorte van mijn oudste zoon Jens.

Want wauw, wat ziet mijn leven er op dit moment anders uit.

Een tijd lang is het stil geweest van mijn kant. Heb ik niets gepost. 

Heel bewust. Ik had het nodig. Ik had het nodig om tot mezelf te komen. Om stil te staan. Om uit te zoeken wat ik wilde. En, niet te vergeten, om moeder te worden van onze prachtige tweede zoon: Gijs.

Inmiddels is Gijs alweer 7 maanden oud. En daar waar ik toen Jens 7 maanden oud was het allemaal niet meer trok, ziet mijn leven er nu totaal anders uit.

De tijd heeft me goed gedaan. Ik voel me goed. Sterker nog, ik voel me fantastisch! Ik voel me mezelf. Voor het eerst sinds hele lange tijd!

Door bewust de tijd te nemen en stil te gaan staan heb ik namelijk iets ontdekt. Ik ben er achter gekomen waarom ik destijds depressief was. Waarom ik me zo'n slechte moeder voelde. En niet alleen dat, ik ben er achter waarom ik mezelf eigenlijk al veel langer in de weg zat. 

De reden is eigenlijk heel simpel: ik had altijd het gevoel dat ik niet goed genoeg was. En omdat ik constant bang was dat ik niet goed genoeg was ging ik er alles aan doen om deze angst maar niet te voelen. Ging ik er alles aan doen om te voldoen aan het "perfecte plaatje" wat ik in mijn hoofd had. Zonder me te beseffen dat dit natuurlijk onmogelijk was.

Ik was echt ontzettend perfectionistisch. Al jarenlang. Zonder dat ik dat echt doorhad van mezelf. Want ja, ik was altijd wel een doorzetter en streefde altijd naar meer, maar hé, ik ging gewoon weer door! Totdat ik moeder werd. Totdat het leven wat ik tot dat moment had gekend stil kwam te staan. Totdat ik iets moest gaan doen waarvoor ik geen opleiding had gedaan en waarvoor ik (voor mijn gevoel in ieder geval) alles voor het eerst moest gaan ontdekken. Met als gevolg dat mijn onzekerheid explodeerde en het me allemaal te veel werd.

Ik snap het nu. Eindelijk. En niet alleen dat, ik heb het inmiddels (thank god!) ook weten te doorbreken.

Want ook al vond ik het vet confronterend, toen ik mezelf besefte dat ik constant bang was dat ik niet goed genoeg was kon ik er pas voor kiezen om dit te gaan veranderen. Pas toen ik me dit besefte kon ik namelijk besluiten dat dat totaal niet was wie ik wilde zijn. Kon ik pas bedenken dat het eigenlijk complete onzin was. En was ik ook pas in staat om het te gaan veranderen.

En dus heb ik het afgelopen jaar veel gedaan. Heb ik stilgestaan en hard aan mezelf gewerkt. Ben ik nu écht voor mezelf gaan kiezen. Mezelf voorop gaan stellen. Gaan kiezen voor mezelf. Voor mijn ontspanning. Voor mijn geluk. En durf ik met recht te zeggen dat ik die angst niet langer met me meedraag. Sterker nog, ik geloof inmiddels dt ik niet alleen goed genoeg ben, maar dat ik zelfs fantastisch ben! En help inmiddels ook andere vrouwen om net als ik dit gevoel te ervaren.

Maar het mooiste van alles is toch wel dat ik mezelf niet alleen heel goed voel, maar dat ik nu ook echt oprecht kan genieten van ons gezin. Dat ik nu écht intens kan genieten van dat snoetje van Gijs. Dat ik alles nu bewust mee kan maken wat hij doet.

Want toen Jens zo oud was als Gijs nu is kreeg ik er nauwelijks iets van mee. Ik kan me dan ook weinig meer van die periode herinneren, behalve dan dat het één gitzwarte wolk was. Maar nu maak ik alles echt bewust mee. En vind ik het stiekem (in tegenstelling tot wat ik eerder schreef) toch ook wel heel leuk om moeder te zijn van een baby :)

Zo zie je maar, alles kan veranderen! Zelfs als je je nu klote voelt, zelfs als je nu denkt dat er geen uitzicht is, het is mogelijk. En je kan zelfs na een postnatale depressie supergelukkig zijn en volop genieten van je tweede kindje!