Van onbekende mommies to be op Facebook naar een hechte vriendschap in slechts twee jaar ♡

𝗩𝗮𝗻 “𝗱𝘂𝗲 𝗱𝗮𝘁𝗲” (𝟮𝟯 𝗮𝗽𝗿𝗶𝗹 𝟮𝟬𝟮𝟬) 𝘁𝗼𝘁 “𝗠𝗼𝗺𝗺𝘆 𝗳𝗿𝗶𝗲𝗻𝗱𝘀”

Zoals veel andere moeders werd ik tijdens de zwangerschap van Arthur lid van een Facebookgroep. De leden van die groep zijn uitsluitend zwangere mama’s, uitgerekend voor april 2020. Toevallig ontdekte ik dat Bieke ook zwanger was van een zoontje én dat we allebei 23 april uitgerekend waren. Daarbovenop bleken we op amper tien minuten van elkaar woonachtig en werden we opgevolgd door dezelfde gynaecoloog. Best overweldigend om zoveel gemeen te hebben met iemand die je eigenlijk helemaal (nog) niet persoonlijk kent. 

𝗘𝗲𝗻 𝗺𝘂𝘁𝘀𝗷𝗲 𝘃𝗼𝗼𝗿 𝗔𝗿𝘁𝗵𝘂𝗿

Op 18 januari 2020 werd Arthur veel vroeger dan verwacht geboren (op 26 weken en 2 dagen). Iedereen apart op de hoogte houden was onbegonnen werk dus plaatste ik elke avond een update in onze besloten Facebookgroep. Naast vrienden, familie en kennissen volgde ook Bieke ons verhaal. Ik vermoed dat het zwaar moet geweest zijn voor haar, wetende dat haar zwangerschap gelijk liep met die van mij. Ondanks dat de updates ongetwijfeld confronterend en emotioneel waren, steunde ze ons onvoorwaardelijk. Dat deed ze met lieve berichtjes maar ook door het spontaan voorstel om een mutsje te haken voor Arthur. Het was niet vanzelfsprekend om een muts te vinden die niet te groot was dus maakte zij er eentje op maat van zijn klein hoofdje. Ze had ons nog nooit ontmoet en toch stond ze erop die muts te mogen haken, zo lief! 

𝗡𝗮 𝘂𝗶𝘁𝘀𝗹𝘂𝗶𝘁𝗲𝗻𝗱 𝘃𝗶𝗿𝘁𝘂𝗲𝗲𝗹 𝗰𝗼𝗻𝘁𝗮𝗰𝘁 𝘃𝗼𝗹𝗴𝗱𝗲 𝗲𝗲𝗻 𝗼𝗻𝘁𝗺𝗼𝗲𝘁𝗶𝗻𝗴

Toen we elkaar voor het eerst ontmoetten leek het alsof we elkaar al veel langer kenden. Niet alleen virtueel maar ook in het echte leven was er onmiddellijk een klik. Na haar bevalling (Emmanuel, °14 april 2020) en de thuiskomst van Arthur bleven we contact houden. Enkele maanden later organiseerden we een babydate! Emmanuel en Arthur ontmoetten elkaar voor het eerst bij mij thuis. Nadat ze samen speelden maakten we een mooie wandeling in de buurt, bij thuiskomst hadden beide kindjes honger. Die avond gaven we tegelijkertijd (in dezelfde zetel) borstvoeding aan onze baby’s en dat blijft een heel speciale, mooie herinnering. 

𝗪𝗲𝗱𝗲𝗿𝘇𝗶𝗷𝗱𝘀 𝘃𝗲𝗿𝘁𝗿𝗼𝘂𝘄𝗲𝗻

We hielden contact en ook onze zoontjes leerden elkaar steeds beter kennen. Onze visie over opvoeden is gelijklopend en dat maakt dat we elkaar vertrouwen en geleidelijk aan steeds dichter naar elkaar toe groeiden. Bieke is een bewust alleenstaande mama en daar heb ik onbeschrijfelijk veel respect voor! Toen ze een afspraak had in Brussel voor de inseminatie van haar tweede kindje, paste ik op Emmanuel. Het was niet zeker dat de inseminatie zou slagen en aangezien haar familie niet op de hoogte was van de poging wou ze het liever nog even geheim kunnen houden. Ik voel me tot op vandaag vereerd dat ze mij haar geheim én de zorg over haar zoontje toevertrouwde. 

Kort na de inseminatie had Bieke een positieve zwangerschapstest in haar handen. Na de eerste controle bij de gynaecoloog bleek ze niet alleen zwanger van haar tweede kindje, ze kreeg er ook een derde kindje bovenop. Wauw, Emmanuel werd grote broer van een tweeling! 

𝗛𝗲𝘁 𝗺𝗼𝗼𝗶𝘀𝘁𝗲 𝘃𝗲𝗿𝗷𝗮𝗮𝗿𝗱𝗮𝗴𝘀𝗰𝗮𝗱𝗲𝗮𝘂

Voor mijn dertigste verjaardag werd er een verrassingsfeestje georganiseerd. Omdat mijn man ondertussen wist hoe belangrijk Bieke voor mij geworden was had hij haar samen met Emmanuel uitgenodigd. Nadat ik een mooi cadeau met allerlei verzorgingsproducten geopend had, gaf Emmanuel mij een kistje. Nietsvermoedend (maar tegelijkertijd razend nieuwsgierig) opende ik het kistje en begon ik de tekst te lezen. Ik citeer Bieke:

“𝑳𝒊𝒆𝒗𝒆 𝑺𝒂𝒓𝒂𝒉

𝒊𝒌 𝒃𝒆𝒘𝒐𝒏𝒅𝒆𝒓 𝒋𝒐𝒖𝒘 𝒅𝒐𝒐𝒓𝒛𝒆𝒕𝒕𝒊𝒏𝒈𝒔𝒗𝒆𝒓𝒎𝒐𝒈𝒆𝒏. 𝑨𝒍 𝟏𝟖 𝒎𝒂𝒂𝒏𝒅𝒆𝒏 𝒛𝒊𝒋𝒏 𝒋𝒐𝒖𝒘 𝒏𝒂𝒄𝒉𝒕𝒆𝒏 𝒐𝒏𝒅𝒆𝒓𝒃𝒓𝒐𝒌𝒆𝒏. 𝑻𝒐𝒄𝒉 𝒃𝒍𝒊𝒋𝒇 𝒋𝒊𝒋 𝒊𝒆𝒅𝒆𝒓𝒆 𝒅𝒂𝒈 𝒎𝒆𝒕 𝒆𝒆𝒏 𝒍𝒂𝒄𝒉 𝒗𝒐𝒐𝒓 𝒌𝒍𝒆𝒊𝒏𝒆 𝑨𝒓𝒕𝒉𝒖𝒓 𝒛𝒐𝒓𝒈𝒆𝒏. 𝑱𝒆 𝒍𝒊𝒆𝒇𝒅𝒆 𝒊𝒔 𝒐𝒏𝒗𝒐𝒐𝒓𝒘𝒂𝒂𝒓𝒅𝒆𝒍𝒊𝒋𝒌 𝒆𝒏 𝒛𝒐 𝒊𝒎𝒎𝒆𝒏𝒔 𝒈𝒓𝒐𝒐𝒕!𝑬𝒆𝒏 𝒎𝒂𝒎𝒂 𝒛𝒐𝒂𝒍𝒔 𝒋𝒊𝒋, 𝒊𝒔 𝒘𝒂𝒕 𝒊𝒌 𝒉𝒐𝒐𝒑 𝒐𝒐𝒌 𝒗𝒐𝒐𝒓 𝒎𝒊𝒋𝒏 𝒌𝒊𝒏𝒅𝒋𝒆𝒔 𝒕𝒆 𝒌𝒖𝒏𝒏𝒆𝒏 𝒛𝒊𝒋𝒏.

𝑴𝒂𝒂𝒓 𝒔𝒐𝒎𝒔, 𝒉𝒆𝒆𝒍 𝒔𝒐𝒎𝒔 𝒉𝒆𝒆𝒇𝒕 𝒆𝒆𝒏 𝒌𝒊𝒏𝒅 𝒊𝒆𝒎𝒂𝒏𝒅 𝒏𝒐𝒅𝒊𝒈 𝒅𝒊𝒆 𝒏𝒆𝒕 𝒆𝒆𝒏 𝒕𝒊𝒌𝒌𝒆𝒍𝒕𝒋𝒆 𝒄𝒐𝒐𝒍𝒆𝒓 𝒊𝒔 𝒅𝒂𝒏 𝒉𝒖𝒏 𝒎𝒂𝒎𝒂. 𝑰𝒆𝒎𝒂𝒏𝒅 𝒅𝒊𝒆 𝒆𝒗𝒆𝒏𝒗𝒆𝒆𝒍 𝒍𝒊𝒆𝒇𝒅𝒆 𝒌𝒂𝒏 𝒈𝒆𝒗𝒆𝒏, 𝒅𝒊𝒆 𝒆𝒓 𝒂𝒍𝒕𝒊𝒋𝒅 𝒗𝒐𝒐𝒓 𝒉𝒆𝒎/𝒉𝒂𝒂𝒓 𝒛𝒂𝒍 𝒛𝒊𝒋𝒏 𝒆𝒏 𝒂𝒍𝒕𝒊𝒋𝒅 𝒛𝒂𝒍 𝒌𝒍𝒂𝒂𝒓𝒔𝒕𝒂𝒂𝒏! (𝑳𝒆𝒆𝒔: 𝒊𝒆𝒎𝒂𝒏𝒅 𝒅𝒊𝒆 𝒌𝒂𝒏 𝒈𝒆𝒏𝒊𝒆𝒕𝒆𝒏 𝒛𝒐𝒏𝒅𝒆𝒓 ’𝒔 𝒏𝒂𝒄𝒉𝒕𝒔 𝒕𝒆 𝒉𝒐𝒆𝒗𝒆𝒏 𝒐𝒑𝒔𝒕𝒂𝒂𝒏! ;-) )

𝑾𝒊𝒆 𝒊𝒌 𝒃𝒆𝒏, 𝒉𝒐𝒆 𝒊𝒌 𝒛𝒂𝒍 𝒉𝒆𝒕𝒆𝒏, 𝒎𝒂𝒈 𝒗𝒐𝒐𝒓𝒍𝒐𝒑𝒊𝒈 𝒏𝒊𝒆𝒎𝒂𝒏𝒅 𝒘𝒆𝒕𝒆𝒏. 𝑴𝒂𝒂𝒓 𝒂𝒍 𝒃𝒆𝒏 𝒊𝒌 𝒏𝒐𝒈 𝒛𝒐 𝒌𝒍𝒆𝒊𝒏, 𝒕𝒐𝒄𝒉 𝒗𝒓𝒂𝒂𝒈 𝒊𝒌 𝒋𝒆: 𝒘𝒊𝒍 𝒋𝒊𝒋 𝒎𝒊𝒋𝒏 𝒎𝒆𝒕𝒆𝒓 𝒛𝒊𝒋𝒏?”

Ik besefte amper wat er gebeurde, tranen schoten in mijn ogen en ik riep enthousiast “JA NATUURLIJK, OH MY GOD!!!”. Vluchtig vroeg ik “mag ik jou knuffelen?” (covid19, je weet wel) terwijl ik bijna gelijktijdig al in haar armen vloog. Gelukkig luidde haar antwoord op mijn vraag ook “ja”. ;-) 

Dat Bieke uitgerekend mij als meter vroeg, raakt mij tot op vandaag heel diep. Het is een voorrecht waar ik haar eeuwig dankbaar voor zal blijven. 

𝗠𝗲𝘁𝗶𝗲

Op vrijdag 28 januari 2022 werd mij ik maandenlang intens verlangen officieel ‘metie’. Mijn hart loopt over van trots en liefde. Toen ik een berichtje kreeg dat de geplande keizersnede goed verlopen was en ik de allereerste foto opende namen tranen van geluk alle spanning van de voorafgaande uren weg. De glimlach die op mijn gezicht verscheen verdween die dag niet meer. Als er twee wondertjes geboren worden die jouw hart in één seconde veroveren, sta je perplex… Toen ik diezelfde dag mijn metekindje Emelia en haar tweelingbroer Luca voor het eerst in mijn armen mocht sluiten, voelde ik vlinders in mijn buik. 

𝐿𝑖𝑒𝑣𝑒 𝐵𝑖𝑒𝑘𝑒 (www.instagram.com/ourgingerlifestyle) 

𝐵𝑒𝑑𝑎𝑛𝑘𝑡 𝑣𝑜𝑜𝑟 𝑗𝑜𝑢𝑤 𝑣𝑟𝑖𝑒𝑛𝑑𝑠𝑐ℎ𝑎𝑝 𝑒𝑛 ℎ𝑒𝑡 𝑣𝑒𝑟𝑡𝑟𝑜𝑢𝑤𝑒𝑛 𝑑𝑎𝑡 𝑗𝑒 𝑚𝑒 𝑔𝑒𝑒𝑓𝑡.

𝐽𝑒 𝑚𝑎𝑎𝑘𝑡 𝑚𝑒 𝑡𝑟𝑜𝑡𝑠 𝑒𝑛 𝑏𝑙𝑖𝑗, 𝑚𝑎𝑎𝑟 𝑣𝑜𝑜𝑟𝑎𝑙 𝑑𝑎𝑛𝑘𝑏𝑎𝑎𝑟 𝑒𝑛 𝑜𝑜𝑜ℎ 𝑧𝑜 𝑣𝑒𝑟𝑒𝑒𝑟𝑑. 

𝐼𝑘 ℎ𝑜𝑜𝑝 𝑣𝑜𝑜𝑟 𝐸𝑚𝑒𝑙𝑖𝑎 𝑑𝑒 𝑚𝑒𝑡𝑒𝑟 𝑡𝑒 𝑘𝑢𝑛𝑛𝑒𝑛 𝑧𝑖𝑗𝑛 𝑑𝑖𝑒 𝑗𝑖𝑗 𝑣𝑜𝑜𝑟 𝑜𝑔𝑒𝑛 ℎ𝑎𝑑!

𝐿𝑖𝑒𝑓𝑠𝑡𝑒 𝐸𝑚𝑒𝑙𝑖𝑎

𝐽𝑒 ℎ𝑎𝑛𝑑𝑗𝑒𝑠, 𝑗𝑒 𝑣𝑜𝑒𝑡𝑗𝑒𝑠, 𝑗𝑒 𝑜𝑜𝑔𝑗𝑒𝑠, 𝑧𝑜 𝑘𝑙𝑒𝑖𝑛…

𝑊𝑎𝑡 𝑏𝑒𝑛 𝑗𝑒 𝑚𝑜𝑜𝑖!

𝑊𝑎𝑡 𝑏𝑒𝑛 𝑖𝑘 𝑡𝑟𝑜𝑡𝑠, 𝑗𝑜𝑢𝑤 𝑚𝑒𝑡𝑖𝑒 𝑡𝑒 𝑚𝑜𝑔𝑒𝑛 𝑧𝑖𝑗𝑛! 

(Volg je mij al op Instagram? www.instagram.com/sarahvantomme)