Van je collega's moet je het hebben.

Op dit moment werk ik alleen in de ochtenden dus nog geen hele dagen. Elke week krijg ik te horen van collega's "weet je al wanneer je hele dag gaat werken?". Elke keer wanneer ik deze vraag krijg staan de tranen in mijn ogen. Ik snap de vraag wel hoor. Heel vervelend dat een andere steeds de middag met iemand anders moet werken. Maar aan de andere kant doe ik mijn best om überhaupt te komen werken. Of zegt iemand "ah Jerutsi, het komt allemaal wel goed. Met de tijd slijt het wel"... Wat komt er goed? Hubert komt niet mee, Jerael komt niet mee, mijn toekomst is helemaal weg!!!! Mijn antwoord is dan op dat moment een glimlach. Veder zijn de collega's aardig hoor hihi, het zijn goed bedoelde opmerkingen of adviesen. Ik praat graag over Hubert en Jerael. Ik vind het heel fijn als daar interesse in wordt getoond. Het is  maar ook heel fijn om over te praten. Zo raakte ik woensdag middag spontaan in een gesprek met een collega. We kennen elkaar al een lange tijd maar nooit een diepgaande gesprek gehad. Normaal gesproken staat ze ook op een andere groep maar die woensdag stonden we samen op de groep. In de middag vertelde ze over haar vriendin die veel voor haar is gaan betekenen in een nare periode van haar dochter. En zo kwamen we bij het gesprek over Jerael en Hubert. Ze vertelde mij dat ze het heel erg moeilijk vond om vragen te stellen omdat ze niet wist of ik daar wel aan toe was, dat mensen soms advies proberen te geven maar geen flauw idee hebben dat ze iemand daarmee ontzettend pijn mee doen. Ze zei "Jerutsi aan de buiten kant zie je er sterk uit en dat sommige mensen niet door hebben hoe kapot je eigenlijk bent van binnen". Tijdens het gesprek moest ik een paar keer weg kijken omdat de tranen in mijn ogen stonden. Waarom liet ik de tranen dan niet gewoon gaan? Waarom vind ik het dan toch zo moeilijk om me kwetsbaar op te stellen. Ik vond het zo fijn dat we elkaars verhalen konden delen, om met iemand te praten die ook in een rollercoaster heeft gezeten. Het is niet met elkaar te vergelijken maar gewoon om elkaars verhalen te horen hoe je ermee omgaat.