Van baby tot bijna een tiener

Vrijdag 14-10 was hayley opgehaald door een tijdelijke voogd. Die zou over haar beslissen tot de rechtzaken omtrend haar voogdij waren geweest en ze een vaste voogd zouden krijgen. Nou weet ik niet meer de precieze volgorde van alles, omdat ik heel veel heb geblokkeerd in mijn hoofd. 

De eerste keer dat ik haar weer zag na het ziekenhuis was 2 of 3 maanden later. Dit is bizar lang als ik nu zie, met mijn zoon, hoeveel ze veranderen in een relatief korte tijd. Ik heb haar die keer niet zolang gezien, een half uur ofzo. En ze was zo uit haar doen, veel huilen veel wiebelen, ze wilde maar niet rustig worden. Ik voelde mij toen zo schuldig, zo schuldig dat die arme meid zich zo voelde door mij. We besloten de afspraak in te korten omdat ze zich zo slecht voelde, en ik wilde haar daar niet door laten gaan. 

Of de rechtzaak ervoor of erna was weet ik niet meer. Wat ik wel weet is dat ik daar stond, en haar vader oog in oog keek. Hij keek me nog altijd kwaad en gekwetst aan. Hij had het zo graag zelf willen doen, maar kon niemand overtuigen dat hij dat kon. Ook naar hem heb ik me altijd schuldig gevoeld, het is een keuze die ik gemaakt heb, zonder met hem te overleggen. Dit omdat ik wist dat hij het niet alleen zou kunnen, zijn moeder had gezegd dat zij 'dat kind' niet in huis wilde hebben. In de rechtbank was het puur de handtekeningen zetten om afstand te doen van de voogdij. Ze noemen het nogsteeds vrijwillige afstand, maar wanneer er gezegd word of vrijwillig of we dwingen het af, is het dan nog wel vrijwillig of onder dwang? 

Toen Hayley 6 maanden oud was, was het perfecte gezin voor haar gevonden. 2 Getrouwde vrouwen, die samen al een dochter hadden, maar dolgraag een kindje wilde helpen die het hard nodig had. En jeetje wat zijn zij lief❤️ Hayley had het met alles zo moeilijk, omdat zij zo een moeilijke start had. Het meisje kon zich maar moeilijk binden en wennen aan een familie hebben na 6 maanden. 

Omdat het een perspectiefbiedend pleeggezin is hebben haar vader en ik nog altijd bezoekrecht. Het doel was dat binnen 2 jaar 1 van ons onze zaken op orde zou krijgen, dan kregen we voogdij terug. Helaas is dit niet gebeurt, dus zal zij tot haar 18e bij dit gezin blijven. Ze hebben echt hele zware tijdem met haar gehad, waarin hayley woede aanvallen had, emotioneel helemaal door sloeg. Ze geven eerlijk toe dat ze een paar keer hebben gezeten van misschien moeten we haar opgeven. Maar ze zeggen altijd, we houden van haar alsof ze van ons is, we zijn er aan begonnen en maken het af. We blijven haar ouders, en hoe moeilijk ook we geven echt niet op, dat kunnen we haar niet aandoen. 

Hayley is begin deze maand 9 geworden, in augustus had ik nog een bezoek, toen mocht ik haar eindelijk vertellen dat zij een broertje heeft gekregen. Haar moeders hadden haar erop voorbereid, dus ze had al helemaal een kaart gemaakt en een speeltje/muziekdoosje voor aan zijn bedje. Op de kaart had zij geschreven ik houd van jou mama😭 en ze vroeg hou jij ook van mij, mijn antwoord natuurlijk, zeker mooi meisje, ik hou heel veel van jou❤️(elke moederhart moet hiervan smelten😂die van mij moest ook even heel hard huilen) Vanwege haar verjaardag had ik vorige week een bezoek, en een kadootje voor haar. Ik kom binnen, 'mama mama ik weet toevallig mn broertje zijn naam nog, Valentinas' super trots dat ze was. En natuurlijk was en ben ik nogsteeds supertrots.